Shining

Live Blackjazz (cd/dvd)

Indie Recordings (2011)
Από τον Βασίλη Μπακόπουλο, 08/12/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Πρώτα απ' όλα ας ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Υπάρχουν οι Shining από τη Σουηδία που παίζουν black metal και οι Shining από τη Νορβηγία που παίζουν σχεδόν... τα πάντα. Οι τελευταίοι έχουν χαρακτηριστεί ως ένα σημαντικότατο progressive, avant-garde, fusion παρανοϊκό rocκ / metal τρελοκομείο που χαίρει μεγάλης αναγνωρισιμότητας στη χώρα του και σιγά-σιγά βγαίνει στο προσκήνιο της κεντρικής Ευρώπης. Στη δική μας χώρα, ωστόσο, είναι ακόμα χαμηλά σε δημοτικότητα και δε βλέπω να τα καταφέρνουν, αφού πέντε δίσκοι θα ήταν αρκετοί για οποιοδήποτε συγκρότημα. Το ότι αξίζουν είναι ένα άλλο θέμα.

Πρώτη τους live κυκλοφορία το "Live Blackjazz", που ηχογραφήθηκε και κινηματογραφήθηκε στο club Rockefeller του Όσλο μπροστά σε πολλούς οπαδούς που «πιάνουν» όλη αυτή τη σχιζοφρενική φιλοσοφία της μουσικής τους. Σκεφτείτε τους King Crimson να έχουν πάρει πολλά χαπάκια και να έχουν τραβήξει από τα μαλλιά όλες τις μελωδίες, ενώ είναι στα πρόθυρα αυτιστικού τάντρουμ. Κάτι τέτοιο παρουσίασαν στο συγκεκριμένο show, όπου το οπτικό μέρος με τα στροβοσκοπικά φώτα δοκίμασε τις επιληπτικές αντοχές του κοινού, το οποίο διασκέδαζε με την ψυχή του.

Το "Blackjazz", που εξέδωσαν πέρυσι, έδωσε μια μεγάλη ώθηση, η οποία επέφερε εμφανίσεις σε νορβηγικές τηλεοπτικές εκπομπές ξένες με το metal (κάτι σε Μπήλιω Τσουκαλά σκεφτείτε), όσο μπορεί αυτό να γίνεται σε σκανδιναβική χώρα. Λογικό ήταν λοιπόν να δώσουν μια παραπάνω βάση στο εν λόγω άλμπουμ, με τα περισσότερα κομμάτια να προέρχονται από εκεί, αν και από τον τίτλο περίμενα να έχει παρουσιαστεί ολόκληρο.

Το πιο εμπορικό (λέμε τώρα) τραγούδι τους, "Fisheye", ανοίγει το CD και τον ασκό του Αιόλου, ξαμολώντας οχετούς ήχων που δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να ζεσταθεί το κοινό και να προετοιμαστεί για τη συνέχεια. Ο ιθύνων νους και πολυ-οργανίστας, Jorgen Munkeby, δεν αφήνει στιγμή να χαλαρώσει κανείς, μία με τα άγρια φωνητικά του, μία με τα κουφά ρυθμικά της κιθάρας του, την άλλη με το σαξόφωνο που του αλλάζει τον αδόξαστο, αλλά -το καλύτερο απ' όλα- με εκείνο το όργανο / μικρογραφία μαγνητικού τρένου που είναι ηλεκτρικό... πνευστό! Το "The Madness And The Damage Done" εμφανίζει για τα καλά το νόημα, με τη μελωδία σε πλήκτρα και κιθάρα να μοιάζει με υπερ-πολύπλοκο Super Mario, τεντώνοντας οριακά τις εγκεφαλικές συνδέσεις μου, ενώ ο drummer ξεπατώνεται στο blastbeat.

Μια σχετική ισορροπία έρχεται με το "In The Kingdom Of Kitsch You Will Be A Monster", που φέρνει σε κάπως πιο φυσιολογικούς progressive ήχους και μάλιστα μπορώ να πω πως συγγενεύει με τα πιο δύσκολα τραγούδια των συμπατριωτών τους, Leprous. Η συνέχεια με τα ορχηστρικά "Red Room", "Goretex Weather Report" και "Winterreise" περιλαμβάνει σαφείς fusion αναφορές, αφήνοντάς με σύξυλο με τον απερίγραπτα επιθετικό και πολύπλοκο prog όλεθρο. Καταπληκτικές μελωδίες αποδίδει ο Munkeby με το ηλεκτρικό πνευστό του, ενώ το τελείωμα αυτού του μέρους παραδίδει ένα ακόμη σεμινάριο μουσικής φρενίτιδας, δίνοντας τη σκυτάλη στο "Exit Sun", που θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί soundtrack πανικού. Λίγο πριν πέσει η αυλαία δοκιμάζουν για άλλη μια φορά τα όρια των κακόμοιρων οργάνων τους στο "HEALTER SKELTER" (ναι, με κεφαλαία). Ειλικρινά πιστεύω πως όλα τα μέλη της μπάντας θα ήταν ευτυχισμένα με ένα ζευγάρι χέρια ακόμα, ώστε να παίζουν ακόμα περισσότερα. Κλείνοντας, η διασκευή στο "21st Century Schizoid Man" των King Crimson απλώς επιβεβαιώνει τις καταβολές τους, δίνοντας παράλληλα το στίγμα του σχιζοφρενούς.

Εδώ πρέπει να πω πως το DVD διαχωρίζεται ελαφρώς από το CD, καθώς το τελευταίο υπολείπεται ενός κομματιού ("Omen") και ενός encore, κατά το οποίο έλαβε χώρα ένας αυτοσχεδιαστικός παροξυσμός. Επίσης πρέπει να πω πως παρακολούθησα το live παρέα με έναν γενναίο φίλο, του οποίου το progressive είναι μεν οικείο άκουσμα, αλλά πάνω στο εικοσάλεπτο τον είδα να έχει βάλει όλα τα δάχτυλα του χεριού στο στόμα του, προσπαθώντας να κάνει κακό στον εαυτό του, ενώ ζητούσε συγχώρεση για τις αμαρτίες του.

Το να προτείνω το "Live Blackjazz" σε κάποιον που κάνει τα πρώτα του βήματα στο progressive θα ήταν σα να πρότεινα σε θεατή που έχει δει στη ζωή του μόνο ρομαντικές κομεντί να παρακολουθήσει το "Inland Empire" του David Lynch. Θα τα σιχτιρίσει όλα και θα έχει και δίκιο. Ρίξτε μια ματιά στο "Fisheye" κι αν σας αφήσει θετική εντύπωση προχωρήστε στο "Blackjazz" ή και το προηγούμενό τους, "Grindstone". Αν βγείτε αλώβητοι, η εκπαίδευσή σας θα έχει ολοκληρωθεί και θα μπορείτε να αντιμετωπίσετε τη live σκοτεινή πλευρά της jazz. Είθε η Δύναμη να είναι μαζί σας.
  • SHARE
  • TWEET