Sigur Ros

Το πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσεις όταν έχεις να παρουσιάσεις δίσκους σαν το "Takk" είναι το πως θα μπορέσεις να περιγράψεις τη μουσική και την ατμόσφαιρα ενός τέτοιου ονειρικού δίσκου και κυρίως πως αυτό θα μπορέσει να γίνει κατανοητό σε κάποιον ο οποίος δεν είχε ως τώρα την τύχη να έρθει σε επαφή με τη μουσική αυτού του υπέροχου συγκροτήματος.

Υπάρχουν δύο τρόποι για να προσεγγίσεις μία τέτοια δουλειά. Ο πρώτος είναι να αρχίσεις να παρουσιάζεις τον δίσκο κομμάτι - κομμάτι, κάτι το οποίο όμως δεν είναι εφικτό αφού στο "Takk" βρίσκεις τη μουσική να κυλάει σα μία συνέχεια και το ένα κομμάτι να συμπληρώνει το άλλο χωρίς να σου δίνει το δικαίωμα να το τεμαχίσεις για τις ανάγκες μιας παρουσίασης. Είναι σα να έχεις έναν πίνακα ζωγραφικής και να τον τεμαχίζεις για να τον παρουσιάσεις στον κόσμο, γιατί κακά τα ψέμματα, το "Takk" είναι σαν ένας λευκός καμβάς στον οποίο ο ακροατής καλείται να ζωγραφίσει τα όνειρα του.

Ένας δεύτερος τρόπος είναι να αφεθείς σε ποιητικές εικόνες και μοτίβα, και το "Takk" μπορεί πολύ εύκολα να σε παρασύρει σε έναν τέτοιο δρόμο, πράγμα όμως που και να σε εκθέσει μπορεί αλλά και τελικά δε βοηθάει και τον αναγνώστη να καταλάβει τι τελικά συμβαίνει μέσα σε αυτό τον δίσκο. Έτσι προσπαθείς να ισορροπήσεις μέσα σου αυτούς τους δύο δρόμους και να βρείς τις κατάλληλες λέξεις έτσι ώστε και να μην εκτεθείς αλλά και να δώσεις να καταλάβουν τη μαγεία που κλείνεται μέσα σε μια τέτοια δουλειά.

Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι παρακολουθώ τους Sigur Ros από την πρώτη τους δουλειά και ως fan του συγκροτήματος περιμένω κάθε φορά την κάθε κυκλοφορία τους με ανυπομονησία αλλά και με επιφυλακτικότητα αφού οι απαιτήσεις είναι υψηλές. Άλλωστε οι ίδιοι βάζουν τον πήχη πολύ ψηλά με κάθε κυκλοφορία τους. Όμως από την πρώτη στιγμή που άκουσα το "Takk" κατάλαβα ότι θα κάνουν αρκετό καιρό να με απασχολήσουν οι προηγούμενες δουλειές του συγκροτήματος και ο δίσκος θα κάνει κανονική κατάληψη στο cd player.

To "Takk" είναι με διαφορά η καλύτερη δουλειά των Sigur Ros ως σήμερα και μέσα σε αυτό συναντάμε όλα τα στοιχεία το οποία μας έκαναν να τους αγαπήσουμε. O ήχος τους αρκετά κινηματογραφικός με επικά ξεσπάσματα, όπως πάντα, μόνο που στο album αυτό οι Sigur Ros γίνονται λιγότερο αφαιρετικοί, δίνουν περισσότερο χώρο στη μελωδία και αφήνουν το τραγούδι να τους οδηγήσει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι βάλαν νερό στο κρασί τους και ο ήχος τους φλερτάρει με pop φόρμες. Αντίθετα τους βρίσκουμε πιο ώριμους και πλούσιους ηχητικά από ποτέ. Άλλωστε οι Sigur Ros ανέκαθεν μπορούσαν να διαχειρίζονται και να εξελίσσουν τις μινιμαλιστικές μουσικές φόρμες χωρίς να γίνονται κουραστικοί, κάτι το οποίο είναι πολύ εύκολο να γίνει αν δεν υπάρχει ταλέντο και συγκεκριμένο μουσικό όραμα.

To "Takk" τραβάει την προσοχή από την πρώτη στιγμή και κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τελευταίο του δευτερόλεπτο. Ατμοσφαιρικά κομμάτια διαδέχονται επικά ξεσπάσματα και ανάμεσα τους παρεμβάλλονται γλυκά βαλσάκια που χτίζονται βασισμένα σε παιδικές μελωδίες, όμως πάνω απ' όλα αυτά υπάρχει αυτή η εξώκοσμη, σχεδόν ερμαφρόδιτη, φωνή για να τραβήξει πινελιές πάνω στον ψυχρό καμβά των Sigur Ros.

Σίγουρα υπάρχουν στιγμές μέσα στο "Takk" οι οποίες ξεχωρίζουν όπως το "Glosoli" που χτίζεται αργά αργά πάνω σε ένα επίμονο τύμπανο πριν ξεσπάσει σαν καταιγίδα, ή το "Se Lzst" το οποίο καταλήγει σε ένα υπέροχο βαλσάκι, ή ακόμα και το ταξιδιάρικό "Gong", όμως και αυτά δε μπορείς να τα απομονώσεις από τον υπόλοιπο δίσκο γιατί απλά, και θα το ξαναπώ, το "Takk" ακούγεται από την αρχή μέχρι το τέλος με μία ανάσα και προσωπικά είχα πολύ καιρό να ακούσω μία τέτοια δουλειά η οποία να κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.

Πραγματικά δε γνωρίζω αν κατάφερα να μεταφέρω τον ήχο του "Takk" μέσα από αυτό το άρθρο αλλά πιστέψτε με δεν είναι και τόσο εύκολο να βρεις τις κατάλληλες λέξεις ώστε να περιγράψεις την ομορφιά που υπάρχει μέσα σε αυτή την κυκλοφορία. Πάντως το σίγουρο είναι ότι το "Takk" είναι μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες του 2005.

Μην αντισταθείτε στο "Takk", αφεθείτε στους νοσταλγικούς του δρόμους και θα καταλάβετε ότι οι Sigur Ros γράφουν μουσική με σκοπό την ανάταση της ψυχής. Γιατί εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια απλή κυκλοφορία αλλά με τον πιο σύντομο δρόμο προς τα όνειρα.