The Mire

Glass Cathedrals

Self Released (2014)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 06/08/2014
Ενδιαφέρουσα μίξη ατμοσφαιρικού sludge με προοδευτικές rock ιδέες
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Οι The Mire φτιάχτηκαν από μέλη των Bossk και των Centurion. Είναι μια μπάντα που ξεκίνησε πριν περίπου πέντε χρόνια και εδώ μας παρουσιάζει την πρώτη της ολοκληρωμένη δουλειά. Επιγραμματικά στην εισαγωγή, να πω ότι ο ήχος τους μου κάνει κάτι μεταξύ Giant Squid και Intronaut με λίγο από Karnivool.

Ουσιαστικά, η μπάντα δημιουργεί κάτι εναλλακτικά βαρύ και πολύπλοκο. Οι κιθάρες τους είναι γεμάτες, βαριές, συνάμα ατμοσφαιρικές και έξυπνα progressive. Ειδική αναφορά θέλω να κάνω στα φωνητικά, μιας και ο Urbino καταφέρνει να είναι καλός τόσο στα σκληρά, σάπια και βρώμικα φωνητικά του όσο και στα καθαρά του. Η μπάντα κατά βάθος, προσπαθεί να μοιάσει στους The Ocean. Δεν μπορεί και δεν θα καταφέρει να ξεπεράσει τον μέσο όρο της σκηνής, αλλά δεν μπορεί να  είναι παρά ευχάριστο το άκουσμα των συνθέσεών τους. Οι φίλοι των Isis ακούστε το "Triple Gemini". Φίλοι μοντέρνου djent ακούστε το "Trance Monolith" και αφεθείτε στην groov-άρα του! Το άλμπουμ κάνει μικρά και καρτερικά doom βήματα μέσα σε όλα. Είδες! Τόσες ιδέες μαζεμένες. Και εκεί θα πεις... καλά πόσο αντιγράφουν αυτοί εδώ; Δεν ξέρω. Δεν διακρίνω εύκολα κόπιες. Αλλά είμαι σίγουρος πως έχουν άπειρες επιρροές που είναι εμφανείς. Σπάει ο ήχος όμως με μοιρολόγια και σπαρακτικές αποκαλύψεις. Υπάρχει τελικά κάτι περισσότερο από απλά κομμάτια εδώ. Ο ήχος είναι ισχυρός, πανύψηλος και εύφορος, με στρώσεις από κιθάρες και τύμπανα που φεύγουν από παγίδες του είδους. Ευτυχώς, φέτος ακούμε πολλά καλά σκληρά πράγματα. Να άλλο ένα ακόμα που μπλέκει μελωδία, φαντασία, σαπίλα και φρεσκάδα.

Τελικά, ο δίσκος χάνει λιγάκι σε έμπνευση, αλλά κερδίζει σε ευκολία και ρυθμό. Είναι μερικές φορές βίαιος και καταπιεστικός. Με μελαγχολία στον τόνο αφοπλίζει σε μεγάλο βαθμό. Μπορεί να σε αναστατώσει και να σε προβληματίσει. Δωσ’ του μια ευκαιρία. Μπορεί να σε κερδίσει.

Bandcamp
  • SHARE
  • TWEET