Therion

Οι Therion, χρόνια τώρα, είναι αυτό που λέμε «η τέχνη και η υψηλή αισθητική στην υπηρεσία της μουσικής». Μακροχρόνια πορεία στο σκληρό ήχο, με προσεκτικά βήματα αλλά και πειραματισμούς, θα μπορούσε κανείς να πει: έκαστος στο είδος του και οι Therion στο συμφωνικό metal. To 2007, κλείνοντας αισίως 20 χρόνια στο χώρο της μουσικής, μας παρουσιάζουν την τελευταία τους δουλειά με τίτλο "Gothic Kabbalah", ένα διπλό cd που αποτελείται από 15 συνολικά συνθέσεις, πραγματικά η μία καλύτερη από την άλλη.

Ξεφεύγοντας αρκετά από τον μεταλλικό ήχο και δίνοντας έμφαση σε πιο rock μέρη, θα νόμιζε κανείς ότι πριν γράψουν αυτό το άλμπουμ, άκουσαν μονοκοπανιά ό,τι κυκλοφόρησε τη δεκαετία του '70 και έτσι εμπνεύστηκαν αυτό το αριστούργημα που θα ικανοποιήσει όχι μόνο τους φανατικούς οπαδούς τους, αλλά και όλους εκείνους που αρέσκονται σε συνδυασμούς μελωδιών και heavy metal. Στο "Gothic Kabbalah", μιας και ο Christopher Johnsson αποφάσισε να μην εκτελεί χρέη τραγουδιστή, έχουμε παρουσίες των Mats Leven και Snowy Shaw στα αντρικά φωνητικά και των Katarina Lilja και Hannah Holgersson (γνωστές από το χώρο της σύγχρονης όπερας) στα γυναικεία.

Προς μεγάλη μου έκπληξη διαπίστωσα ακούγοντας όλο το άλμπουμ ότι τα οπερετικά μέρη έχουν μειωθεί στο ελάχιστο και περιλαμβάνονται όπου είναι απαραίτητα και τα καθαρά φωνητικά, αντρικά και γυναικεία, κυριαρχούν, κάνοντας τη μουσική των Therion πιο προσιτή και πιο άμεση, μιας και καταλαβαίνουμε τους στίχους. Η θεματολογία του άλμπουμ έχει να κάνει με τον Johannes Bures (Σουηδός μυστικιστής, 1568-1652), σημαντική προσωπικότητα για την ιστορία, τις τέχνες και τα γράμματα της Σουηδίας, και το δόγμα του, τη «Γοτθική Καββάλα», μια μυστικιστική φιλοσοφία που έχει τις ρίζες της στην ελληνική φιλοσοφία και ασχολείται με τη μαγεία, την αστρολογία και την αλχημεία του 17ου αιώνα, σε συνδυασμό με τις δυνάμεις και τις τοπικές θεότητες της εποχής. Αξίζει να προσέξετε την ιστορία αυτής της τόσο εκκεντρικής προσωπικότητας που, ειδικά στους λαούς της Νότιας και Ανατολικής Ευρώπης, δεν είναι και τόσο γνωστή.

Ο Johnsson και ο Karlsson έχουν γράψει απίστευτες συνθέσεις, επηρεασμένες εξ' ολοκλήρου από τα '70s - ακούγοντας όλο το άλμπουμ σίγουρα θα βρείτε και εσείς επιρροές από Uriah Heep, Queen και Jethro Tull. Δυνατά riffs καταιγιστικής δράσης, solos που φέρνουν στη μνήμη κλασικά θέματα της μουσικής, παύσεις που εξυπηρετούν την κορύφωση της ιστορίας, παγανιστικοί στίχοι και σκοτεινή αύρα που συνδράμουν στο ταξίδι μας σε μεσαιωνικές περιόδους και μία ατμόσφαιρα πολύ καλά φτιαγμένη γύρω από το "Gothic Kabbalah".

Προσωπικά, δεν το συγκρίνω με καμία προγενέστερη δουλειά των Therion και καλό θα ήταν ούτε κι εσείς, γιατί πιστεύω ότι πρόκειται για το παραπέρα βήμα τους. Κανείς δε μπορεί να ξεχάσει τη μαγεία του "Theli" και του "Deggial", αλλά αυτό εδώ είναι κάτι άλλο και, χάρη στην αψεγάδιαστη και προσεγμένη παραγωγή, απογειώνεται μουσικά όσο και συνθετικά.

Δυστυχώς δε μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο κομμάτι από τα υπόλοιπα γιατί έχω την αίσθηση ότι το ένα εξυπηρετεί το άλλο για την εξέλιξη της ιστορίας και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της. Καλύτερες στιγμές όμως είναι η έναρξη του άλμπουμ με το επιβλητικό "Mitternacht Lowe", το ασύγκριτο "The Perennial Sophia", που άνετα θα μπορούσαν να έχουν ερμηνεύσει και οι Gathering, και το κλείσιμο με το "Adulruna Redivivia" (τίτλος του μαγικού βιβλίου του Bures που βασίζεται στο ρουνοσοφικό σύστημα του και στο οποίο επεξηγεί τα σύμβολα και την έννοια του κόσμου σε σχέση με τους μαγικούς θεούς) που ξεχειλίζει από ψυχεδελικές, ονειρικές νότες.

85 και κάτι λεπτά που είναι αρκετά για το ταξίδι μας πίσω στο μακρινό παρελθόν σε σκοτεινά και μαγικά μονοπάτια και σε καμία περίπτωση δεν κουράζουν, μιας και το στοιχείο της επανάληψης απλά δεν υπάρχει!

Το Megatherion ξύπνησε και σκοπό του έχει να μας συνθλίψει... Πιστοί της Γοτθικής Καββάλα, αλλά και άπιστοι, φυλαχτείτε...