The Smashing Pumpkins

Η επιστροφή των Smashing Pumpkins, μετά από την μυστηριώδη εξαφάνισή τους ξαφνικά μια μέρα του 2000, με νέο δίσκο / lineup / περιοδεία μου μοιάζει με την επιστροφή της γκόμενας που καψουρεύτηκε κάποιος για να τον αφήσει εξίσου άξαφνα μια μέρα, να χαθεί εντελώς (;) για επτά χρόνια και τελικά να επιστρέψει μετανιωμένη για να «συνεχίσουμε αυτό που αφήσαμε στη μέση». Ναι μεν οι ωραίες στιγμές μένουν και ο πολύς χρόνος λειτουργεί σαν ασβέστης που πέφτει και καλύπτει τα πάντα, αλλά αυτά τα επτά χρόνια που μεσολάβησαν πόσο καταλυτικά μπορούν να αποδειχθούν για τη συνέχεια;

Τέτοιες σκέψεις τριγυρίζουν στο μυαλό μου, καθώς το laser του στερεοφωνικού μου τριγυρίζει το "Zeitgeist", το νέο πόνημα των Corgan / Chamberlin δηλαδή, που έρχεται κοντά μας αυτό το καλοκαίρι και αποτελεί σαφέστατα μια από της πιο αναμενόμενες κυκλοφορίες της χρονιάς, καθώς οι Smashing Pumpkins υπήρξαν ένα σχήμα που στιγμάτισε τον ήχο των '90s και έχει πολλούς οπαδούς ανά τον κόσμο, οι οποίοι έμειναν εμβρόντητοι όταν άκουσαν τον Corgan να δηλώνει πως διαλύει το σχήμα επειδή η «μουσική βιομηχανία δεν τον αφήνει να εκφραστεί όπως θα ήθελε», για να χρεώσει μετά από χρόνια τη διάλυση στον Iha, εκείνος να τη χρεώσει μετά με τη σειρά του στον Corgan και το κοινό να παρακολουθεί αυτή την «κολοκυθιά» χωρίς να ξέρει ποιον να ψέξει και σε τελική ανάλυση, χωρίς να το ενδιαφέρει κι όλας. Η αλήθεια είναι πως στα χρόνια που μεσολάβησαν ο Corgan έκανε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα, χωρίς όμως να πιάσει έστω και τις πιο μέτριες στιγμές των Pumpkins, και ο Ιha ψιλοχάθηκε, αν και η συνεργασία του με τους Perfect Circle τον ανέσυρε λίγο από την αφάνεια.

Το φετινό "Zeitgeist" είχε διχάσει ήδη πριν βγει και τώρα που βγήκε η «μάχη» μαίνεται ακόμα πιο σκληρή: από τη μια πολλοί λένε ότι είναι χάλια (όπως ο φίλος συντάκτης Παναγιώτης Λουκάς - cheers prof) και από την άλλη ότι είναι συγκλονιστικά καταπληκτικό. Όπως μπορεί όμως και κάποιος να αναμένει, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση (πω, πω κλισέ) και σε αυτή την άτυπη διελκυνστίδα ανάμεσα στις δύο απόψεις για τον δίσκο, τελικά και εδώ βαρύνουσα σημασία έχει η θέση που έχουν οι Smashing Pumpkins στην καρδιά του καθενός, γιατί στο αυτί, όπως θα αποκαλύψω και στη συνέχεια, δεν έχουν αλλάξει και πολλά. Ή μήπως έχουν;

Τι μας δίνουν οι δύο μουσικοί εν έτει 2007; Μια πιο hard εκδοχή της μεγάλης μπάντας που λέγεται Smashing Pumpkins, με riffάτα κομμάτια, στηριγμένα τόσο στη φωνή του Corgan όσο και στα τύμπανα του Chamberlin, με πολλές έντονες στιγμές ("Doomsday Clock", "Tarantula", "7 Shades Of Black"), κάποιες μέτριες ("Bring The Light") και κάποιες πολύ μελωδικές και ενδιαφέρουσες ("Starz", "Neverlost"), κάνοντας έτσι το "Zeitgeist" μια επιτομή όλων όσων μας είχαν προσφέρει οι Smashing Pumpkins στο παρελθόν. Όσοι θα το ήθελαν πιο μελωδικό / ευαίσθητο σαν το "Siamese Dream" και όσοι θα το ήθελαν πιο electro σαν το "Ava Adore" ίσως απογοητευτούν. Εντούτοις το "Zeitgeist" δεν έχει μόνο ένα πρόσωπο: κάθε ακροατής και φίλος των Smashing Pumpkins θα βρει έστω ένα κομμάτι να του αρέσει και πιθανότατα περισσότερα. Το θέμα είναι κατά πόσο οι ορίζοντες ενός είναι τόσο ανοικτοί ώστε να δεχτούν τις διαρκείς αλλαγές ύφους τους, οι οποίες ναι μεν δίνουν πολυπλοκότητα και βάθος στο δισκάκι, αλλά θα κουράσουν κάποιον ο οποίος αγαπούσε την ενιαία υφολογική δομή των παλαιοτέρων δίσκων τους, όχι όμως και της καριέρας τους. Αν αναλογιστούμε δηλαδή τις αλλαγές στο ύφος των Pumpkins είκοσι χρόνια τώρα και τα «κολλητηλίκια» του Corgan με τους metal κύκλους τελευταία, συν την προσθήκη του εξαιρετικού και υπερταλαντούχου drummer Chamberlin, καταλήγουμε εύκολα στο συμπέρασμα πως εν έτει 2007 μόνο ένα album σαν το "Zeitgeist" θα μπορούσαν να βγάλουν οι Smashing Pumpkins.

Και τώρα η ώρα της αλήθειας: είναι το "Zeitgeist" μια από τις κυκλοφορίες της χρονιάς; Από άποψη ενδιαφέροντος, σαφέστατα. Από άποψη ποιότητας, ενδεχομένως. Όπως και να έχει, ο Corgan έχει συνηθίσει τους φίλους του σχήματος σε πολλούς πειραματισμούς και ο φετινός συμψηφιστικός πειραματισμός του με το όνομα "Zeitgeist" νομίζω πως θα τους ικανοποιήσει. Οι υπόλοιποι ακροατές μπορούν απλά να ακούσουν και να κρίνουν. Εν αναμονή της φετινής τους συναυλίας στο τέλος του Αυγούστου, ακούστε το "Zeitgeist" και... καλό καλοκαίρι!