Tomorrow's Rain

Hollow

Art Of Propaganda (2020)
Από τον Άλκη Κοροβέση, 29/09/2020
Οι καλεσμένοι κλέβουν την παράσταση
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Πολύς ντόρος είχε γίνει σχετικά με το ντεμπούτο των Ισραηλινών Tomorrow’s Rain αρκετό καιρό πριν την κυκλοφορία του και προσωπικά είχα μεγάλη περιέργεια να ακούσω το συγκεκριμένο δίσκο. Ο λόγος; Η πληθώρα αξιόλογων συμμετεχόντων σε αυτό ως guest. Ωστόσο, η επιλογή αυτή από μια μπάντα που μετράει σχεδόν μια δεκαετίας ζωής μπορεί να ερμηνευθεί διττά. Είτε το υλικό του "Hollow" είναι όνομα και πράμα, είτε το project που είχε στο μυαλό του ο δημιουργός ήταν τόσο συγκεκριμένο και απαιτούσε την παρουσία καθενός εκ των καλεσμένων, οι οποίοι είναι οι Aaron Stainthorpe (φωνητικά στους My Dying Bride), Kobi Farhi (φωνητικά στους Orphaned Land), Fernando Ribeiro (φωνητικά στους Moonspell), Σάκης Τόλης (φωνητικά στους Rotting Christ, Σπύρος Αντωνίου (φωνητικά στους Septicflesh), Mikko Kotamäki (φωνητικά στους Swallow The Sun), Lisa Cuthbert (live φωνητικά στους Sisters Of Mercy) και Anders Jacobsson (φωνητικά στους Draconian).

Δυστυχώς, η αλήθεια είναι πιο κοντά στο πρώτο. Αν και το αποτέλεσμα του άλμπουμ δεν είναι κακό, αφού μιλάμε για '90s ατμοσφαιρικό doom/death με ολίγες gothic επιρροές, οι καλές στιγμές του αφορούν εκείνες όπου οι συμμετέχοντες αναλαμβάνουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Έτσι, κατά μια έννοια, οι Tomorrow’s Rain γίνονται ουσιαστικά οι καλεσμένοι στον ίδιο τους τον δίσκο.

Το highlight του "Hollow" είναι ένα solo! Μιλάω, σαφώς για το υπέροχο σόλο του Greg Mackintosh (Paradise Lost) - ο δεύτερος guest κιθαρίστας, μετά τον Jeff Loomis (ex-Nevermore, Arch Enemy) που συμμετέχει στο δίσκο - στο "In The Corner Of A Dead End Street". Κατά τα άλλα έχουμε ελαφρώς «αναμάσημα» γνωστών μοτίβων που έχουμε ήδη ακούσει με μεγαλύτερη επιτυχία από My Dying Bride, Draconian, Swallow The Sun στο παρελθόν. Δεν έφτανε, όμως, αυτό, αλλά οι Tomorrow’s Rain επέλεξαν και μια διασκευή στο πρώτο τους εγχείρημα, το "The Weeping Song" από Nick Cave & The Bad Seeds. Θεωρώ πως αυτό έγινε περισσότερο για να δείξουν το εύρος των επιρροών τους, παρά για να δώσουν τη δική τους εκδοχή του κομματιού.

Προφανώς και δεν γνωρίζω αν η υπερπληθώρα των guest μουσικών ήταν επιλογή της μπάντας ή της δισκογραφικής σε μια κραυγαλέα διαφημιστική κίνηση, αλλά σε αυτή την περίπτωση φαίνεται πως δεν λειτούργησε καθόλου καλά. Η αντιπαραβολή, για παράδειγμα, των φωνητικών του Stainthorpe (στο "Fear") ή του Kotamäki με τον Yishai Sweartz αν και άδικη, καταδεικνύει τη διαφορά ποιότητας.

Δεν είναι ότι δεν υπάρχει υλικό να πατήσουν, αλλά στην παρούσα φάση θα μπορούσε να συμπεριληφθεί σε ένα EP, πράγμα ελαφρώς παράξενο αφού μιλάμε για ένα σχήμα το οποίο δεν είναι καινούργιο, παρά το ότι δεν είχε δισκογραφήσει ως σήμερα. Οι Tomorrow’s Rain θέλουν αρκετή δουλειά και επαναπροσδιορισμό της κατεύθυνσής τους (ή πιο στοχευμένο προσανατολισμό) προκειμένου να κερδίσουν την εκτίμηση του απαιτητικού metal κοινού γιατί την προσοχή του την επέβαλλαν.

  • SHARE
  • TWEET