Stryper

Κλασσική περίπτωση δίσκου από αυτούς που τους ακούμε μια φορά εν μέσω καθημερινού τρεξίματος και σωρείας νέων κυκλοφοριών, δεν μας κάνουν ιδιαίτερη εντύπωση, αλλά κάποια στιγμή, όταν τον ξανακούμε, αναθεωρούμε την άποψή μας προς το καλύτερο.

Το "Murder By Pride", η δεύτερη studio δουλειά της παρέας του Michael Sweet μετά το comeback του 2005 (με το αρκετά καλό "Reborn") των χριστιανών, πάλαι ποτέ ηρώων του 80s metal, είναι από αυτές που «μεγαλώνουν» με κάθε νέο άκουσμα. Στην ουσία, πρόκειται για ένα «περίεργα» δομημένο άλμπουμ, υπό την εξής έννοια: Σε κάθε ένα από τα 13 τραγούδια κυριαρχεί η αντίφαση ανάμεσα στα couplet και τα refrain. Σε κάποια μπορείς να ακούσεις ένα απλά καλό couplet που οδηγεί σε ένα εκπληκτικό refrain που σου κολλάει στο μυαλό και σε κάποια άλλα ακριβώς το αντίστροφο! Αυτό, βέβαια, σε κάνει να ακούς τον δίσκο με μεγάλο ενδιαφέρον, αφού δεν ξέρεις που ακριβώς θα «κολλήσεις», αλλά δεν παύει να αποτελεί και μειονέκτημα ως προς την συνολική συνθετική συνεκτικότητά του.

Όμως... Εδώ θα ακούσεις την σπουδαία επική φωνή του Sweet πιο ώριμη από ποτέ, αλλά και το υπόλοιπο γκρουπ, προεξάρχοντος του σπουδαίου Oz Fox στις κιθάρες, να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων ενός «θρυλικού» για το heavy metal γκρουπ. Τα χρώματα κάθε σύνθεσης ποικίλουν. Το εναρκτήριο punk rock "Eclipse Of The Son" δίνει την θέση του στο κλασικό Stryper εναρκτήριο riff και refrain του "4 Leaf Clover", αυτό με την σειρά του στις υμνικές δισολίες του "Piece Of Mind” που οδηγούν σε ένα καθαρό Kiss τραγούδι,  και πάει λέγοντας...

Προσωπικές προτιμήσεις, το επικό ομώνυμο κομμάτι, η κορύφωση του "The Plan" και το δραματικό "Love Is Why" που μου έχει κολλήσει στο μυαλό και δεν λέει να φύγει τις τελευταίες εβδομάδες. Α, και μην ξεχάσουμε και τις μεστές (και ουχί «δακρύβρεχτες») μπαλάντες που υπάρχουν εδώ κι εκεί...

Ψεγάδι του άλμπουμ η συνολικά μέτρια παραγωγή των Michael Sweet & Danny Bernini, ειδικά στα τύμπανα που θα μπορούσαν να ακούγονται πολύ πιο «γεμάτα», ώστε να τονίζουν ακόμη περισσότερο την συνθετική ωριμότητα που το χαρακτηρίζει.
Συνολικά πάντως, πρόκειται για μια αξιόλογη προσπάθεια από τους Stryper που ξαναμπαίνουν με αξιώσεις στον νέο hard & heavy μουσικό χάρτη. Και σίγουρα οι οπαδοί τους (και όχι μόνο) που τους γούσταραν με τα κιτρινόμαυρα κολάν στις ένδοξες προ 20ετίας εποχές, αξίζει να τσεκάρουν τι έχουν να μας πουν την σήμερον ημέρα.