Κομπιούτερς, αριθμοί και μουσικές. Προτιμά το ροκ του σκοτεινό και έξυπνο. (Συνήθως.) Εκτιμά εξίσου ιδιότροπες και πιασάρικες μελωδίες. Πιστεύει ότι η ιδανική ακρόαση δίσκου γίνεται συνοδεία booklet....
Seether
The Surface Seems So Far
Σαν μισοξεχασμένο ραδιόφωνο από μια άλλη εποχή
Στρέφοντας τον φακό στην κατεύθυνση του ευρύτερου μουσικού / καλλιτεχνικού κόσμου και ιδιαίτερα στο πώς αυτός απεικονίζεται στα κοινωνικά δίκτυα, δύσκολα μπορεί να βρεθεί κάτι πιο σίγουρο από τις επετείους. Κάθε μέρα, κάθε βδομάδα, κάθε χρόνο, κάποιος θα ξεθάψει κάτι, και η αφορμή για τη βουτιά στη νοσταλγία θα έχει σερβιριστεί στο πιάτο. Με αυτό κατά νου, θα μπορούσα άνετα να ενδώσω στο γεγονός ότι μετράμε δύο γεμάτες δεκαετίες από τότε που η ντουετίστικη εκδοχή του "Broken" έριχνε την υφήλιο στα πατώματα, αλλά όχι. Θα κρατήσω επίπεδο.
Η σκηνή που ανέδειξε τους Seether έχει εξαφανιστεί από προσώπου mainstream. Η μπογιά τους έχει χάσει κάμποση από τη παλιά λάμψη της. Κι όμως, εκείνοι βρίσκονται ακόμα εδώ. Το να έχει κανείς την απαίτηση να αναπαράγουν κατά γράμμα τη συνταγή που κάποτε τους άνοιξε πόρτες φτιαγμένες από χρυσό και πλατίνα, θα ήταν αφελές. Στη μετά-2010 πορεία της μπάντας υπάρχουν πάντα λοξές ματιές πίσω, κάποιες φορές περισσότερο από άλλες, οι ισορροπίες όμως αλλάζουν από κυκλοφορία σε κυκλοφορία. Δεν θα υπήρχε λόγος το σερί να χαλάσει τώρα.
Ακολουθώντας τις προαιώνιες, αλάνθαστες (sic) post-grunge διδαχές, το μπάσιμο χτυπάει ταβάνι από νωρίς. Το "Judas Mind" ανοίγει σύνδεση με το ένδοξο παρελθόν σε βαθμό που δεν θα έσπαγε ούτε λίγο τη ροή σε μια greatest hits συλλογή, κι αυτό το λέω (α) ως κάτι γνήσια θετικό και (β) με πλήρη επίγνωση του μεγέθους των επιτυχιών που κουβαλάει στα μπαγκάζια του το συγκρότημα. Η συνέχεια με "Illusion" και "Beneath The Veil" κρατάει τον πήχη ψηλά, από εκεί και μετά ωστόσο τα σύννεφα κάνουν την εμφάνισή τους. Όχι κάτι το μη αναμενόμενο, αλλά και πάλι.
Από τις χαρακτηριστικές ερμηνείες ως τα γνώριμα κιθαριστικά στησίματα, το "The Surface Seems So Far" συνεχίζει στο μονοπάτι που είχε ξεκινήσει το "Holding Onto Strings...", συνδυάζοντας το χθες με το σήμερα. Η σπίθα για την επανάκαμψη του ύφους, προς έκπληξη κανενός, παραμένει ερμητικά σβηστή. Φίλοι και πιστοί θα βρουν άκοπα στιγμές για να ξεχωρίσουν και στιχάκια για να σιγοτραγουδήσουν. Σε τελική ανάλυση, ο Shaun Morgan και η παρέα του έχουν τις απαραίτητες εμπειρίες για να κλέψουν το αποτέλεσμα ακόμα κι όταν όλα δείχνουν εναντίον τους.