Scott Kelly And The Road Home

The Forgiven Ghost In Me

Neurot (2012)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 03/09/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
O Scott Kelly, γνωστός από τους Neurosis, παρέα με τον κιμπορντίστα των Neurosis, Noah Landis, και τον Greg Dale (Sorrow Town Riders), παρουσιάζει τον τρίτο προσωπικό του δίσκο, "The Forgiven Ghost In Me", το οποίο ακολουθεί τα "Spirit Bound Flesh" του 2001 και "The Wake" του 2008. Η υποτονική και βαριά φωνή του είναι το κεντρικό σημείο ολόκληρης της κυκλοφορίας. Μια χαμηλά κουρδισμένη ακουστική κιθάρα μας «πετάει» οξείς και βαριές μελωδίες απανωτά. Η όλη ατμόσφαιρα παραμένει βαριά, σκοτεινή και αρκετά μελαγχολική. Απορώ γιατί συνεχίζει να κυκλοφορεί τα άλμπουμ του καλοκαιρινούς μήνες(;).

Σίγουρα, οι οκτώ αυτές συνθέσεις, δένουν καλύτερα με ένα σκιερό, συννεφιασμένο σκηνικό. Όμως ο Scott δεν μας απογοητεύει ποτέ και δεν αποτυγχάνει να μας εντυπωσιάσει με ότι και αν κυκλοφορεί. Όσοι τον έχουν δει ζωντανά, θυμούνται το πάθος και την όρεξη του. Το ίδιο πάθος διακρίνεις μέσα από κάθε σύνθεση που έχει δημιουργήσει και σε αυτόν το δίσκο. Ένα έργο αρκετά ψυχοφθόρο και αισθητά απαισιόδοξο. Ο Kelly μας παρουσιάζει με μελωδικό τρόπο, πόσο χάλια και «σκοτεινές» είναι οι μέρες μας και πόσο καταστροφικές αυτές που έρχονται. Τραγουδάει για την φύση και περιγράφει τον ήλιο, τα σύννεφα, την θάλασσα, την βροχή, τα λουλούδια και την φωτιά. Είναι μια πλοκή συναισθημάτων, αισθήσεων και σκέψεων. Ατμοσφαιρικά drones έρχονται σε αντιπαράθεση με δυνατές νότες και ambient θορύβους.

Οι ακροάσεις σε προωθούν σε μια κατάσταση ψυχικής αναζήτησης. Η αίσθηση απελπισίας, που σου εκφράζει ο ίδιος ο καλλιτέχνης, είναι μάλλον και το ζητούμενο της δημιουργίας αυτής. Παραδόξως το "A Spirit Redeemed To The Sun" ξεκινάει αισιόδοξα και ερωτικά και αποδίδει μια country μυρωδιά που θυμίζει παλιές μελωδίες της ενδοχώρας της Αμερικής. Αντίθετα στο "Within In Blood" αδυνατεί να δει πέρα της «μαυρίλας» του θανάτου. Σίγουρα το "The Fields That Surrounds Me" είναι το πιο εντυπωσιακό κομμάτι, καθώς έχει τύμπανα, παιγμένα από το Jason Roeder (Neurosis), σαξόφωνο και τον Josh Graham (A Storm Of Light) σε μια απόδοση και σύγκριση ακουστικών και ηλεκτρικών στοιχείων που μπορούν να σε μαγέψουν. Όλες οι συνθέσεις θα προσελκύσουν φίλους των Neurosis, αλλά συνάμα και διάφορους θαυμαστές country και folk μουσικών. Όλα ακούγονται σαν ένα, αφού τα δάχτυλα νιώθεις ότι δεν φεύγουν ποτέ πάνω από τις χορδές της κιθάρας. Το "We Let The Hell Come" σε «σκίζει» και σε αφήνει χαζεμένο να απολαύσεις το υπόλοιπο μισό του άλμπουμ, μιας και φέρνει μια A Sun That Never Sets αίσθηση στα αυτιά σου. Ο δίσκος κλείνει με το "We Burn Through The Night" το οποίο φαντάζει σαν ηλιαχτίδα μέσα στην «μαυρίλα» που προηγήθηκε.

Δίσκος που πρέπει να ακουστεί στην κατάλληλη ψυχική κατάσταση και υπό σκιερά, αν όχι σκοτεινά τοπία. Ειδάλλως υπάρχει πιθανότητα να παρεξηγηθεί.
  • SHARE
  • TWEET