Killswitch Engage

Atonement

Metal Blade (2019)
Από τον Δημήτρη Μωυσίδη, 19/08/2019
Μια αναμενόμενη κυκλοφορία με μη αναμενόμενο (;) προβλέψιμο αποτέλεσμα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η αποχώρηση του Howard Jones το 2008 λόγω της εξουθένωσης και της μάχης του με τον διαβήτη, έφερε (ή μάλλον επανέφερε) στις τάξεις των βετεράνων Killswitch Engage τον original τραγουδιστή Jesse Leach. Και ο ίδιος ταλαιπωρείται χρόνια τώρα από τους προσωπικούς του δαίμονες με την κατάθλιψη και το λεγόμενο "writer’s block" αλλά και με την υγεία του αφού το 2018 έκανε μια επίπονη εγχείρηση στις φωνητικές χορδές. Όμως η οικογένεια των Killswitch του πηγαίνει άψογα αφού βρίσκει την υποστήριξη που χρειάζεται και υπάρχει άφθονη έμπνευση αν κρίνουμε από τα εξαιρετικά δύο προηγούμενα άλμπουμ του συγκροτήματος.

Αν με ρωτούσες από πότε άρχισες να ακούς συστηματικά Killswitch δεν θα απαντήσω από τα κλασσικά πλέον metalcore "The End Of Heartache" και "As Daylight Dies" αλλά από τα δύο τελευταία με τον Jesse στα φωνητικά. Για μένα πάντα οι Killswitch ήταν ένα από τα βαριά ονόματα με αρκετές αναγνωρίσιμες «επιτυχίες» αλλά το κόλλημα και η αγάπη επήλθε με το "Disarm The Descent" και το "Incarnate". Αυτός ο μπαγάσας ο Adam Dutkiewicz έχει ένα μαγικό τρόπο να βγάζει ριφάρες που κολλάνε στο μυαλό και αν ακόμα δεν έχετε έρθει σε επαφή με τους Killswitch Engage επειδή δεν σας αρέσει η ταμπέλα metalcore, χάνετε ένα από τα σημαντικότερα και πιό πορωτικά συγκροτήματα εκεί έξω.

Και ας έρθουμε στο σήμερα και στην όγδοη κυκλοφορία των Αμερικάνων. Αν το "Disarm..." ήταν η αναγέννηση των Killswitch και ένας πραγματικά εξαιρετικός δίσκος, το "Incarnate" ήταν καλό αλλά με φθίνουσα ποιότητα συνθέσεων και δυστυχώς η πτωτική αυτή πορεία συνεχίζεται και τώρα. Δεν μπορώ να πω ότι είχα ιδιαίτερες προσδοκίες αλλά ήλπιζα ότι θα μου κέντριζε περισσότερο το ενδιαφέρον. Συνθέσεις όπως τα mid-tempο "Unleashed" και "I'm Broken Too" είναι αξιόλογες και θα βρουν το ραδιοφωνικό χρόνο που τους αναλογεί στην άλλη άκρη του Ατλαντικού αλλά ως εκεί. Οι καλύτερες στιγμές του δίσκου βρίσκονται στις συνεργασίες με τον ex Howard Jones στο "The Signal Fire" το οποίο είναι γρήγορο, τραχύ και συναυλιακό σε μια ευχάριστη συνεργασία των δυο τραγουδιστών, και στο "The Crownless King" όπου τα φωνητικά του Chuck Billy (Testament) ταιριάζουν γάντι στο τρομερό rhythm section που χτίζει ο Justin Foley (ντραμς). Τα συμπαθητικά "As Sure As The Sun Will Rise" και "Know Your Enemy} δεν αρκούν για να σώσουν την κατάσταση. Είναι ένα άλμπουμ όπου απουσιάζουν τα σόλο, όπου κυριαρχεί η τραχιά φωνή του Jesse και δυστυχώς τα όχι τόσο εντυπωσιακά (όσο μας έχει συνηθίσει) riff του Dutkiewicz. Η παραγωγή είναι γεμάτη και άψογη, το εξώφυλλο θα το δούμε σε ένα σωρό τατουάζ, το όλο metalcore πακέτο είναι εκεί και είναι ένας τυπικός, αναγνωρίσιμος Killswitch Engage δίσκος αλλά...

Το ακούω και το ξανακούω αλλά δυστυχώς μετά από ένα λεπτό έχω ξεχάσει τι άκουσα. Ναι είναι βαρύ, ναι η φωνή του Jesse ακούγεται στιβαρή και άγρια όσο πρέπει και οι κιθάρες είναι καλοκουρδισμένα ξυράφια που εξαπολύουν ηχητικές επιθέσεις και βαριές σαν ατσάλι μελωδίες αλλά κάτι λείπει. Ο ενθουσιασμός; Η έμπνευση; Ίσως έπιασαν ταβάνι με το "Disarm The Descent" και από εδώ και πέρα υπάρχει μόνο κατηφόρα; Ελπίζω πως όχι γιατί η μουσική και όλοι μας χρειαζόμαστε συγκροτήματα σαν τους Αμερικανούς να μας ταρακουνάνε και να είναι οι σταθερές αξίες πίσω στις οποίες θα επιστρέφουμε σαν ένα αόρατο κέντρο βαρύτητας όταν θέλουμε απλά να χτυπηθούμε και να ξεσπάσουμε. Ίσως πάλι να έχουμε πλέον τόση επιλογή στη μουσική που το ‘απλά καλό’ να μην είναι πια αρκετό.

  • SHARE
  • TWEET