St. Vincent

Daddy's Home

Loma Vista Recordings (2021)
Από τον Σπύρο Τσούτσο, 17/06/2021
H Annie Clark μας παρουσιάζει μια ολοκαίνουργια persona μέσα από έναν άκρως προσωπικό δίσκο
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Το έκτο άλμπουμ της Annie Clark, όπως ομολογεί και ο τίτλος του, αναφέρεται στην επιστροφή του πατέρα της στο σπίτι μετά από δώδεκα χρόνια φυλάκισης για οικονομικό σκάνδαλο. Η καλλιτέχνιδα αποφάσισε να αλλάξει τελείως ύφος μουσικά και στιλιστικά, ώστε να εκφράσει αυτή την επιστροφή. Ξεχάστε πια την indie pop μουσικό που γνωρίζατε. Η Annie Clark σε όλες τις μέχρι τώρα εμφανίσεις της για την προώθηση του νέου της δίσκου, παρουσιάζεται με ξανθό καρέ μαλλί, γούνα και απαστράπτοντα κοσμήματα ως μία νέα ντίβα της glam rock.

Οι μελωδίες ακολουθούν πλήρως αυτό το στυλ, αποτίοντας ένα φόρο τιμής στη funk και τη soul των '70s της Νέας Υόρκης. Χρησιμοποιεί κιθάρα, μπάσο, σαξόφωνο, έχει εξαλείψει τελείως ηλεκτρονικά στοιχεία, ενώ οι gospel χορωδίες συνοδεύουν σχεδόν κάθε ρεφρέν της. Τραγούδια όπως το "Melting Of The Sun" ή το "Down", παρ' όλη τη «ρετρολαγνεία» τους, ακούγονται αρκετά φρέσκα. Από την άλλη ακούμε αρκετές ψυχεδελικές, χαλαρές μελωδίες όπως το "Live And Dream" του οποίου η εισαγωγή παραπέμπει ξεκάθαρα στο "Us and Them" των Pink Floyd.

Στιχουργικά προσπαθεί να επανεξετάσει τη σχέση πατέρα-κόρης και να ερμηνεύσει διάφορες πτυχές του ρόλου της μάνας. Στο γκρουβαριστό εναρκτήριο "Pay Your Way In Pain", μας αφηγείται μία ιστορία για τη βόλτα της στο πάρκο , όπου έπαιζαν κάτι παιδιά και οι μανάδες τους στη θέα των τακουνιών της δυσανασχέτησαν. Tο "My Baby Wants A Baby" περιγράφει ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος μέσα από τις προσωπικές της οικογενειακές εμπειρίες και τις ερωτικές της σχέσεις της.

Συνοψίζοντας, έχει τρομερό ενδιαφέρον η μεταστροφή της μουσικά, αλλά και στιλιστικά, αφού αποδεικνύει περίτρανα πως μία μουσικός δεν εκφράζει ένα είδος ή μία εικόνα απαραίτητα, αλλά αυτό επαναπροσδιορίζεται μέσα από την εκάστοτε φάση της ζωής της. Όλα είναι θέμα συνειρμών. Θέλησε να γράψει ένα δίσκο για την αποφυλάκιση του πατέρα της, τον πατέρας της τον έχει συνδυάσει με τη δεκαετία του '70, πήρε ως κινητήρια δύναμη τη μουσική εκείνης της δεκαετίας και έχτισε με βάση αυτό, το σύνολο μία εντελώς διαφορετικής δουλειάς. Για όσους δεν πείθονται ότι αυτό μπορεί να συμβεί επιτυχημένα, αρκεί να διαβάσουν το βιογραφικό του πρώτου διδάξαντα, David Bowie.

  • SHARE
  • TWEET