SL Theory

Οι πιο παρατηρητικοί πιθανόν να συνδέσουν το όνομα των SL Theory με τον Σωτήρη Λαγωνίκα, drummer των παλιών καραβάνων της ελληνικής hard rock σκηνής, What's The Buzz?. Το σημείο κλειδί στο συγκεκριμένο δίσκο είναι ότι αποφασίζει, χωρίς να εγκαταλείψει τα drumsticks του, να πιάσει ακόμα την κιθάρα, το μπάσο, τα πλήκτρα και το μικρόφωνο, σε ένα καθαρά προσωπικό πόνημα. Θα τολμήσετε τώρα να ξαναπείτε το ανέκδοτο ότι ο drummer είναι ο καλύτερος φίλος του μουσικού. Όχι, μπροστά στο Λαγωνίκα.

Το "Ι" κινείται σε AOR/hard rock περιοχές με περιορισμένο (ευτυχώς) το '80s κομμάτι, γεγονός που οφείλεται και στην αξιολογότατη παραγωγή του (καλά μαντέψατε) ίδιου. Το μεγάλο ατού του δίσκου είναι το συνθετικό κομμάτι. Ο drummer αποδεικνύει ότι έχει τη μελωδία στο αίμα του και, παρότι ασφαλώς και ρυθμικά στα τραγούδια δεν υπάρχει τίποτα που να λείπει, είναι τα refrain, οι γέφυρες και γενικότερα τα μελωδικά μέρη των συνθέσεων που εντυπωσιάζουν. Ακόμα και στιχουργικά μπορεί τα θέματά του να είναι συνηθισμένα, αλλά επ' ουδενί δε γίνονται βαρετά και δεν αποδίδονται με κλισαρισμένο τρόπο.

Ποιοτικά το άλμπουμ υπερτερεί εκεί που θα περίμενε κανείς. Το ντραμιστικό μέρος είναι άψογο και αρκετά μπροστά στον ήχο, με την κιθάρα να ακολουθεί. Τα πλήκτρα υπάρχουν συνειδητά μόνο για να προσφέρουν την απαραίτητη συνοδεία και να τονίζουν την ατμόσφαιρα του κάθε τραγουδιού. Προσθέστε και τη φωνή που είναι ικανοποιητική, αν και σε στιγμές ακούγεται ελαφρώς ηλεκτρονική, δίνοντας την αίσθηση ότι είναι πειραγμένη, χωρίς πάντως να ενοχλεί. Πολύ σωστή και μελετημένη είναι δε και η χρήση των δεύτερων φωνητικών.

Το μόνο παράπονο που θα μπορούσε ίσως να εκφραστεί αφορά στα lead κιθαριστικά μέρη, που ενώ θα έπρεπε να απογειώνουν τα κομμάτια, συχνά τα κρατούν καθηλωμένα. Ε, εντάξει, ας μην είμαστε και πλεονέκτες.

Όλα τα τραγούδια έχουν ένα χαρακτηριστικό σημείο που μένει στο νου μετά την ακρόασή τους. Ξεχωρίζω όμως τα "Now", "Love Is Blind" και "Afterlife" με μέτρο το πόσο μουρμούρισα τη μελωδία τους μετά τις διαδοχικές ακροάσεις.

Είναι λίγο πολύ φανερό ότι το εν λόγω cd προέκυψε από καθαρά προσωπική ανάγκη έκφρασης. Αυτό πιθανόν να του στερεί ένα μέρος της επιπλέον ποιότητας που θα μπορούσε να έχει με συμμετοχή κανονικής μπάντας, αλλά του δίνει και τη σφραγίδα ενός συγκεκριμένου μουσικού οράματος. Πιθανόν η κυκλοφορία του και μόνο να αποτελεί δικαίωση και κερδισμένο στοίχημα για το δημιουργό του, αλλά θα είναι κρίμα να μην ακουστεί και από ένα ευρύτερο κοινό. Εξάλλου αν είχε κυκλοφορήσει από κάποιο ξεχασμένο μεγαθήριο του παρελθόντος σήμερα θα μιλάγαμε για αναγέννηση. Οπότε για παραγγελίες: http://SLTheory.snp.gr