The Record Company

Η ιστορία είναι γνωστή. Τρία λευκά αγόρια στο Αμέρικα ακούνε πολύ blues και δημιουργούν συγκρότημα για να παίζουν την μουσική που γουστάρουν. Βάλτε όποια χρονολογία επιθυμείτε.

Η πορεία δεδομένη τα τελευταία χρόνια. Το συγκρότημα ξεκινά ηχογραφώντας EP και δανείζοντας τραγούδια σε τηλεοπτικές σειρές που θέλουν να πασπαλίσουν με λίγη φτηνή (μόνο από την άποψη της αμοιβής) ποιότητα την δική τους μετριότητα.

Όταν άκουσα το "Feels So Good" στην σειρά με τους δικηγόρους με τα ακριβά κοστούμια και με τα πικάπ που παίζουν blues στο γραφείο τους ("Suits"), το ημερολόγιο έγραφε 2013 και το συγκρότημα μέτραγε ήδη δύο χρόνια ζωής, δύο singles και δύο ΕP. Ακολούθησε άλλο ένα EP και πολύ αργοπορημένα -φέτος- κυκλοφορούν τον πρώτο τους ολοκληρωμένο δίσκο.

Τα πλεονεκτήματα πολλά μιας και ουσιαστικά αυτό το άλμπουμ αποτελείται από τραγούδια που μερικά από αυτά δουλεύονται κοντά στα τέσσερα χρόνια (π.χ. το "Don't Let Me Get Lonely"). Πρόκειται δηλαδή για μια συλλογή ζωής η οποία σε συνάρτηση με την ορμή του νεαρού της ηλικίας προσφέρει στο rock 'n' roll αυτό που ζητείται. Αλήθεια και πάθος.

Όπως συνηθίζεται επίσης, ο πρώτος δίσκος περισσότερο θυμίζει τις επιρροές του καλλιτέχνη παρά διαμορφώνει στο μυαλό του ακροατή μια νέα ταυτότητα. Και αυτό συμβαίνει και λόγω του μουσικού και λόγω του ακροατή. Σκεφτείτε ακόμα και τους μεγαλύτερους rock καλλιτέχνες όλων των εποχών στο πρώτο τους άλμπουμ. Οι περισσότεροι δεν προσέφεραν καν δικές στους συνθέσεις αλλά καμουφλαρισμένες ή μη διασκευές.

Κάπως έτσι το boogie του John lee Hooker αλλά και η «ζημιά» που του προσέδωσαν οι Stooges ζουν μέσα στο "In The Mood For You".

Το αντίστοιχο πείραγμα των ώριμων Stones στα blues βρίσκεται ολοζώντανο μέσα στο "Rita Mae Young".

Γενικά η ακρόαση θυμίζει πράγματα απλά και προσεγγίσεις «τσαχπίνικες». Η παραγωγή είναι φανερά αναλογική και φτηνή (με την πιο όμορφη έννοια, μιας και όλα έγιναν με εξοπλισμό από δεύτερο χέρι) και το αποτέλεσμα είναι προσεγμένο με τον πιο ακατέργαστο τρόπο.

Η ατμόσφαιρα εναλλάσσεται μεταξύ του υπνωτιστικού ηλεκτρισμού του μπάσου ("Off The Ground") και της ξεσηκωτικής έντασης των ντραμς και της κιθάρας ("Feels So Good").

Σε σημεία πιο punk, σε στιγμές πιο gospel και με ελάχιστη χιπστεριά, οι Record Company παραδίδουν ένα υπέροχο πρώτο ολοκληρωμένο δείγμα για όσους προτιμούν τα πράγματα απλά, ηλεκτρικά και συνάμα αισθησιακά. 

Και αυτό φίλοι μου είναι (τελικά και κυρίως αρχικά) το rock 'n' roll.

Οι του YouTube ακούστε ολόκληρο το άλμπουμ εδώ.

Οι ...του πικάπ ξέρετε τη διαδρομή. Μάλλον το μπάσο του "Off The Ground" θα το απολαύσετε περισσότερο στο ηχοσύστημά σας.