SeeYouSpaceCowboy
Songs For The Firing Squad
Μαθηματικά προοδευτικό και ακραίο metalcore
Εδώ έχουμε ένα άλμπουμ που πιο εύστοχα θα το έλεγες συλλογή από ένα συγκρότημα που έχει κυκλοφορήσει ένα EP, ένα split με τους Secondgradeknifefight και ένα single και μάζεψε όλα αυτά τα κομμάτια, μαζί με νέα ακυκλοφόρητα και παρουσιάζει κάτι ολοκληρωμένο φέτος. Θυμίζει τα πρώτα άλμπουμ των The Locust και των Daughters. Όλα τα κομμάτια διαρκούν από ένα μέχρι το πολύ ενάμιση λεπτό. Αν και το κομμάτι τους "Stop Calling Us Screamo" μας προτρέπει να μην, σίγουρα βρίσκεις στοιχεία screamo στον ήχο τους, ο οποίος βασικά είναι ένα έξυπνο, μοντέρνο, μαθηματικό και έντονο metalcore. Έχουν χιούμορ και το καταλαβαίνεις από τους τίτλους των τραγουδιών και τους στίχους τους. Τα φωνητικά είναι από hardcore και screamo μέχρι βαριά grind. Οι συνθέσεις έχουν ανωμαλία, παραδόξως ρυθμό και πολύ μα πολύ ξέσπαμα. Αν και παραπέμπουν στην προηγούμενη δεκαετία εδώ θα ακούσεις μερικές απίθανες ιδέες και παίξιμο από καλό έως εξαιρετικό. Αξίζει αρκετά.
Uluru
Acrophilia
Ανατολίτικο heavy/psych που βγάζει τρελά γούστα
Οι Uluru από την Κωνσταντινούπολη δεν φέρνουν ντε και κανέναν σοβαρό νεωτερισμό. Παραδίδουν ακριβώς τον βαριά fuzz-αρισμένο και ψυχεδελικό stoner ήχο που περιμένεις να ακούσεις από μια καλή μπάντα του είδους. Κερδίζουν όμως τις εντυπώσεις με τα εκτεταμένα τζαμαρίσματα τους και κυρίως με τις ανατολίτικες κλίμακες που χρησιμοποιούν - με φειδώ είναι η αλήθεια -, κλίμακες που πείθουν περισσότερο όταν παίζονται από μουσικούς που έχουν το βίωμα αυτών των ήχων. Όντας σχετικά καινούρια μπάντα, το πρώτο τους full length αφήνει πραγματικά καλές υποσχέσεις για ένα δημιουργικά θορυβώδες μέλλον. Οι φίλοι του είδους θα απολαύσουν έναν κλασικό feel good heavy rock δίσκο, ο οποίος απολαμβάνεται καλύτερα με καλή παρέα και με τις καταχρήσεις που ο καθένας προτιμάει.
Gatekeeper
Grey Maiden (EP)
Μια καλή πρόγευση για το πολυαναμενόμενο δεύτερο άλμπουμ τους
Δίχως να χάνουν χρόνο έπειτα από το επίσημο full-length ντεμπούτο τους, η μεγαλύτερη ελπίδα στο χώρο του επικού metal αυτήν τη στιγμή, οι Gatekeeper, επιστρέφουν φέτος με ένα EP τεσσάρων συνθέσεων και συνολικής διάρκειας είκοσι λεπτών. Έχοντας στις αποσκευές τους ακόμη φρέσκο το υλικό του τρομερού "East Of Sun", οι Καναδοί μας χαρίζουν με το νέο τους EP δύο ολοκαίνουργιες συνθέσεις (το Manowar-meets-Maiden ομότιτλο και τη folk μπαλάντα "Moss") καμωμένες από το ίδιο μέταλλο που έκανε το ντεμπούτο τους να φιγουράρει εντός των 30 κορυφαίων κυκλοφοριών για το περασμένο έτος σε περίοπτη θέση, μια επανεκτέλεση ενός τραγουδιού από το "Prophecy And Judgement" ντεμπούτο EP τους ("Tale Of Twins") και μια διασκευή σε έναν cult ύμνο από μια ξεχασμένη μπάντα του δεύτερου NWOBHM ρεύματος (το "Richard III" των Ουαλών Tredegar). Με το εξώφυλλο να παραπέμπει ευθέως στο αντίστοιχο της "Old Rope" συλλογής των Skyclad, τα φωνητικά του Jean-Pierre Abboud να παραμένουν απολαυστικά ακατέργαστα (αν κι ελαφρώς χαλιναγωγημένα - με τη θετική σημασία του μέτρου και του καλύτερου ελέγχου) και το μέλλον τους να προδιαγράφεται λαμπρό υπό τις παρούσες συνθήκες, η παρουσία τους στο επερχόμενο Up The Hammers φαντάζει από τώρα ως ένα από τα αναμενόμενα highlights του φεστιβάλ.
Death Worship
End Times
Ross Bay Cult Eternal
Δυόμιση χρόνια μετά από το πρώτο τους EP, οι Death Worship επανέρχονται με τέσσερα νέα τραγούδια στο γνώριμο τους ύφος. Οι μυημένοι στα πεπραγμένα των μελών της μπάντας ξέρουν περί τίνος πρόκειται. Για τους υπόλοιπους, το war black metal των Blasphemy, Conqueror, Revenge και της συνομοταξίας τους, είναι αυτό που εμπνέει και καθοδηγεί το συγκρότημα. Ο Ryan Förster, δίνει στο όραμά του ξανά μια βάναυση όψη. Από την παρανοϊκή έναρξη μέχρι τον δυαδικό αξέχαστο τρόμο των "The Poisoned Chalice" και "Slaughtersiege" και μετέπειτα στο ογκώδες κλείσιμο, ο καταστροφικός (και όχι ο δημιουργικός) μηδενισμός είναι διαρκώς παρών. Μονολιθικές συνθέσεις, φωνητικά που προκαλούν μεταπολεμικό στρες και κιθάρες που βασανίζουν μέχρι και νεκρούς, συνθέτουν ένα πεδίο μάχης που διαρκεί δεκατέσσερα λεπτά. Η εξαιρετική, για το στυλ, παραγωγή και η λεπτοδουλειά στις συνθέσεις, έρχονται σε δεύτερη μοίρα μπροστά στον κακό χαμό και τους ρυθμούς του "End Times".
Spiral Skies
Cult
Ο καλός vintage μύλος όλα τα αλέθει
Οι Spiral Skies είναι άλλο ένα σχετικά καινούριο γκρουπ που έρχεται να προστεθεί στον μεγάλο κατάλογο των αξιόλογων ρετρό heavy rock συγκροτημάτων. Από πού αλλού; Από τη μάνα γη της '70s αναβίωσης που ονομάζεται Σουηδία. Μετά από το ντεμπούτο τους full length "Blues For A Dying Planet" του 2018, το κουιντέτο επιστρέφει με ένα καλοστολισμένο 7" EP όντας έτοιμο να βγει ξανά στον δρόμο. Ο όρος ρετρό εδώ είναι γενικός κι ελαφρώς αφηρημένος αφού οι Spiral Skies εμπνέονται στοιχεία από rock, blues, prog και doom, βασικά από παντού. Ο εκλεκτικός τους ήχος είναι προσεγμένος κι εγείρει το ενδιαφέρον του ακροατή, είναι όμως κυρίως τα φωνητικά της Frida Eurenius που δίνουν μια διαφορετική ταυτότητα στο όλο εγχείρημα. Μια όμορφη και ξεχωριστή φωνή που πατάει σε Grace Slick/Janis Joplin μνήμες, παλιομοδίτικα και δυναμικά. Το ομώνυμο track "Cult" ξεχωρίζει με το έξοχο βασικό doom riff του και τη μελαγχολική ερμηνεία της Eurenius ενώ το "Final Set" είναι πιο up-tempo, σχεδόν hard rock, με ένα υπέροχο blues κόψιμο προς το τέλος. Γενικά, χωρίς να αφήνουν πίσω τους κάποιο βαρύ αποτύπωμα, πρόκειται για ένα καλαίσθητο και προσεγμένο γκρουπ που δεν θα περάσει απαρατήρητο από κανένα αγνό νοσταλγό εκείνης της απίθανης δεκαετίας.
Per Wiberg
Get Your Boots On
Πρελούδιο από τον πρώτο προσωπικό δίσκο του πολυθεσίτη Σουηδού
Μετά από μακρόχρονη καριέρα και με θητεία σε πολλά σχήματα (Opeth, Spiritual Beggars, Kamchatka, Candlemass, King Hobo), ο πολυοργανίστας Per Wiberg προετοιμάζεται για την κυκλοφορία του πρώτου full length προσωπικού του δίσκου που θα βγει τον Απρίλιο και θα λέγεται "Head Without Eyes". Στο προοίμιο του δίσκου "Get Your Boots On" η μπασογραμμή πρωτοστατεί στον ήχο, οι μελωδικές κιθάρες έχουν με σχετικά αραιή παρουσία και όχι ιδιαίτερη παραμόρφωση, τα φωνητικά είναι καθαρά και το βασικό όργανο του Per, δηλαδή τα πλήκτρα, βρίσκονται παντού είτε σε πρώτο είτε σε δεύτερο πλάνο. Το πάντρεμα όλων αυτών είναι ένα όμορφο τετράλεπτο αμιγώς rock κομμάτι με πιασάρικο ρεφρέν και μας κάνει να περιμένουμε τι άλλο έχουμε να ακούσουμε από τον ταλαντούχο κύριο Wiberg σε λιγότερο από έναν μήνα.