Οι The Senseless αποτελούν το προσωπικό δημιούργημα του Sam Bean από τους The Berzerker (ναι, αυτούς που κάποτε φόραγαν κάτι μάσκες σαν τους Lordi), υποβοηθούμενου από τους Matt Wilcock (Akercocke, The Berzerker) και Ol Drake (Evile). Το "In The Realms Of The Senseless" είναι το απόσταγμα δέκα χρόνων σύνθεσης (!) και δύο χρόνων ηχογραφήσεων. Χωρίς να έχω ακούσει ούτε νότα από την έτερη μπάντα του Bean, δεν είμαι σε θέση να συγκρίνω τα δύο αυτά συγκροτήματα. Ένα είναι σίγουρο. Ο δίσκος αυτός δεν είναι για ευαίσθητα αυτιά.
Στα 35 περίπου λεπτά της συνολικής του διάρκειας κατορθώνει να ανάψει τα αίματα και να διαταράξει την ηρεμία ακόμα και του ίδιου του Βούδα, με το καταιγιστικό grindcore του. Οι ταχύτητες παραμένουν σχεδόν πάντα σε υψηλότατα επίπεδα και τα riffs σκίζουν τον αέρα σαν το σπαθί του William Wallace. Τα φωνητικά του Bean ακροβατούν μεταξύ death και black, ενώ το drumming υποδηλώνει πως για τις ανάγκες του δίσκου επιστρατεύτηκε drum machine. Δε νομίζω ότι υπάρχουν drummers που θα έπιαναν τέτοιες ταχύτητες και θα κρατούσαν κρυφή την ταυτότητα τους. Οι συνθέσεις περιέχουν groovy στοιχεία σε ολίγον τι άναρχη δομή και η πολυπλοκότητα των συγκεχυμένων μελωδιών (που λέει ο λόγος) μπορεί να σου προκαλέσει αναγούλα. Ο συνδυασμός έντασης και ταχύτητας δεν έχει και το καλύτερο αποτέλεσμα σε κάποιον που δεν έχει συνηθίσει τέτοια πράγματα.
Α ναι, στο τέλος του "In The Realm Of The Senseless" κάνει την εμφάνιση του ένα κομμάτι που κάλλιστα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε γνωστό trendy club για να αδειάσει το μαγαζί, το "After Happy Ever(Unmetal)". Εννοείται πως η ύπαρξη αυτών των ηλεκτρονικών στοιχείων δε διαφοροποιεί την εικόνα που σχηματίζει κανείς από το σύνολο του δίσκου, ούτε προσθέτει κάτι σε αυτόν. Ανεπιτυχής ο πειραματισμός στην περίπτωση αυτή.
Με λίγα λόγια, όσοι πιστοί προσέλθετε. Ο δίσκος δεν είναι για όσους ψάχνονται, αλλά για τους λίγους και μυημένους. Μείνετε μακριά οι καρδιοπαθείς και όλες γενικά οι ευαίσθητες ομάδες. Όχι κάτι το ιδιαίτερο, ούτε όμως και για τα σκουπίδια.
