Pixies

Το δισκογραφικό μέλλον των Pixies έμοιαζε βέβαιο και αβέβαιο ταυτοχρόνως τα τελευταία δύο χρόνια. Ναι μεν για πρώτη φορά μετά το reunion του 2004 και μετά η πιθανότατα ενός άλμπουμ έμοιαζε πιθανή σύμφωνα με τις προθέσεις της μπάντας, αλλά την ίδια στιγμή η διαδικασία δημιουργίας του φαινόταν να κωλυσιεργεί. Το περασμένο καλοκαίρι κι ενώ το συγκρότημα βρισκόταν στο στούντιο, η Kim Deal εγκατέλειψε το συγκρότημα σοκάροντας και το κοινό των Pixies και τα υπόλοιπα μέλη. Τελικά τα καινούργια κομμάτια έκαναν την εμφάνισή τους, όχι υπό τα πλαίσια ενός άλμπουμ αλλά ως δύο self-released EP των τεσσάρων κομματιών, ενώ την ίδια στιγμή δηλώσεις του Joey Santiago έδειχναν εκ νέου την πρόθεση για μια ολοκληρωμένη δουλειά χωρίς όμως να διαφαίνεται κάποιο βραχυπρόθεσμο πλάνο στον ορίζοντα.

Τελικώς, με μια ξαφνική κίνηση οι Pixies παράλληλα με την ανακοίνωση του τρίτου EP προχώρησαν και στην ανακοίνωση του πρώτου τους άλμπουμ μετά από 23 χρόνια. Το "Indie Cindy" μπορεί να θεωρείται το πέμπτο άλμπουμ των Pixies, αλλά παράλληλα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως ένα compilation της post-reunion εποχής, καθώς τα δώδεκα τραγούδια που το αποτελούν είναι αυτό που προκύπτει από την συνένωση των τριών EP: "EP1", "EP2" και "EP3". Ομολογώ πως περίμενα, ακόμα και στη σημερινή εποχή που η δισκογραφία έχει πιο αυθαίρετο χαρακτήρα απ' ότι στο παρελθόν, τους Pixies να χειρίζονται τη βαρυσήμαντη επίστροφή τους με πιο κομψό τρόπο και όχι με την εύκολη λύση του να «πακετάρουν» τρία EP στη συσκευασία του ενός...

Έχοντας κρίνει ήδη τα 8/12 του "Indie Cindy" πριν αυτό ανακοινωθεί καν (βλ. "EP1" και "EP2"), είχα καταλήξει στο συμπέρασμα πως οι Pixies ακούγονται ως μια μπάντα «σκουριασμένη» που κάνει μια προσπάθεια να βρει τα πατήματά της και τη μαγεία που είχε στις κυκλοφορίες της εποχής 1988 - 1991. Ακόμα και το γεγονός πως σε κάποιες στιγμές το feeling και η ποιότητα πλησιάζει το παρελθόν, όπως π.χ. στο "Magdalena 318", δεν αρκεί να μας πείσει πως οι Pixies έχουν ακόμα τη δυναμική να κάνουν κάτι το πραγματικά αξιοθαύμαστο και το 2014. Αναπόφευκτα, και τα υπόλοιπα κομμάτια που συμπληρώνουν το tracklist του "Indie Cindy", ακόμα κι αν κουβαλάνε ανά σημεία κάποια από την αυθεντική άυρα των Pixies, αδυνατούν να καταστήσουν το όλο σύνολο ιδιαιτέρως ενδιαφέρον.

Το τελικό αποτέλεσμα της full-length δισκογραφικής επιστροφής των Pixies μετά από σχεδόν δυο ντουζίνες χρόνια δυστυχώς δεν είναι ικανοποιητικό. Όσοι τους λατρέψαμε μην έχοντας όμως προλάβει την εποχή που μεγαλουργούσαν περιμέναμε μετά τη συναυλιακή τους «ανάσταση» με αγωνία και ένα άλμπουμ και τελικώς εισπράξαμε μια πρόχειρη συλλογή δώδεκα κομματιών, που τα περισσότερα τα είχαμε ακούσει ήδη, βαφτισμένη ως «το πέμπτο άλμπουμ των Pixies». Η αναπόφευκτη σύγκριση του "Indie Cindy" με τα τέσσερα προηγούμενα άλμπουμ το μόνο που καταφέρνει είναι να κατεβάσει αισθητά τον μέσο όρο της αξίας της δισκογραφίας της μπάντας. Τέλος, την αποτυχία του εγχειρήματος των Pixies συμπληρώνει και το γεγονός πως τις μπασογραμμές των συνθέσεων δεν τις φρόντισε για πρώτη φορά η Kim Deal αλλά ένας session μπασίστας. Σίγουρα όχι η επιστροφή που θέλαμε κι ονειρευόμασταν από το θρυλικό group...