Pain Of Salvation, Scar Symmetry @ Fuzz, 07/01/11

Μόλις έγινε γνωστό ότι οι Pain Of Salvation επρόκειτο να επισκεφθούν τη χώρα μας ακόμα μια φορά, η ελπίδα να τους ακολουθήσουν οι συμπατριώτες τους Beardfish ίσως να υπερίσχυσε του οπαδισμού για τους Pain Of Salvation, μιας και οι συγκεκριμένοι αποτέλεσαν το support καθ' όλη τη φθινοπωρινή περιοδεία για το "Road Salt". Εφόσον όμως το συγκεκριμένο show δεν έγινε στα πλαίσια της συγκεκριμένης περιοδείας, οι Scar Symmetry επιλέχθηκαν να ανοίξουν τη συναυλία, αν και ηχητικά δεν έχουν και μεγάλη σχέση με τους headliners. Οι οποίοι headliners, όπως διαπίστωσαν όσοι βρέθηκαν στο Fuzz, κάθε φορά εμφανίζονται καλύτεροι, πιο δεμένοι και με περίσσιο πάθος, μεταδίδοντας ενέργεια και αδιαπραγμάτευτα μεγάλες ποσότητες ταλέντου. Όσες φορές και να επισκεφτούν την Ελλάδα, πάντα θα υπάρχει λόγος να τους δεις. Απλά συγκλονιστικοί.

Ούτε λεπτό δεν πέρασε από την προκαθορισμένη ώρα έναρξης, όταν η εξάδα από τη Σουηδία ανέβηκε στη σκηνή του Fuzz. Προσπερνώντας την έκδηλη ανομοιογένειά τους με το κύριο συγκρότημα της βραδιάς, οι Scar Symmetry επιχείρησαν, στα 50 λεπτά της εμφάνισής τους, να κερδίσουν τον κόσμο με το εύπεπτο μοντέρνο metal τους.

Η νέα σύνθεση της μπάντας, με τους δύο τραγουδιστές, φάνηκε ενδιαφέρουσα επί σκηνής, όμως το κενό που άφησε ο Christian Älvestam μοιάζει τελικά πολύ πιο δυσαναπλήρωτο από όσο πολλοί ενδεχομένως πίστευαν. Ωστόσο, το συγκρότημα, ερχόμενο για πρώτη φορά στην Ελλάδα, άδραξε την ευκαιρία και παρουσίασε ένα setlist που βασίστηκε -ως επί το πλείστον- στα πολυάριθμα single του.

Η μπάντα εμφανίστηκε δεμένη, αν και η ποιότητα του ήχου δεν ήταν με το μέρος της. Κάποια -αρκετά συχνά- μπουκώματα δεν επέτρεψαν στην ενέργεια του συγκροτήματος να μεταβιβαστεί και στο κοινό, ενώ ήταν φανερό πως υπήρχε πρόβλημα στη... δεξιά πτέρυγα. Συγκεκριμένα, η κιθάρα του Per Nilsson ήταν αρκετά θαμμένη, ενώ ο Lars Palmqvist (καθαρά φωνητικά) αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων, έχοντας συνεχώς σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του.

Το εξέχον "Pitch Black Progress" είχε την τιμητική του, αφού εκπροσωπήθηκε με πέντε κομμάτια, όμως η γενική εντύπωση που άφησαν οι Scar Symmetry δεν ήταν η καλύτερη δυνατή. Όντας ξεκάθαρα μία «στουντιακή» μπάντα, οι Σουηδοί απέτυχαν να αποτυπώσουν ζωντανά τη φουτουριστική ατμόσφαιρα των δίσκων τους, απογοητεύοντας ελαφρώς τους όποιους φίλους τους.

Setlist:

The Iconoclast
Morphogenesis
Pitch Black Progress
Mind Machine
Ascension Chamber
Reborn
Frequencyshifter
Chaosweaver
The Path Of Least Resistance
Retaliator
The Illusionist


Πριν από ένα χρόνο περίπου λέγαμε για μια πανέμορφη εμφάνιση των Pain Of Salvation, η οποία ίσως ξεπέρασε από θέμα απόδοσης κάθε προηγούμενη. Έτσι λοιπόν και φέτος, με την έναρξη της συναυλιακής χρονιάς, μπορούμε μετά βεβαιότητας να ισχυριστούμε ότι η μπάντα έδωσε ένα φανταστικό show, ξεπερνώντας ακόμα και το περσινό.

Θα αναρωτηθεί κανείς τί άλλαξε μέσα σε ένα χρόνο, ώστε να ξανατιμήσει την παρέα του ιδιοφυούς Daniel Gildenlöw. Φυσικά, το νέο εξαιρετικό άλμπουμ και πρώτο μέρος της διλογίας, υπό τον τίτλο "Road Salt", το οποίο φάνηκε να εξέπληξε το κοινό με τη διαφορετικότητα και το συναισθηματισμό του, στοιχεία ήδη γνώριμα από το παρελθόν της μπάντας έτσι κι αλλιώς. Οπότε νέα κομμάτια, αλλαγμένο setlist και ίσως μερικές εκπλήξεις είναι η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα. Ακόμα, έστω και αργά, οι Pain Of Salvation φαίνεται να κερδίζουν το σεβασμό που δικαιούνται εδώ και καμιά δεκαριά χρόνια, κάτι που αποτελεί ένα στοιχείο που τους δίνει τον αέρα του φαβορί απέναντι σε ένα κοινό κερδισμένο εξαρχής. Και η σχέση του ελληνικού κοινού με τους Σουηδούς είναι μια σχέση αλληλεπίδρασης και αυτή είναι μια διαπίστωση, η οποία δεν περνάει απαρατήρητη.

Σε γενικές γραμμές, πάντως, οι επιλογές κομματιών υπήρξαν εξαιρετικές πάλι, όπως υπήρξαν ξανά και απουσίες, αλλά αυτό που συνέβη στο encore ίσως να ξεπέρασε και τις προσδοκίες των πιο απαιτητικών. Κάποιος που αντιλαμβάνεται τους σημερινούς Pain Of Salvation σίγουρα δε θα μπορούσε να περιμένει κάτι διαφορετικό, καθώς το απρόβλεπτο είναι ένα στοιχείο που τους χαρακτηρίζει. Και μολονότι η προσοχή έχει πέσει ακόμα περισσότερο στο θέμα του συναισθηματισμού, με τον Daniel να δίνει μεγάλη σημασία στις απίστευτα παθιασμένες ερμηνείες, και στην απλότητα των συνθέσεων (όπως αντιλαμβάνεται κάποιος με το "Road Salt"), παρά στην εντυπωσιακή πολυπλοκότητα των «μεγάλων δίσκων» τους, η ροή των κομματιών που επέλεξαν να παρουσιάσουν ήταν η ιδανική.

Εκτός των νέων κομματιών, λοιπόν, οι Pain Of Salvation είχαν να αποδώσουν και μερικές από τις καλύτερες στιγμές της δισκογραφικής τους πορείας, αποδεικνύοντας γιατί θεωρούνται από πολλούς εκ των βασικών εκπροσώπων του progressive χώρου κατά τη δεκαετία που μας πέρασε. Και μπορεί η μπάντα να έχει αλλάξει κατά τα 2/5, όσον αφορά τη σύνθεσή της, όμως η ενέργεια και η ουσία που βγάζει επί σκηνής είναι κάτι που δυναμώνει με τον καιρό και τους παρουσιάζει ακόμα πιο δεμένους και αλάνθαστους. Είτε αφορά στα κομμάτια, όπως το (χιτάκι) "Ashes", είτε πιο χαλαρές στιγμές σαν το αριστουργηματικό "Kingdom Of Loss" από το "Scarsick".  

Εκτελεστικά η μπάντα απέδωσε εκπληκτικά, με τον Johan Hallgren να έχει πλέον εξελιχθεί σε ιδανικό αρωγό στα δεύτερα φωνητικά, ιδιαίτερα στα πιο απαιτητικά, πολυφωνικά σημεία. Όσον αφορά στην ανταπόκριση του κόσμου, όπως αναμένεται σε τέτοιες περιστάσεις, υπάρχουν δύο τρόποι υποδοχής, ως συνήθως. Πρώτον, όσοι ασχολούνται φανατικά με το συγκρότημα και δέχονται οποιαδήποτε αλλαγή στη μουσική του κατεύθυνση και φυσικά στο setlist, ενώ από την άλλη οι οπαδοί των παλιότερων στιγμών των Pain Of Salvation, οι οποίοι δεν υποδέχονται και τόσο ζεστά  τις νεότερες δουλειές και ενθουσιάζονται στις εκτελέσεις του πρώιμου υλικού. Και οι εκτελέσεις τριών κομματιών από το "Entropia" ομολογουμένως υπήρξαν καθοριστικές στην εξέλιξη ενός καταπληκτικού set κομματιών και βοήθησαν στην ορθολογική συνέχεια του show. Από την άλλη, το "Road Salt" είναι ένα πανέμορφο άλμπουμ που στη σκηνή αποδίδεται αν μη τι άλλο εξαιρετικά, είτε στις up tempo στιγμές του, σαν το "Linoleum", είτε στις πιο συναισθηματικές, που αφορούν κατά βάση στις ερμηνείες του Gildenlöw. Το "No Way" και το ομώνυμο "Road Salt" υπήρξαν πανέμορφες μαρτυρίες του παραπάνω. Φυσικά, κανείς δε θα 'λεγε όχι σε κάποιο ακόμα κομμάτι από τα δύστροπα των Pain Of Salvation, με τη μαγεία που χαρακτήριζε δίσκους σαν το "Perfect Element" ή το "Remedy Lane". Γι' αυτό ακριβώς και το ομώνυμο "Perfect Element" έκλεισε την κανονική διάρκεια της συναυλίας με συγκλονιστικό τρόπο, ως όφειλε μια τέτοια σύνθεση. Από 'κει και πέρα, στο encore τα πράγματα απέκτησαν μιαν άλλη, απρόβλεπτη τροπή, με τον Daniel να παίζει drums, τον Leo Margarit να τραγουδάει Dio και τον Johan Hallgren να τραγουδάει και να σολάρει Beatles.

Εν κατακλείδι, η διάθεση και η ενέργεια της μπάντας σε κομμάτια σαν το "Ending Themes" ή το "People Passing By" μεταδίδουν αυτόματα και στον κόσμο κάτι από το μεγαλείο της πρώτης περιόδου των Pain Of Salvation. Και όταν φτάνει σε σημείο να διασκευάσει εξαιρετικά από Beatles μέχρι Dio, τότε καταλαβαίνει κάποιος γιατί τύποι σαν και αυτούς μπορούν να παίξουν τα πάντα, κυριολεκτικά. Η διασκευή στο "Holy Diver" σε μια reggae εκδοχή αποτέλεσε ένα από τα highlights μιας υπέροχης βραδιάς. Και εκτός αυτού, κλείνοντας με το καταπληκτικό "Nightmist", οι άνθρωποι σχεδόν διασκεύασαν και το δικό τους κομμάτι, αλλάζοντας μπόλικα μέρη, από reggae περάσματα, μέχρι blues solo. Και ειλικρινά, αν αυτό δεν είναι κάτι το πραγματικά «προοδευτικό», μιας και τους κατηγορούν για απουσία του συγκεκριμένου στοιχείου εδώ και καιρό, τότε τι είναι; Ο Daniel είναι αναμφισβήτητα ένα τρομερό ταλέντο και σίγουρα η συνεργασία του με μουσικούς σαν τον Portnoy ή τον Morse τον έχει μετατρέψει σε ένα μουσικό που δε φοβάται να πειραματιστεί με το οτιδήποτε μουσικό. Όποιος παρακολουθεί τους Pain Of Salvation όλα αυτά τα χρόνια ξέρει τι να περιμένει. Και όταν κάθε συναυλία τους είναι καλύτερη από την προηγούμενη, τότε οι επισκέψεις τους αναντίρρητα θα προκαλούν ενθουσιασμό, κάτι που το αξίζουν και με το παραπάνω.

Setlist:

Remedy Lane
Of Two Beginnings
Ending Theme
People Passing By
Linoleum
Ashes
Diffidentia
Winning A War
No Way
Road Salt
Of Dust (ηχογραφημένο)
Kingdom Of Loss
Falling
The Perfect Element
-------------------------------
Come Together (The Beatles)
Superstition (Stevie Wonder)
Don't Talk To Strangers (Dio)
Holy Diver (Dio)
Nightmist


Περισσότερες φωτογραφίες:

Pain Of Salvation:








Scar Symmetry: