Scar Symmetry

Ένα στοιχείο που πάντα με έλκυε στους Scar Symmetry είναι η ικανότητά τους να μπλέκουν διάφορα είδη, βγάζοντας έναν εκατό τοις εκατό προσωπικό ήχο. Το melodeath τους υπήρξε ανέκαθεν δεκτικό σε μικρές προοδευτικές πινελιές που εστιάζονταν κυρίως στις δομές των συνθέσεων και στην ευφάνταστη χρησιμοποίηση των οργάνων, συμπεριλαμβανομένων των φωνητικών. Ταυτόχρονα, οι εμπορικές τους βλέψεις ποτέ δε με ενόχλησαν, παρόλο που αρκετές φορές τους ώθησαν να ακουστούν προβλέψιμοι και πατροναρισμένοι.

Αυτό το τελευταίο ήταν και η συνολική εντύπωση που μου άφησε το προπέρσινο "Dark Matter Dimensions", που σηματοδοτήθηκε από την ένταξη των δύο νέων τραγουδιστών στο συγκρότημα. Αντιλαμβάνομαι ότι με τον ερχομό των Karlsson και Palmqvist σκοπός ήταν η διατήρηση της ταυτότητάς της μπάντας και η αξιοποίηση του momentum που δημιούργησαν τα δύο προηγούμενα άλμπουμ. Θεμιτές κινήσεις, θα μου πεις, όμως το αποτέλεσμα κυμαινόταν σε πανομοιότυπα στιλιστικά πλαίσια, με αρκετά μειωμένο τον παράγοντα «ποιότητα».

Με τον πέμπτο τους δίσκο οι Σουηδοί παρουσιάζονται σαφώς ανανεωμένοι, έχοντας αμβλύνει αρκετά στοιχεία του ήχου τους. Ο κύριος προσανατολισμός τους παραμένει το μοντέρνο μελωδικό metal, που συνοδεύεται από την ανάλογη φουτουριστική στιχουργική του drummer Henrik Ohlsson. Η ελαφρώς progressive νοοτροπία της Älvestam-εποχής επαναφέρεται στο προσκήνιο και γίνεται έντονα αντιληπτή σε κομμάτια όπως τα "Illuminoid Dream Sequence", "Seers Of The Eschaton" και "Rise Of The Reptilian Regime". Μεγάλο ρόλο στο αποτέλεσμα συνεχίζει να παίζει το θεόρατο groove, αλλά και η συνεχής εναλλαγή του με την εμφατική μελωδικότητα των refrain, τα οποία διαχέονται όσο ποτέ από το στόμφο του power metal.

Το μοναδικό «παράπτωμα» των Scar Symmetry είναι το κοινό χαρακτηριστικό πολλών συγκροτημάτων αυτής της συνομοταξίας. Τα πάντα στο άλμπουμ, από την πρώτη έως την τελευταία νότα, μοιάζουν υπερβολικά ελεγχόμενα και στοιχισμένα στις θέσεις τους. Ιδίως τα αλληλοδιαδεχόμενα καθαρά / κάφρικα φωνητικά δημιουργούν την αίσθηση ότι εκτελούν το καθήκον τους απλά με το να είναι τοποθετημένα εκεί που «πρέπει». Συχνά, όμως, οι βρυχηθμοί του Karlsson μοιάζουν περιττοί και ασύνδετοι με τα υπόλοιπα, κι αυτό συμβαίνει απλούστατα επειδή η προσοχή επικεντρώνεται σε άλλα σημεία. Η πιο εμπορική πλευρά της μπάντας είναι αυτή που υφίσταται και τη μεγαλύτερη πρόοδο. Με τα "The Anomaly", "Domination Agenda" και "Alpha And Omega" οι Σουηδοί επεκτείνουν την λογική του γηπεδικού hard rock των refrain σε ολόκληρες τις συνθέσεις, μειώνοντας παράλληλα κατά μεγάλο ποσοστό τα τεχνικά τους στοιχεία. Ευτυχώς, στο εκτελεστικό κομμάτι οι κιθάρες των Nillson και Kjellgren δίνουν για άλλη μια φορά τον καλύτερό τους εαυτό, σώζοντας πολλές φορές το δίσκο από την απόλυτη πλαστικοποίηση και ανεβάζοντάς τον ένα επίπεδο ψηλότερα από τους μιμητές τους.

Με την πρόσφατη ζωντανή τους εμφάνιση στη χώρα μας, οι Scar Symmetry απλά επαλήθευσαν την αυστηρά στουντιακή τους φύση, με βάση την οποία θεωρώ ότι πρέπει να αντιμετωπίζονται. Η πληθώρα των εφέ, ο αψεγάδιαστος βιομηχανοποιημένος ήχος και η grooveάτη «διαστημική» ατμόσφαιρα παραμένουν αναπόσπαστα χαρακτηριστικά της μουσικής τους, όμως ορισμένα απ' αυτά επιδέχονται μία εξασθένηση. Η εξέλιξη που υπάρχει στο "The Unseen Empire", σε σχέση με τον προκάτοχό του, είναι σαφής, όμως δεν είναι ξεκάθαρο αν ο τρόπος με τον οποίο συμβαίνει την καθιστά θετική ή αρνητική.