Otay:onii

Η ιστορία του project μας λέει ότι η Κινέζα Lane Shi εμπνεύστηκε το καλλιτεχνικό της ψευδώνυμο από μία συνάντηση που είχε όταν ήταν παιδί με έναν Ινδιάνο στους καταρράκτες του Νιαγάρα, ο οποίος την βάφτισε "Otayoni", δηλαδή «λύκο». Μεγάλο μουσικό ταλέντο, η μικρή Lane Shi Otayoni αποφοίτησε από το Berklee Music College, κέρδισε βραβεία και διακρίσεις, ενώ συμμετέχει στο noise/punk συγκρότημα Elizabeth Colour Wheel. Καθένας από τους δίσκους της, το "NAG" του 2018, το "冥冥 M​í​ng M​í​ng" του 2021, και εσχάτως και το "Dream Hacker", ξεδιπλώνει τους ήχους του μέσα σε ένα αινιγματικό πλαίσιο θρησκευτικότητας, μυθολογίας, πνευματισμού, ψυχολογίας, και μεταφυσικής. Μοιάζουν οριακά ανεξήγητα χωρίς τις κειμενικές συμπληρώσεις που παραθέτει η δημιουργός. Όσον αφορά στο "Dream Hacker", αντλεί την έμπνευσή του από ένα όνειρο της Lane Shi, για δύο πέτρες στοιβαγμένες η μία πάνω στην άλλη, με ένα ορθογώνιο παραλληλόγραμμο ανάμεσά τους που ξεχειλίζει φως. Αυτός ο συμβολισμός σύνδεσης που ενώνει κάθε ανθρώπινη ψυχή με τις άλλες, είναι και ο αφηγηματικός άξονας του δίσκου.

«Θρησκευόμενη άθεη», η μουσικός διοχετεύει το εκλεκτικό της ιδεολόγημα μέσα στη μουσική της, για να μιλήσει πρώτα και κύρια για τα βιώματά της. Το αν θα αποφασίσουμε να αντικρίσουμε κατάματα τις θεωρητικές της ψηφίδες, ή αν θα τις δεχτούμε ως απλώς ένα εννοιολογικό πλαίσιο για να καταλάβουμε την πειραματική της μουσική, είναι δική μας υπόθεση. Δεν είναι, εξάλλου, κάτι πρωτότυπο για ένα μουσικό άλμπουμ να επιχειρεί να παρουσιάσει ένα ιδεολογικό οικοδόμημα μέσα από την τέχνη, και οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι παρά τα φωτεινά παραδείγματα, η γραμμή που ενώνει τη δηθενιά από μία ρηξικέλευθη ματιά στον κόσμο είναι πολύ δυσδιάκριτη, και ορίζεται από τον παρατηρητή.

Η μουσική της πρόταση είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα. Πειραματιζόμενη με drone, ηχητικά κολάζ, παραμορφώσεις, glitch, και tribal μουσική, διαθλασμένα μέσα από έναν avant-pop καθρέφτη, η Otayoni καταφέρνει να ακούγεται προσιτή παρά τις αυτοσχεδιαστικές της τάσεις και τα loops. Ειδικά στον τρίτο της προσωπικό δίσκο, οι δομές είναι πιο ξεκάθαρες, και οι συνθέσεις πιο μαζεμένες, ενώ υπάρχει και μία chamber pop διάθεση που δένει παράλληλα τον ονειρικό, ηλεκτρονικό κόσμο με τον γήινο, και οργανικό. Το genre-dropping στην αρχή της παραγράφου μπορεί να ερεθίσει ακόμη περισσότερο αν προσθέσουμε σε αυτό ένα φωνητικό εύρος που ξεκινάει από τις ιδιαιτερότητες της Bjork και της KatieJane Garside, περνάει από την ευαισθησία της Sandoval, και καταλήγει στην ιεροτελεστική μεγαλοπρέπεια της Lisa Gerrard. Σαν να μην έφταναν αυτά, μέσα στην ηχητική χοάνη, η Otayoni ρίχνει την αγγλική γλώσσα μαζί με Μανταρίνικα, την επικρατούσα κινεζική διάλεκτο. Κι όμως, αντί να καταλήγει σε έναν αχταρμά, στο τέλος υπάρχει μία συνεκτική γραμμή, που επιτρέπει σε όλα αυτά τα στοιχεία να διαδέχονται το ένα το άλλο σε μία αφηγηματική εξέλιξη.

Οι συνθέσεις διατηρούν διαρκώς μια πολυσχιδία, παραμένοντας απρόβλεπτες. Στο "You Do 是你 / Rub 摩擦", οι γοτθικές κλίμακες του πιάνου μας αφήνουν απροετοίμαστος στα παραδοσιακά κινέζικα λαρυγγίσματα, αλλά και στην επικείμενη αποδόμηση με λευκό θόρυβο, ενώ στα "Overlap 重疊" και "Ritualware 法器", η Otayoni φλερτάρει φωνητικά με την rn’b και τη jazz. Αντιπαραθέτοντας αυτές τις πινελιές με το tribal στοιχείο του "W.C.  公共廁
所", ή την αγγελική ευθραυστότητα του νεοκλασικού "Good Fool 愚美人" – αμφότερα στιγματισμένα από την ιδιοσυγκρασία της μουσικού – δεν μπορούμε παρά να καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως το "Dream Hacker" καταφέρνει να ακουστεί οξύμωρο μα και μαγνητικό, εσωστρεφές και εγκεφαλικό όσο και χορευτικό ή δυναμικό. Παρ’ όλο που ακολουθούν τις δικές τους πορείες, όμως, παραμένουν δεμένες από κοινά στοιχεία, είτε αυτά είναι ένα ρυθμικό μοτίβο, μία μελωδική ακολουθία, ή κάποια φωνητική γραμμή. Υπάρχει ακόμη και η γνώμη ότι τα κομμάτια αντιστοιχίζονται σε θεματικά και μουσικά ζεύγη, συσφίγγοντας ακόμη περισσότερο τις διαφορετικές τους προσωπικότητες.

Το όνειρο ολοκληρώνεται μετά από μόλις μισή ώρα, και η συνείδηση επιστρέφει από το αστρικό πεδίο πίσω στο σώμα μας. Τι είναι αυτό που έχουμε δει, είναι δύσκολο να προσδιορίσουμε. H Otayoni καταφεύγει σε ποικίλες εικόνες για να μεταφέρει τις σκέψεις της, είτε πρόκειται για ένα φλιτζάνι καφέ σε μία κουβέντα για το θάνατο, είτε για μία δημόσια τουαλέτα σε μία κουβέντα για την συνύπαρξη. Η αισθητηριακή επίθεση που επιφυλάσσει, την οποία ενισχύει ακόμη περισσότερο σε ζωντανό setting, μπορεί να μας τραβήξει στην τροχιά της, και να μας διαλύσει έστω και για λίγο τις όποιες αναστολές – όπως συμβαίνει και στα όνειρα – κι έτσι μας διευκολύνει να ακούσουμε ιστορίες για τις δυσκολίες της ζωής, την πολιτική του ενός παιδιού στην Κίνα, και την διαφωνία με την οργανωμένη θρησκεία. Μέσα σε αυτόν τον συνειρμικό και σουρεαλιστικό κόσμο των ονείρων, στην πιο ευάλωτη στιγμή της συνείδησης, όπου οι πιο λεπτές συνδέσεις βγάζουν τρομερό νόημα, μας ταξιδεύει το "Dream Hacker".

Bandcamp