The Protomen

Act II: The Father Of Death

Sound Machine (2009)
Από τον Πάνο Παπάζογλου, 15/10/2009
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Συγχαρητήρια! Μόλις περάσατε πίστα και προχωρήσατε στο επόμενο «level». Εδώ τα πράγματα είναι πιο δύσκολα, καθώς η ευρηματικότητα των δημιουργών σας έχει φέρει αντίπαλους με πολλά ηχητικά πεσίματα και μερικές δύσκολες αναμετρήσεις με τους αρχηγούς, που θα πρέπει να λιώσετε πάνω από κάποιο περιοδικό ή βοήθημα για να βρείτε τα «κρυμμένα» walkthroughs. Πατήστε start και ξεκινήστε.

Όσοι έτυχε να ακούσουν το "Act I", το ντεμπούτο των Protomen, σχεδόν το αποθέωσαν με συνοπτικές διαδικασίες. Κάτι το όλο concept της μπάντας γύρω από τη θρυλική σειρά παιχνιδιών "Megaman", κάτι η εξαιρετική χρήση του «βρώμικου», bitάτου, με παραπομπές στο soundtrack του παιχνιδιού ήχου και κάτι αυτό το video game / punk rock / οπερετικό υβρίδιο, δημιούργησαν τεράστιες προσδοκίες (από όσους το άκουσαν) για τα επόμενα βήματα της μπάντας και αυτή τη στιγμή φαίνεται να αποδίδουν καρπούς, καθώς οι Protomen ξεπέρασαν τους εαυτούς τους με το νέο τους άλμπουμ.

Το "Act II" δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τον προκάτοχό του καταρχάς. Ούτε σε θέμα συνθέσεων, ούτε στην παραγωγή. Μόνο το concept φυσικά κινείται γύρω από τα γνωστά. Οι Protomen με το συγκεκριμένο άλμπουμ έπραξαν ιδιοφυώς και με μεγάλη ικανότητα και αυτό γιατί κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα άλμπουμ που συνδυάζει τόσα πολλά είδη και επιρροές, που σίγουρα δε χάνει σε τίποτα και οδηγεί σε ένα ταξίδι στην εποχή '85-'90 και γι' αυτό και μόνο μπορούμε να πούμε ότι πέτυχαν πλήρως το σκοπό τους, ως ρετρό στην ουσία μπάντα. Όχι φυσικά μονάχα για τη μουσική έκφραση του άλμπουμ, η οποία εν ολίγοις είναι... απροσδιόριστη, αλλά για τα συναισθήματα που γεννάει και τις ωραίες αναμνήσεις.

Και ενώ λοιπόν η πλειοψηφία των συνθέσεων δεν είναι και τόσο, ας πούμε, ευκολομνημόνευτη, όπως τα κομμάτια του πρώτου, το "Act II" αναδεικνύει το συγκρότημα σε τραγουδοποιούς αξιώσεων. Το άλμπουμ κυλάει ως επί το πλείστον σε σχετικά αργούς ρυθμούς (πάντα σε σύγκριση με το ντεμπούτο), οι προσμίξεις των επιρροών και η ατμόσφαιρα που αποπνέει το κατατάσσουν αν όχι στα κορυφαία φετινά για πολλούς, ίσως στα ευφυέστερα. Ακόμα και ο τρόπος που συνδυάζουν μέχρι και '80s μελωδικό rock με Ennio Morricone και Johnny Cash είναι ικανός να προσεγγίσει ακροατές που απλά δεν ασχολούνται με AOR ή δεν είναι προσκείμενοι σε soundtrack-ική αντίληψη με country εκτέλεση. Το "Act II" διαχέεται από μια μοναδική επική διάθεση, η οποία θες δε θες σε παρασέρνει· ακόμα και να μην γνωρίζεις περί τίνος πρόκειται ο Dr. Light, ακούγοντας το "The Good Doctor" με τους ποιητικώς προσαρμοσμένους στίχους και το μελοδραματικό μουσικό χαλί, μπαίνεις στον κόσμο των Protomen και έχοντας κατά νου πόσο διαφορετικό ήταν το ντεμπούτο, παραδέχεσαι ότι οι τύποι προχώρησαν πολύ. Καλός και ο χαβαλές, αλλά και το ταλέντο σε αυτό το άλμπουμ ξεχειλίζει. Ευρηματικοί, πολυδιάστατοι, ανοιχτόμυαλοι και πρωτότυποι, δημιούργησαν ένα πανέμορφο δίσκο που ακροβατεί μεταξύ πολλών ηχητικών μονοπατιών και ορίζει το παραπάνω υβρίδιο. Ένας δίσκος που ακούγεται στην ολότητά του και προκαλεί για ακροάσεις επί ακροάσεων.

Όσοι θεωρούν ανεπανάληπτες τις εποχές του NES, της γυαλιστερής φωσφοριζέ φόρμας και των φουτουριστικών ή όχι ταινιών δράσης των '80s, μπορούν να ανταποκριθούν στο κάλεσμα των Protomen και να ακούσουν ένα καταπληκτικό άλμπουμ που αποπνέει μια τέτοια ατμόσφαιρα σε αρκετές στιγμές. Και όλα αυτά υπό τους ήχους που με τόση μαεστρία η μπάντα κατάφερε να δημιουργήσει και να ενοποιήσει στο "Act II". Φυσικά, πάντα μιλάμε για μια σύγχρονη Rock όπερα και το άλμπουμ ακούγεται σύγχρονο και φρέσκο, παρ' όλες τις ματιές προς τις εποχές που αναφέρθηκαν παραπάνω. Απαραίτητο λόγω cult ακολουθίας αφενός και αφετέρου γιατί μερικές φορές τέτοιου είδους πειραματισμοί στις μουσικές αναζητήσεις και τα «παντρέματα ειδών» οδηγούν σε κάτι τέτοια εντυπωσιακά αποτελέσματα. Δώστε του ευκαιρίες και θα ανταμειφθείτε. Re-Start.

  • SHARE
  • TWEET