Rhapsody Of Fire

Οι Ιταλοί Ραψωδοί αποτελούν μια πολυσυζητημένη περίπτωση στις τάξεις του ευρωπαϊκού power metal, τόσο για μουσικούς, όσο και για εξωμουσικούς λόγους. Βλέπετε, στην κυρίαρχη εποχή τους, τα μουσικά έπη που προσέφεραν υπήρξαν ασυναγώνιστα κοσμήματα συμφωνικού, λυρικού metal, με την μελωδικότητα και τους φαντασιακούς κόσμους που μας ταξίδευαν στιχουργικά να αποτελούν ιδιαίτερο θέλγητρο. Παρόλα αυτά, δημιουργικές και προσωπικές διαφορές ώθησαν τα βασικά τους μέλη σε διάσπαση, αφήνοντας μας με τουλάχιστον δύο μπάντες που μοιράζονται την μουσική κληρονομιά του ονόματος.

Βέβαια, από τα τελευταία ενεργά συμβάντα αυτής της «σαπουνόπερας» έχουν περάσει αρκετά χρόνια, με τους Rhapsody Of Fire (του Alex Staropoli) να έχουν βρει στο πρόσωπο του Giacomo Voli έναν σπουδαίο ερμηνευτή, ο οποίος αναπλήρωσε σχεδόν επάξια το κενό του Fabio Lione. Στο τρίτο τους άλμπουμ πια, αυτοί οι Rhapsody φαντάζουν πιο πειστικοί από ποτέ, γεμάτοι συμφωνική μεγαλοπρέπεια και ηχοτοπία μελωδικής μαγείας.

Πάντοτε πομπώδεις και με έντονες διαστρωματώσεις στον ήχο τους, στο "Challenge The Wind" επανέρχονται σε ένα ύφος που παραπέμπει στα early '00s πεπραγμένα τους, φέρνοντας στο νου ακόμη και δίσκους - μνημεία σαν το "Power Of The Dragonflame". Για αυτό οφείλονται τόσο ο κιθαριστικός οργασμός του Roberto De Micheli, ο οποίος παραθέτει εξαιρετικά δείγματα γραφής βιρτουοζικών solo, όσο και το πιο σκοτεινό ύφος του υλικού, που μοιάζει σαν μια ενθύμηση ενός δύσκολου, ηρωικού ταξιδιού μέσα από τις κατακόμβες μιας εν εξελίξει D&D περιπέτειας.

Ο Giacomo Voli, δε, στέκεται σε υψηλές ερμηνευτικές κορυφές με το οπερατικό του φωνητικό στυλ, υποστηρίζοντας τόσο τις πιο γρήγορες και τραχείς, όσο και τις πιο low tempo στιγμές του άλμπουμ με το εύρος των δυνατοτήτων του. Φοβερή φωνή, ιδανική για αυτό το είδος μουσικής χάρη στη διαύγεια και την έκταση της, ο Ιταλός είναι ένα από τα δυνατά χαρτιά αυτής της ενσάρκωσης της μπάντας και χάρη και σε εκείνον, το 15^ο άλμπουμ της δεν φαντάζει ως τέτοιο.

Να μιλήσω για ευχάριστη έκπληξη, ομολογουμένως δεν θα το κάνω, αφού οι Rhapsody Of Fire δεν έχουν βγάλει πραγματικά κακό άλμπουμ ποτέ. Σύμφωνοι, η μανιέρα υπάρχει, ένα "Legendary Tales" ή "Symphony Of Enchanted Lands" δεν πρόκειται να ξαναβγάλουν, αλλά θαρρώ πως κανείς σώφρων ακροατής τους δεν περιμένει και κάτι τέτοιο. Με δίσκους όπως το "Challenge The Wind" δείχνουν πως έχουν πολλή έμπνευση ακόμη για να μας απασχολούν, με το παρόν άλμπουμ να μπορεί πιθανόν να συγκαταλεχθεί στο πρώτο ποιοτικό μισό της εντυπωσιακής δισκογραφίας τους.