Truth Cult

Η παράδοση της Βαλτιμόρης είναι κάτι παραπάνω από αξιόλογη αφού διαθέτει μια σκηνή που ξεκινάει από τους Lungfish (στους οποίους το συγκρότημα το οποίο εξετάζουμε σήμερα χρωστάει και το όνομα του) και φτάνει μέχρι τους Turnstile. Και μόλις μια ώρα από εκεί βρίσκεται η Ουάσιγκτον, αδιαμφισβήτητη πατρίδα της hardcore σκηνής. Αν λοιπόν αποπειραθούμε να ενώσουμε στοιχεία από τις δύο πόλεις, αυτό που θα έχουμε στα χέρια μας μάλλον θα μοιάζει με τους Truth Cult, ένα συγκρότημα με μέλη διαφορετικών συγκροτημάτων από τις δύο περιοχές, που ξεκίνησαν να παίζουν μαζί το 2018 και, λίγο αργότερα, κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους με τίτλο "Off Fire".

Και παρόλο που το αποτέλεσμα ήταν ελαφρώς άγουρο, κανείς δεν θα τολμούσε να αμφισβητήσει ότι σε αυτό εμπεριέχονταν μερικές εξαιρετικές ιδέες από ένα σχήμα που έδειχνε να έχει τη δυνατότητα να συνδυάζει και να δένει διαφορετικά στοιχεία, που καθιστούσαν το hardcore / post-hardcore τους πραγματικά ξεχωριστό. Από τότε μέχρι σήμερα βέβαια, οι Truth Cult κατάφεραν να χτίσουν σιγά-σιγά το μύθο τους και να εκτινάξουν τη δημοφιλία τους, κυρίως χάρη στις ζωντανές τους εμφανίσεις που τους χάρισαν και τη θέση του support συγκροτήματος στο περσινό "Love Connection Tour" των Turnstile.

Όλη αυτή η εμπειρία των τελευταίων πέντε χρόνων φαίνεται να υπήρξε καθοριστική για το συγκρότημα που εξελίχθηκε σε όλα τα επίπεδα, κάτι που γίνεται σαφές από την πρώτη ακρόαση της νέας του δουλειάς με τίτλο "Walk The Wheel". Καταρχάς, αυτό που κάνει το σχήμα να ξεχωρίζει είναι η ικανότητά του να δένει τον ήχο της Dischord Records με τους MC5, τους Who, τους Mother Love Bone, τους Dinosaur Jr., ή ακόμη και με τους Stone Roses, τους Pere UBU και τους Budgie. Χαμός δηλαδή. Από τη μία ακούς όλη αυτή την, παρά τις πολλές μελωδίες, τσιτωμένη Fugazi-κή hardcore-ίλα και, από την άλλη, όλος ο δίσκος έχει μια έντονη rock 'n' roll, protopunk, ωμή χροιά που, χωρίς να ακούγεται παλιακή, δίνει μια άλλη διάσταση στον δίσκο. Βάλτε στο μείγμα και δυο-τρεις σταγόνες pop ανησυχιών και το μείγμα γίνεται ξαφνικά άκρως ελκυστικό.

Σημαντικό ρόλο επίσης παίζει η εναλλαγή φωνητικών μεταξύ των Paris Roberts και Emily Ferrera, οι οποίοι δείχνουν να ξέρουν καλά πότε να δώσουν χώρο ο ένας στην άλλη αλλά και πως να συνυπάρξουν. Προσωπικά δηλαδή μου έφεραν στο μυαλό κάτι από τη δυναμική των Thurston Moore και Kim Gordon στους Sonic Youth. Το πιο ενδιαφέρον βέβαια είναι πως, παρά τις διάφορες εμφανείς επιρροές τους, οι Truth Cult διαθέτουν έναν απολύτως δικό τους ήχο που τους ξεχωρίζει από οτιδήποτε άλλο εκεί έξω. Έτσι, όπως οι Unwound, οι Circus Lupus, και τόσα άλλα γκρουπ που έβαλαν τη δική τους σφραγίδα και συνεισφέραν στην εξέλιξη του hardcore ήχου, το συγκρότημα δεν παπαγαλίζει αλλά κατεβάζει σοβαρή ηχητική πρόταση που απευθύνεται σε όλους όσους προτιμούν το rock τους δυνατό, τσαμπουκαλεμένο και μη εύπεπτο.

Εξάλλου, αν κάτι έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στη μουσική τους είναι οι κιθάρες. Είτε δηλαδή μιλάμε για riffs, είτε για solos, η κιθάρα είναι πάντα εκείνη που δίνει το έναυσμα για όσα συμβαίνουν στα ηχεία μας, χωρίς βέβαια αυτό να μειώνει την αξία του rhythm section καθώς και των άλλων οργάνων (πλήκτρα, σαξόφωνα κλπ.) που ακούμε στο δίσκο. Στην παραγωγή συναντάμε το όνομα του πάρα πολύ έμπειρου J. Robbins των τεράστιων Jawbox, ο οποίος μπροστά ή πίσω από την κονσόλα παραμένει εγγύηση καθώς έχει συνεργαστεί με μερικά από τα σπουδαιότερα συγκροτήματα της ευρύτερης σκηνής. Και δεν ξέρω αν ήταν δική του ιδέα ή των μελών της μπάντας να ηχογραφήσουν τον δίσκο παίζοντας τον ζωντανά στο studio, αλλά είναι βέβαιο πως αυτό έδωσε μια πιο ζωτική αίσθηση στο τελικό αποτέλεσμα που πετυχαίνει να ακούγεται παράλληλα τελείως ακατέργαστο και απολύτως καθαρό σαν κρύσταλλο.
 
Με αυτά τα δεδομένα λοιπόν, θεωρώ τον δεύτερο δίσκο των Truth Cult μια κυκλοφορία ικανή να συγκεντρώσει γύρω της οπαδούς από διαφορετικές αφετηρίες. Ναι, φυσικά τα punk στοιχεία κυριαρχούν αλλά είμαι βέβαιος πως αυτή έχει πολλά να πει σε όλους τους φίλους της rock (νταξ, ίσως όχι στους progsters). Όλοι οι υπόλοιπου όμως κάτι θα βρουν αφού ο δίσκος είναι γεμάτος έξυπνες ιδέες από όλο το φάσμα του κιθαριστικού ήχου, φερμένες στο σήμερα, ικανές να φέρουν κοντά ανθρώπους που τους ενώνει η αγάπη τους για αυτή τη μουσική και να τους συσπειρώσει γύρω από ένα συγκρότημα που έχει τα προσόντα να μας απασχολήσει αρκετές φορές στο μέλλον.

Bandcamp