Pixies

Πέρασαν κάποιοι μήνες από τότε που τα λέγαμε για τους Pixies, πιο συγκεκριμένα για το "EP1", και τον δρόμο που ακολουθούν πλέον ως προς το νέο υλικό τους, ο οποίος και είναι η κυκλοφορία κάποιων EP τεσσάρων τραγουδιών (δύο μέχρι στιγμής) και όχι ενός full-length άλμπουμ. Στο review για το "EP1" αναφερθήκαμε επίσης και στο τρέχον status των Pixies, οι οποίοι ως γνωστόν από το καλοκαίρι πορεύονται χωρίς την μπασίστρια Kim Deal. Μια απώλεια που έχει αντίκτυπο όχι τόσο στον συνθετικό τομέα αλλά στον χαρακτήρα του συγκροτήματος που, όχι τυχαία, προσπαθεί να καλύψει το κενό της έχοντας κατα νου πως το μπάσο θα πρέπει να το «χαιδεύουν» γυναικεία χέρια, γι' αυτό και την Deal την διαδέχθηκαν ήδη δύο θηλυκού γένους μουσικοί.

Το συμπέρασμα που βγήκε από το περιεχόμενο του "EP1" ήταν πως η συνθέτικη αδράνεια στην οποία βρίσκονταν για δύο δεκαετίες οι Pixies άσκησε την αρνητική επιρροή της πάνω τους, κάνοντάς τους να φαίνονται σαν μια μπάντα που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να βρει την έμπνευση και την σπίθα που είχε την εποχή που μεγαλούργησε, χωρίς ωστόσο να το καταφέρνει μέχρι τώρα. Τα πράγματα στο "EP2" δυστυχώς δεν φαίνεται να βαδίζουν σε καλύτερη μοίρα για το συγκροτήμα. Τέσσερα κομμάτια, ηχογραφημένα στα ίδια sessions με αυτά του "EP2" και αναπόφευκτα φέρουν την ίδια αύρα προσπάθειας αλλά όχι επιθυμητού αποτελέσματος.

Όπως και στο "EP1", στο "EP2" υπάρχουν κάποια σημεία που το ένδοξο δισκογραφικό φορτίο της εποχής 1988-1991 στιγμαία κάνει την εμφάνισή του, χωρίς όμως να μπορεί να εδραιώσει την παρουσία του. Πιο χαρακτηριστική περίπτωση όπου κάτι καλό ίσως και να υποβόσκει στο μυαλό του Francis είναι το "Magdalena", ειδικά στον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τα φωνητικά ο frontman των Pixies. Από εκεί και πέρα, οι άλλες τρεις συνθέσεις αμφιβάλλω αν θα μπορούσαν να σταθούν με άνεση στο "Trompe Le Monde" π.χ., πόσω μάλλον στα "Surfer Rosa" και "Doolittle", που από την αρχή τους μέχρι το τέλος τους είναι γεμάτα alternative ύμνους.

Η αναζήτηση των Pixies για τη χαμένη τους ταυτότητα συνεχίζεται. Σε μια εποχή που οι Pixies θα μπορούσαν, ακόμα και τώρα, να κάνουν τη διαφορά, φαίνεται να έχουν μείνει από «κινητήρια δύναμη» και, όση πρόθεση και να υπάρχει από μέρους τους να πάρει μπρος η παραγωγική τους μηχανή, τα εννέα δείγματα που μας έχουν παρουσιάσει προς το παρόν (δύο EP συν το κομμάτι "Bagboy") δεν μας δίνουν ιδιαιτέρως αισιόδοξα μηνύματα ως προς τις τρέχουσες συνθετικές τους δυνατότητες.