Refused

War Music

Search And Destroy (2019)
Από τον Αντώνη Αντωνιάδη, 18/10/2019
Οι Refused επέστρεψαν πλέον για τα καλά!
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Δεν έχει νόημα να εξηγήσει κανείς τους λόγους που καθιστούν τους Refused ένα σπουδαίο συγκρότημα. Η συμβολή τους σε αυτό που λέμε post-hardcore είναι αδιαμφισβήτητη ενώ το “The Shape of Punk to Come”, δικαίως, παραμένει ένα από τα σημαντικότερα άλμπουμ της δεκαετία του 1990 και, μέχρι σήμερα, διατηρεί μια φρεσκάδα που θα ζήλευαν πάρα πολλοί δίσκοι της τελευταίας 20ετίας. Η διάλυση του συγκροτήματος λίγο μετά την κυκλοφορία του σε συνδυασμό με εκείνη την επική επιστολή με τίτλο "Refused Are Fucking Dead", απλά πρόσθεσε πόντους στο μύθο του συγκροτήματος.

Και για αυτό, ομολογώ πως δεν είδα με καλό μάτι την είδηση της επανένωσης τους. Πόσο μάλλον όταν αυτή ακολουθήθηκε από άλλη μία παύση κι ένα ακόμη reunion. Όπως και να έχει, το 2015, το συγκρότημα κυκλοφόρησε το “Freedom”, έναν, κατά τη γνώμη μου, αξιοπρεπή δίσκο που όμως ήταν αρκετά διαφορετικός από αυτό που περιμένανε οι περισσότεροι από αυτούς. Και τώρα, τέσσερα χρόνια μετά, ήρθε η στιγμή για το πέμπτο δισκογραφικό τους πόνημα.   

Όσοι λοιπόν είχαν απογοητευτεί από την προηγούμενη δουλειά των Σουηδών έχουν κάθε λόγο να αισθάνονται χαρούμενοι καθώς ο δίσκος είναι αρκετά πιο “σκληρός” από τον προκάτοχό του. Οι ρυθμοί έχουν ανέβει, οι κιθάρες ακούγονται πιο ωμές ,ενώ τα σχισμένα ουρλιαχτά επανέρχονται σε κάθε σχεδόν τραγούδι. Παράλληλα όμως, το συγκρότημα δεν έχει βάλει φρένο στους πειραματισμούς του. Οι μελωδίες κυριαρχούν σε αρκετά κομμάτια του δίσκου, τα ρεφραίν συχνά φλερτάρουν με μια πιο mainstream προσέγγιση και, γενικά, οι ενορχηστρώσεις είναι πλούσιες και συχνά κρύβουν εκπλήξεις όπως π.χ. η κλασσική κιθάρα στο “Blood Red” ή τα γυναικεία φωνητικά στο “Rev001”.

Όμως, αυτό που γίνεται σαφές από την πρώτη ακρόαση, είναι πως οι Refused με το “War Music” επιχειρούν μια επιστροφή στις ρίζες δημιουργώντας έναν δίσκο που σε αρκετά σημεία σου δίνει την εντύπωση πως πρωταρχικό στόχο έχει να αποδείξει στο κοινό τους πως “ακόμη το έχουν”. Γιατί εντάξει, μην γελιόμαστε, ο Dennis Lyxzén και η παρέα του κοντεύουν πια τα 50 και ο νέος τους δίσκος ακούγεται σαν να έχει γραφτεί από 20χρονά. Αυτό σίγουρα έχει τα θετικά του όμως, συγχρόνως, αφήνει στον ακροατή και μια αίσθηση πισωγυρίσματος. Και νομίζω πως αυτό είναι και το βασικό μειονέκτημα που μπορεί κανείς να τους χρεώσει. Το πως δηλαδή το συγκρότημα, σχεδόν εμμονικά, δείχνει να επιζητεί να αναπαράγει τον ήχο της νιότης του και αρνείται να “μεγαλώσει”.

Και αυτό είναι κάτι που γίνεται σαφές και στο στιχουργικό κομμάτι καθώς πρόκειται για μια άκρως πολιτική κατάθεση η οποία επιχειρεί να αποδομήσει όλο το σύγχρονο καπιταλιστικό οικοδόμημα τονίζοντας το πόσο σημαντικό παραμένει το διακύβευμα της επανάστασης. Και χωρίς να έχω καμία διάθεση να μειώσω την τεράστια σημασία του μηνύματος, έχω την αίσθηση πως οι Refused καταπιάνονται με το θέμα με έναν αρκετά απλοϊκό τρόπο. Αυτό σε συνδυασμό με την ηλικία τους αλλά και την πορεία που έχουν πάρει την τελευταία δεκαετία, δεν σας κρύβω πως μου άφησε μια κάπως γλυκόπικρη γεύση στο στόμα. Κάπως σαν αυτή που μου είχαν αφήσει οι δηλώσεις του Morello, που έχτισε την καριέρα του πάνω σε επαναστατικά τσιτάτα όταν, πριν τις Αμερικανικές εκλογές, καλούσε τον κόσμο να ψηφίσει Hilary Clinton. Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν θέλω να κάνω κάποια σύγκριση ανάμεσα στα δύο συγκροτήματα καθώς πιστεύω ακράδαντα πως οι προθέσεις των Refused είναι όντως ειλικρινείς. Απλά έχω την αίσθηση πως με δεδομένο πως δεν είναι πια εκείνο το συγκρότημα που ήταν 20 χρόνια πριν, θα ήταν καλό, ως ένα βαθμό τουλάχιστον, να συγκρατήσουν λίγο τις μεγαλοστομίες τους.

Σε γενικές πάντως γραμμές, απόλαυσα αρκετά τον καινούργιο τους δίσκο. Το "War Music" είναι μια γερή κλωτσιά στα αχαμνά όσων πίστευαν πως οι Refused είναι τελειωμένη υπόθεση καθώς το συγκρότημα επέστρεψε δυναμικά εστιάζοντας στην αμεσότητα μουσικής και στίχου. Δεν ξέρω αν αυτό τους βγήκε φυσικά ή αν ήθελαν να καλοπιάσουν όσους απογοητεύτηκαν από την προηγούμενη κυκλοφορία τους, όμως ο νέος τους δίσκος είναι μια δουλειά που κουβαλάει έντονα την προσωπική τους σφραγίδα και κάνει σαφές πως οι Refused επέστρεψαν πλέον για τα καλά.

  • SHARE
  • TWEET