Spock's Beard

Νομίζω πως όλα αυτά τα χρόνια, μέσα από τις σελίδες ετούτου εδώ του site, έχω πει σχεδόν ό,τι μπορώ να πω για τις διάφορες μουσικές πτυχές του Neal Morse. Για την προσωπική του μπάντα, για τους Transatlantic, για τους Flying Colors κ.ο.κ. Αλλά τούτη εδώ η σύμπραξη με την παλιά του μπάντα ήταν κάτι το ξεχωριστό, μια once in a lifetime εμπειρία, την οποία δεν μπoρώ να κρύψω ότι νιώθω χαρούμενος/ευγνώμων που την βίωσα από κοντά.

Σκέφτομαι να πλατειάσω λίγο, οπότε θα ήθελα να πάρω τα πράγματα με μια χρονολογική σειρά, γιατί η ιστορία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στο να κατανοήσει και να εκτιμήσει δεόντως κάποιος το τι περιλαμβάνει αυτή εδώ η κυκλοφορία.

Το 2002 κι ενώ οι Spock’s Beard είχαν έτοιμο για κυκλοφορία το νέο, έκτο στούντιο άλμπουμ τους, με τίτλο "Snow", το οποίο θα ήταν και το πρώτο, διπλό, concept άλμπουμ που επιχειρούσαν (όπως επιτάσσουν οι άγραφοι κανόνες του prog rock), ο ιθύνων νους, βασικός συνθέτης τους (και βασικά τα πάντα όλα της μπάντας) Neal Morse ανακοινώνει στα υπόλοιπα μέλη της μπάντας ότι πρέπει να αποχωρήσει για να αναζητήσει τον δικό του δρόμο, προσωπικά, επαγγελματικά, καλλιτεχνικά, πνευματικά...

Η ιστορία που έχει γραφτεί από τότε έχει πολλά κεφάλαια (και πολλές λαμπρές μουσικές σελίδες) για αμφότερες τις δυο πλευρές που χωρίστηκαν έκτοτε. Όμως, παρά το διαζύγιο παρέμειναν κοντά, με τον Neal να γράφει κάποια τραγούδια για την πρώην μπάντα του, ενώ σε κάνα δυο περιπτώσεις έτυχε να συναντηθούν κι επί σκηνής. Αλλά κάποιες «αδικίες» παρέμεναν ακόμα χωρίς αποκατάσταση...

Η πρώτη είχε να κάνει με το γεγονός ότι μια νέα στρατιά οπαδών των Spock's Beard που δημιουργήθηκε στις αρχές της νέας χιλιετίας, δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να απολαύσει τον Neal Morse επί σκηνής με την μπάντα που ο ίδιος δημιούργησε και με την οποία μεγαλούργησε. Η δεύτερη αδικία αφορούσε το "Snow", το οποίο δεν είχε ποτέ την τύχη που του άξιζε. Λόγω όλων των αλλαγών, δεν περιόδευσαν ποτέ για αυτό και προφανώς δεν παρουσιάστηκε ποτέ στην ολότητά του. Για 15 ολόκληρα χρόνια...

Παράλληλα, πριν μερικά χρόνια ο Neal Morse δημιούργησε το δικό του φεστιβάλ, το MorseFest, το οποίο λαμβάνει κάθε χρόνο χώρα στην πόλη που διαμένει, στο Nashville, του Tennessee. Διαρκεί 2-3 ημέρες και είναι η Μέκκα των οπαδών των μουσικών του, καθώς φροντίζει κάθε φορά να παρουσιάσει ολόκληρα άλμπουμ και γενικά να καταστήσει την εμπειρία αξέχαστη. Έτσι, το 2016, για το τρίτο κατά σειρά MorseFest ήρθε η ανακοίνωση που όλοι οι οπαδοί του Neal Morse και των Spock’s Beard ανυπομονούσαν να ακούσουν. Μαζί η μπάντα, ο Neal (κι ο πρώην drummer/τραγουδιστής Nick D’ Virgillio) θα παρουσίαζαν το "Snow" ζωντανά.

Τελικά, δόθηκαν δυο παραστάσεις, καθώς για καλή μου τύχη, οι διοργανωτές του Night Of The Prog Festival, στην Γερμανία κατάφεραν να φέρουν το σόου στην Ευρώπη. Τα όσα είδα, άκουσα, ένιωσα, βίωσα από εκείνη την βραδιά μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ.

Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα η Radiant Records κυκλοφορεί την εμφάνιση από το MorseFest σε CD/βινύλιο και κυρίως σε DVD για το οποίο θα σας μιλήσω παρακάτω, αν και δεν είναι απαραίτητο να διαβάσετε κάτι αν δεν το θέλετε. Μπορείτε απλά να το προμηθευτείτε και να αποκτήσετε ένα ακόμα κομματάκι τελειότητας, μια από τις πιο καλύτερες στιγμές στην ιστορία της progressive rock μουσικής.

Το σκηνικό είναι πανομοιότυπο με αυτό του Loreley, με τα δυο drum sets των D'Virgillio και Jimmy Keegan (καθώς ο πρώτος μια κάθεται στο kit του και μια είναι μπροστά και τραγουδάει) να δεσπόζουν, όπως και το γκράντε στήσιμο των πλήκτρων του Ryo Okumoto. Οι Dave Meros (μπάσο) και Ted Leonard (φωνή, κιθάρα) είναι την περισσότερη ώρα στις γωνίες τους, ενώ ο Alan Morse (κιθάρα) εντυπωσιάζει πρωτίστως με τις ενδυματολογικές του επιλογές, αλλά και με το παίξιμο με δάχτυλα, ενώ βοηθητικά υπάρχουν και δυο μουσικοί στα πνευστά. Φυσικά, στο κέντρο, πρωταγωνιστής είναι ο Neal Morse, καθώς αυτός είναι που έχει γράψει όλη τη μουσική, που έχει γράψει την ιστορία και παίζει στο δικό του φεστιβάλ. Και, όπως πάντα, το ζει περισσότερο από όλους.

Η απόδοση όλων των μουσικών είναι στο δέκα κι ειδικά όταν αναμιγνύονται οι φωνές τους το πράγμα λαμβάνει μαγικές διαστάσεις. Βλέπεις για παράδειγμα το συναισθηματικά φορτισμένο "Solitary Soul" που στήνονται τρία σκαμπό μπροστά στη σκηνή για τους N.Morse/D'Virgillio/Leonard και οι τριφωνίες τους σε καθηλώνουν. Ακούς την πολυφωνία στο "Long Time Suffering" και σε πιάνουν νευρικά γέλια με το πόσο καλοί είναι αυτοί οι τύποι.

Αν είχες στο μυαλό σου τον Nick D'Virgillio ως καταπληκτικό drummer θα τον θαυμάσεις ως frontman, στο show που δίνει στο "Welcome To NY City" ή στην ερμηνεία του στο "Carrie", αλλά και σε πάρα πολλά ακόμα, ενώ ο Ted Leonard δίνει τα διαπιστευτήριά του, όποτε του ζητηθεί, είτε σε πρώτο, είτε σε δεύτερο ρόλο. Αυτοί οι δυο θα είναι μαζί στους Spock's Beard στο επερχόμενο άλμπουμ και την επερχόμενη περιοδεία, έχοντας και τον τρελάρα Ryo Okumoto που στο "Snow’s Night Out" στήνει ένα μικρό πάρτι μόνο του... Χαμός.

Ο δε Neal Morse; Στο "Love Beyond Words" θα θαυμάσεις την ικανότητα του στο πιάνο και σε τραγούδια όπως το "I'm The Guy" και το "I'm Dying" θα κατανοήσεις γιατί θεωρείται τεράστιος ερμηνευτής. Τα δάκρυα προς το τέλος, όταν τραγουδάει "a child is born and love is made alive" ξέρεις πως είναι ειλικρινή. Τεράστιος από αρχή ως τέλους.

Κι αν οι δύο ώρες του "Snow" στην ολότητά του δεν είναι αρκετές, έχει για encore πρώτα το "June" που αν δεν σε κολλήσει δεν νιώθεις από φωνητικές αρμονίες και το φανταστικό 30λεπτο "Falling For Forever", το οποίο περιλαμβάνει κι ένα τρομερό drum show από τους D'Virgillio και Keegan.

Και κάπου εδώ μπαίνει η διαχωριστική γραμμή μεταξύ του απλού οπαδού της μουσικής της μπάντας και του πραγματικού geek, καθώς υπάρχει ένα ντοκιμαντέρ διάρκειας μιας ώρας που για όσους ανήκουν στην δεύτερη κατηγορία είναι πραγματικά απολαυστικό...

Σκηνές από τις ηχογραφήσεις του "Snow", συνεντεύξεις σχεδόν με κάθε μουσικό ξεχωριστά, καθώς και μια κοινή συνέντευξη που έδωσαν όλοι οι συμμετέχοντες στο περιθώριο του MorseFest, απαντούν σε ερωτήματα οπαδών που μαζεύτηκαν από όλες τις γωνιές του κόσμου. Η ειλικρίνεια, η καλοσύνη, το χιούμορ ακόμα και η ευστροφία στις απαντήσεις τους είναι κάτι που δεν μπορείς να προσπεράσεις.

Μεταξύ άλλων, ο Neal αναλύει το πώς η 11η Σεπτεμβρίου επηρέασε και τελικά άλλαξε το άλμπουμ, γίνεται η πρέπουσα αναφορά για την συνεισφορά του τεράστιου Rich Mouser στον ήχο και συζητιέται η μοναδική «οικογενειακή» σχέση μεταξύ όλων των μελών της μπάντας, πρώην και νυν. Μιλάνε ανοιχτά για το πώς ένιωσαν όταν ο Neal Morse ανακοίνωσε την αποχώρησή του και πως αποφάσισαν να συνεχίσουν, καθώς και το πώς η επιτυχία ήρθε όταν πήραν την απόφαση ότι δεν τους ενδιαφέρει να επιτύχουν κάτι με αυτή τη μπάντα.

Αν και δεν βρίσκω πραγματικό λόγο για κάποιον που εκτιμάει το progressive rock να αγνοεί την ύπαρξη (ή και την δισκογραφία) των Spock's Beard (και του Neal Morse), αυτή η κυκλοφορία, το "Snow" αυτό καθαυτό σαν άλμπουμ, η ζωντανή απόδοσή του και όλα τα υπόλοιπα που περιλαμβάνει το DVD θα ικανοποιήσουν στο έπακρο τον υφιστάμενο οπαδό και θα μπορούσαν να αποτελέσουν το έναυσμα να γίνει οπαδός κάποιος που δεν έχει ασχοληθεί μαζί τους. The gold that is free...