Slough Feg

Digital Resistance

Metal Blade (2014)
Από τον Μάνο Πατεράκη, 10/02/2014
Επιμεταλλωμένοι Pogues και παρακαταθήκη των Thin Lizzy, σε δέκα ευδιάθετες heavy metal συνθέσεις που δεν ρίχνουν τις ταχύτητες, υπό την απαράμιλλη οπτική των Slough Feg
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
24 χρόνια μετά την ίδρυσή τους, οι (The Lord Weird) Slough Feg θεωρούνται -και όχι άδικα- μία από τις ποιοτικότερες και πιο ιδιαίτερες μπάντες στον χώρο του heavy metal. Η μαγκιά τους έγκειται στο γεγονός ότι παρά τις διάφορες προσμίξεις από 70s hard rock στα χνάρια των Thin Lizzy ή κέλτικης folk όπως αυτή παρουσιάστηκε από τους Pogues, η μουσική τους παραμένει παραδοσιακό heavy metal. Με αυτόν τον τρόπο έδωσαν μια νέα πνοή στον χώρο. Σημεία αναφοράς η κατ' εμέ δυνατότερη ποιοτικά κυκλοφορία τους, το "Twilight Of The Idols" του 1998, και το πιο γνωστό άλμπουμ τους, το "Traveller" του 2003. Οι τρεις δίσκοι, μετά τη φυγή του κιθαρίστα John Cobett για να αφοσιωθεί στους (θεούς από κάθε άποψη) Hammers Of Misfortune, διατηρούν τα υψηλά στάνταρ του συγκροτήματος και ο τέταρτος, το "Digital Resistance", δεν θα λοξοδρομήσει.

Τα εντυπωσιακής αισθητικής εξώφυλλα ανέκαθεν τραβούσαν την προσοχή σε κάθε νέα κυκλοφορία των Slough Feg. Φέτος έχουμε τη λύκαινα που βυζαίνει τον Ρέμο και τον Ρωμύλο, ιδρυτές της Αρχαίας Ρώμης, εν μέσω ερειπίων και συντριμμιών. Το άλμπουμ ακολουθεί ένα concept που, όπως είναι πρόδηλο από τον τίτλο, καταπιάνεται με τις τεχνολογικές εξελίξεις, οι οποίες γίνονται καπνός προτού προλάβουμε να συμβαδίσουμε μαζί τους. Ο κιθαρίστας / τραγουδιστής Scalzi δηλώνει σχετικά: «Είμαι, επίσης, δάσκαλος και παρατηρώ ότι η νοοτροπία των παιδιών αλλάζει χρόνο με το χρόνο. Θα αρκεστώ στο να πω, λοιπόν, ότι δεν παρατηρώ να γίνονται ιδιαιτέρως πιο έξυπνα με όλη την τεχνολογία που τους παρέχεται...»

Ωστόσο, να σημειώσουμε ότι παρόλο που στιχουργικά έχουμε έναν concept δίσκο, μουσικά ακούγεται περισσότερο σαν συλλογή δέκα κομματιών, καθότι δεν υπάρχει κάποιου είδους σύνδεση μεταξύ τους, ούτε επαναλαμβανόμενα θέματα. Το "Digital Resistance" φέρει ανάγλυφη την χαρακτηριστικότατη σφραγίδα του ήχου που έχουν καταφέρει να χτίσουν οι Slough Feg. Η φωνή του Scalzi με την άμεσα αναγνωρίσιμη χροιά είναι αναπόφευκτο να κυριαρχεί. Οι ρυθμοί καλπάζουν σε γοργούς ρυθμούς, με τον drummer Harry Cantwell σε ορισμένες στιγμές (όπως στο ομώνυμο κομμάτι) να ξεφεύγει όμορφα και να γίνεται ιδιαίτερα πληθωρικός στο παίξιμό του. Το άλμπουμ στο σύνολό του διακατέχεται από ενέργεια και διάχυτο αίσθημα αισιοδοξίας, το οποίο σε λίγα σημεία θα μπολιαστεί με ρινίσματα νοσταλγίας.

Μέσα στα 40 λεπτά του "Digital Resistance" οι Slough Feg δεν ρίχνουν ταχύτητες, αν και δεν καταφέρνουν να γίνουν καταιγιστικοί. Μας προσφέρουν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα: δέκα συνθέσεις της απαράμιλλης heavy metal οπτικής τους. Κάποιες εξ' αυτών ξεχωρίζουν, προεξεχόντων των "Habeas Corpsus", "Laser Enforcer" και "Warrior's Dusk". Θεματικά, καταπιάνονται με ένα πολυσυζητημένο θέμα, όχι για να το υπεραναλύσουν, αλλά ως οδηγό στην αναζήτησή τους, στην οποία δεν μας παρουσιάζονται νεο-λουδίτες, αλλά τοποθετούν την μπίλια κάπου στη μέση. Όσοι πέρασαν ωραία με τα "Ape Uprising!" και "The Animal Spirits", μην παραλείψουν να κάνουν μια επίσκεψη στα λημέρια της ψηφιακής αντίστασης.
  • SHARE
  • TWEET