Twilight

Οι Twilight είναι ένα συγκρότημα με πολύ μεγάλη ποιότητα στους μουσικούς. Το απαρτίζουν μέλη των Nachtmystium, Leviathan, Krieg, Isis και Minsk οπότε μιλάμε για ένα υπέρ-συνδυασμό. Με εξαίρεση τους Shrinebuilder, τα τελευταία χρόνια, super project σαν αυτό έχουν αποτύχει παταγωδώς και τελικά καταγράφουν στο ενεργητικό τους αδιάφορες κυκλοφορίες που δεν έχουν καμία σχέση με τις μπάντες που κρατάνε στις πλάτες τους τα μέλη τους. Έτσι κι εδώ τα πράγματα μπλέκονται κάπως. Αντικειμενικά και ευτυχώς, ο δίσκος είναι καλός, αλλά υπάρχει ένα πολύ μεγάλο ερωτηματικό. Είναι black metal;

Το ρωτάω γιατί η ίδια η μπάντα και η εταιρεία τους παρουσιάζει ως black metal mega-group. Ο δίσκος, λοιπόν κατ' εμε δεν απευθύνεται επ' ουδενί σε οπαδούς της black metal σκηνής, όπως αυτή την ξέρουμε χρόνια τώρα. Τώρα θα μου πείτε, όλα τα παρακλάδια της metal εξελίσσονται και κολλώντας τον όρο post από μπροστά λύνουμε τα προβλήματα μας. Μάλλον όχι. Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό αυτό όταν η πλειοψηφία των black μεταλάδων σιχαίνεται τους πειραματισμούς. Οπότε θα διαφωνήσω με την Southern Lord θα τους καταγράψω στο κεφάλι μου ως Twilight ΙΙ, θα βάλω καλά στο μυαλό μου ότι ο Aaron Turner αντικατέστησε τον Malefic και θα κρίνω την κυκλοφορία ως ένα ατμοσφαιρικό, μοντέρνο και άκρως σκοτεινό sludge metal.  

Τώρα που ησύχασα και εξέφρασα τον ενδοιασμό μου ας καταγράψω τις σκέψεις μου. Οι μπάντες από τις οποίες προέρχονται οι μουσικοί του group συγκαταλέγονται στις αγαπημένες μου κι αυτό είναι το μεγάλο όπλο. Ο ήχος αυτής της κυκλοφορίας είναι μπλεγμένος και διακρίνεις ότι οι διαφορετικές ιδέες του καθενός έχουν μπει σε κάθε κομμάτι ξεχωριστά, ώστε σε γενικές γραμμές να σε χορτάσει ιδιαίτερα. Τα νέα μέλη σε σχέση με το ντεμπούτο της μπάντας, προ πενταετίας, προέρχονται όλοι από sludge / post μπάντες και αυτό εξηγεί εν μέρει τους παραπάνω ενδοιασμούς. Και εδώ έρχεται το καλύτερο κομμάτι του δίσκου ονόματι "Negative Signal Omega", ένας αργόσυρτος, σκατόψυχος και πονεμένος doom ύμνος σε μια μπάντα που όπως ανέφερα καταγράφεται ως black και 'γω προσπαθώ με το ζόρι να της αποτάξω post χαρακτηρισμούς και θεωρώ το sludge ως μέση λύση. Μάλλον δεν ησύχασα ακόμα τελικά.

Το αμερικάνικο black metal, ως επί τω πλείστον δεν είχε ποτέ σχέση με το true black metal της Ευρώπης και αυτό είναι άλλο ένα σημείο που μπορεί να καθησυχάσει την δυσπιστία μου. Μπάντες σαν τους Wolves Ιn Τhe Throne Room, Altar Οf Plagues και Cobalt αποδεικνύουν αυτή την θεωρία και πλέον έρχονται κοντά μουσικά με τους Twilight. Χάος! Και αυτό είναι άλλο ένα συν για το Monument To Time End μιας και κάθε κομμάτι κρύβει ένα ξεχωριστό χαοτικό χαρακτήρα. Τελικά μ' αρέσει ή δε μ' αρέσει; Μάλλον μου αρέσει και μου αρέσει πάρα πολύ. Οι συνδυασμοί είναι αξιοθαύμαστοι, αφού τελικά τρεις black και τρεις post μεταλάδες κατάφεραν να συνεργαστούν και να βγάλουν προς τα έξω τα μουσικά τους απωθημένα. Διακρίνεται πανεύκολα ότι οι μουσικοί ορίζοντες της μπάντας έχουν ανοίξει διάπλατα και - για να ξεφύγω εντελώς από τα παραπάνω προβλήματα -  είναι αξιοσέβαστο ότι αυτοί οι άνθρωποι προτίμησαν να δημιουργήσουν κάτι καινούργιο, κάτι μοναδικό και κάτι κατά βάση σπάνιο από το να παραμένουν προσκολλημένοι σε παλιές εποχές και να περιμένουν με περίσσια μισαλλοδοξία να πάνε μπροστά μόνο με την βαρύτητα των ονομάτων τους. Οδυνηρά φωνητικά που σε σκίζουν και εμπνευσμένο «χτίσιμο» από τις κιθάρες. Ξεκίνημα με mid-tempo σύνθεση που απότομες αλλαγές και ταχύτατα τύμπανα την αναταράσσουν βίαια. Δύσκολα ακούσματα και μεγάλες απαιτήσεις στο επόμενο δεκαπεντάλεπτο και ξανά αργόσυρτη διάθεση στο "Red Fields" που ακολουθεί αυτά.  

Να και ένα πρέπον black στο "Convulsions In Wells Of Fever" για να συνεχίσει ο δίσκος σκοτεινά και σιγά σιγά να βαραίνει μέχρι να καταλήξει στην τελευταία κομματάρα "Negative Signal Omega" που όπως ανέφερα παραπάνω μιλάει άλλη γλώσσα αλλά χαρακτηρίζει τέλεια την στροφή της μπάντας. Εξαιρετική προσπάθεια που θα συγκινήσει ακροατές με ανησυχίες και ανοιχτούς σε νέες μουσικές προκλήσεις.