Thank You Scientist

Terraformer

Evil Ink (2019)
Από τον Δημήτρη Μωυσίδη, 19/06/2019
Ένα μαγικό συνονθύλευμα jazz, prog, mathcore, funk. Ένας δίσκος τέχνη που πολύ πιθανό να δημιουργούσε ο Frank Zappa αν ήταν ακόμα μαζί μας
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Άραγε πώς να ένιωσε ο Claudio Sanchez (τραγουδιστής, Coheed And Cambria) όταν το 2012 άκουσε τον πρώτο δίσκο των Thank You Scientist "Maps Of Non-Existent Places"; Μάλλον θα νόμιζε ότι συμμετείχε σε αυτόν το δίσκο αλλά δεν το θυμόταν. Γιατί η φωνή του τραγουδιστή των Thank You Scientist (Salvatore Marrano) είναι καρμπόν αυτή του Sanchez. Δεν είναι να απορεί κανείς που μέσα στον ενθουσιασμό του έσπευσε να τους υπογράψει στην δισκογραφική του εταιρεία Evil Ink Records. Η σύμπραξη αυτή είχε ως αποτέλεσμα το φανταστικό δίσκο "Stranger Heads Prevail" το οποίο δικαίως παίνεψε ο Μάνος Πατεράκης.

Τρία χρόνια μετά, επιτέλους κυκλοφορεί το νέο τους -τρίτο-  εγχειρήμα με τίτλο "Terraformer" και θα ήθελα να ξέρω τί νερό πίνουν εκεί στο New Jersey και βγαίνουν τόσο ενδιαφέροντα αλλά συνάμα και τόσο ανορθόδοξα συγκροτήματα. Γιατί ο αλλόκοτος, math-prog, rock-jazz ήχος των Thank You Scientist πρέπει να έχει μια κάποια λογική εξήγηση, δεν γίνεται! Ένα συνονθύλευμα ήχων, εντάσεων και διαστάσεων που δένει πανέμορφα με όλα τα όργανα και τις μελωδίες και είναι τρομακτικά διασκεδαστικό και αισιόδοξα ελπιδοφόρο. Η αγάπη των μελών τους συγκροτήματος για τον Frank Zappa, τον Harry Nilsson, τους Beatles και τη διαδραστική και ιστορική fusion μπάντα Mahavishnu Orchestra είναι φανερή και διάχυτη σε κάθε νότα και σε κάθε όργανο, από τα κλασσικά: κιθάρα, μπάσο, ντραμς μέχρι και το βιολί, σαξόφωνο και τρομπέτα. Ω ναι μιλάμε για δίσκο μεγάλο πανηγύρι με την καλή έννοια.

Είναι δύσκολο να περιγράψεις ένα προς ένα όλα τα (δεκατρία) τραγούδια ενός τόσο πολυσύνθετου δίσκου. Η jazz έναρξη του με το "Wrinkle" όπου το βιολί έχει τον πρωταγωνιστικό funk ρόλο είναι αρκετή για να καταλάβεις ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με τέχνη. Ακούγεται σαν το εναρκτήριο άσμα μιας θεατρικής παράστασης όταν ανοίγουν οι κουρτίνες. Και μετά βγαίνουν κάποιοι σουρεαλιστικοί nerd χαρακτήρες και τραγουδάνε για τα X-Files και τον Fox Mulder ("FXMLDR"). Ένα ηχητικό σμήνος ("Swarm") ήχος έρχεται κατά πάνω σου με εναλασσόμενες τεχνικές, μαθηματικές εναλλαγές που καθιστούν τον ήχο όσο απρόβλεπτο όσο και ευχάριστο. Προσωπικά αγαπημένα, χωρίς κανένα γενικά να υστερεί, "Son Of A Serpent" με τα υπέροχα κιθαριστικά groove μέρη του Tom Monda, το breakdown του "Life Of Vermin" και το βαρύ κλείσιμο με το ομότιτλο "Terraformer".

Δύσκολα θα βρείς τραγούδι κάτω από τα επτά λεπτά (!) σε μια συνολικά υπερ-φιλόδοξη παραγωγή όπου η έμπνευση ξεχειλίζει και μπορείς να βρείς δέκα διαφορετικά είδη μουσικής σε κάθε τραγούδι. Λογικό να υπάρχει κούραση με τη συνεχόμενη ακρόαση αλλά κάθε κομμάτι έχει τα δικά του μουσικά κρεσέντα που σε κρατάνε στη τσίτα ενώ φυσικά η τεχνική δουλειά είναι απαράμιλλη. Ίσως το αποτέλεσμα να ήταν πιο συμπαγές και «εύπεπτο» αν ήταν χωρισμένο σε δύο μέρη.

Όμως στην τελική είναι το τί συναίσθημα σου αφήνει, τί επίγευση έχει ο δίσκος όταν η ακρόαση έχει τελειώσει. Πλήθος τα συναισθήματα και σαν ακροατής αφήνεσαι πιό γεμάτος, πιό χορτάτος και με το δείκτη κουλτούρας σου στο +1. Τρία άλμπουμ, τρείς φανταστικές παραγωγές με κάθε τραγούδι να είναι υπόδειγμα έμπνευσης, μουσικής παιδείας βγαλμένο από μουσικούς που φαίνεται ότι διασκεδάζουν και έχουν πολλά να πουν. Μέσα στις κυκλοφορίες της χρονιάς, αδιαμφισβήτητα.

  • SHARE
  • TWEET