Los Bitchos
Let The Festivities Begin!
Τα κορίτσια ξενυχτάνε με ένα μυστικό... τεκίλα, Cumbia και χορό
Ένα πράγμα που αναφώνησα στις 4 Φεβρουαρίου ήταν ότι βγήκε επιτέλους το full-length άλμπουμ των Los Bitchos. Για εμένα, μία από τις πολυαναμενόμενες κυκλοφορίες του 2022, το "Let The Festivities Begin!" αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη δουλεία της Λονδρέζικης surf-rock μπάντας και σίγουρα όχι την τελευταία. Οι Los Bitchos ξεκίνησαν το 2017 και εγώ τις ανακάλυψα δύο χρόνια αργότερα και με μεγάλη μου θλίψη κατάλαβα ότι δύο χρόνια πραγματικά "έχανα".Τα τέσσερα (πλέον) μέλη του συγκροτήματος αποφάσισαν να συνδυάσουν κάποια πολύ ενδιαφέροντα πράγματα στη μουσική τους και ομολογουμένως το πέτυχαν. Η επιτυχία των Los Bitchos βέβαια έγκειται σίγουρα και στο γεγονός ότι αυτά που έχουν επιλέξει να συνδυάσουν σίγουρα θα τραβήξουν το ενδιαφέρον του μέσου ακροατή που ψάχνει κάτι το εναλλακτικό και συνάμα χορευτικό.
Όλα αυτά τα χρόνια οι Los Bitchos έβγαζαν τραγούδια, έπαιζαν live, είχαν και μία κιθάρα παραπάνω άλλα δεν είχαν βγάλει ακόμα ολοκληρωμένη δουλειά. Το σημαντικό είναι ότι μου κίνησαν την περιέργεια από την πρώτη στιγμή που τις άκουσα. Πιο συγκεκριμένα οι ίδιες με έκαναν το ψάξω τι είναι αυτό το Cumbia που όλο άκουγα στις συνεντεύξεις τους, έτσι κέρδισαν τον πρώτο πόντο από εμένα καθώς λατρεύω να μαθαίνω νέα πράγματα. Να σας πω λοιπόν κι εγώ με τη σειρά μου ότι οι Los Bitchos παίζουν ένα είδος surf-rock πολύ επηρεασμένο από τον κολομβιανό ρυθμό Cumbia του οποίου η μίξη με το surf πραγματικά φαντάζει ειδυλλιακή. Χορός, reverb στις κιθάρες με μία διάθεση "όλα θα πάνε καλά" αρκεί να υπάρχουν τα τρία προαναφερθέντα στοιχεία. Ωραίος ήχος σε κιθάρες, μπάσο που ξεχωρίζει, πλήκτρα που σίγουρα δίνουν μια παραπάνω πινελιά, συνθέτουν ένα πολύ όμορφο σκηνικό, σίγουρα ικανό για να πεις στους φίλους σου να τσεκάρουν μία μπάντα που έβγαλε τώρα δίσκο και είναι κάτι που θα ακουστεί πολύ το καλοκαίρι.
Μέχρι στιγμής μόνο θετικό μπορεί να είναι το αποτέλεσμα με όλα όσα γράφονται, σωστά;
Σωστά άλλα...
To"Let the Festivities Begin!" το άκουσα και το ξανάκουσα και μετά δεν το ξανάκουσα. Θα είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σας, ναι μου αρέσουν πολύ οι Los Bitchos, λατρεύω τη Funky χορευτική τους διάθεση και σίγουρα η μέρα μου θα ξεκινήσει λίγο πιο όμορφα αν επιλέξω να παραμερίσω για λίγο τους BRMC από το playlist μου. Το θέμα μου με τις Los Bitchos είναι στη σύνθεση. Δυστυχώς, το πρώτο κομμάτι που άκουσα από αυτές θα παραμείνει και το κορυφαίο του δίσκου και το χειρότερο είναι, ότι αν εξαιρέσουμε το Las Panteras το οποίο και αυτό αγάπησα (και το αγάπησε και ο Αντώνης Μαρίνης όπως μπορείτε να δείτε εδώ) και το Pista (Fresh Start) δεν κατάφερα να ξεχωρίσω κάτι άλλο από την παρούσα κυκλοφορία.
Δυστυχώς η μπάντα φέρει την κατάρα του «τέλειου τραγουδιού».
Τι εννοεί ο ποιητής με αυτό; Το "The link is about to die" που είναι και το πρώτο κομμάτι του δίσκου, ήταν το τραγούδι που με σημάδεψε για έναν πάρα πολύ απλό λόγο. Για εμένα είναι το καλύτερο κομμάτι που θα γράψουν πότε. Αν και ακούω πάρα πολύ surf-rock και πάνω από το κρεβάτι μου έχω όντως αφίσα Dick Dale, μπορώ να πω έχοντας ήσυχη τη συνείδησή μου ότι στα δικά μου αυτιά φάνηκε τόσο απίστευτα φρέσκο και ιδιοφυές ώστε να στραβοκοιτάξω την αφίσα του μαέστρου και να χαμογελάσω λέγοντας από μέσα μου "α ρε θείο να ζούσες να άκουγες για τι κομματάρες είσαι έμμεσα υπεύθυνος". Θεωρώ λοιπόν το προαναφερθέν κομμάτι το συνθετικό απόγειο της μπάντας, το οποίο δεν κατάφερε να ξεπεραστεί σε όλη τη διάρκεια του "Let the Festivities Begin!".
Εν ολίγοις, να το ακούσετε το άλμπουμ αυτό και εννοείται να γνωρίσετε τις Los Bitchos. Το τι θα γίνει από κει και πέρα το αφήνω πάνω σας. Ίσως να ήμουν υπερβολικός στις προσδοκίες μου και αυτό να τις αδικεί λίγο αλλά όπως πάντα θα διαβάζετε αυτά που νιώθω όταν ακούω μουσική. Νομίζω αυτό είναι και το πιο τίμιο.
Άλλη μία τεκίλα παρακαλώ.
