Ominous Glory

The Elven Dream

Self Released (2021)
Από τον Σπύρο Κούκα, 22/01/2021
Συμφωνικό power ντεμπούτο που περνάει τη βάση, μα θέλει αρκετά ψωμιά ακόμη για να εντυπωσιάσει
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Υπήρχε μια εποχή που η έννοια της «αμερικανικής power metal μπάντας» σήμαινε κάτι πολύ ξεκάθαρο και απείχε παρασάγγας από τις ευρωπαϊκές αντιστοιχίες του είδους. Πλέον,αυτός ο ευδιάκριτος προσδιορισμός μοιάζει να υποχωρεί λόγω των σημείων των καιρών, τα οποία θέλουν πολλές μπάντες από την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού να επηρεάζονται από τα ευρωπαϊκά power metal πεπραγμένα - και, φυσικά, το αντίστροφο. Έτσι, η περίπτωση των Ominous Glory, οι οποίοι ντεμπουτάρουν με το αυτοχρηματοδοτούμενο "The Elven Dream", δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση για τον ήχο και τις προθέσεις της, καθώς μονάχα μια ματιά στο εξώφυλλο του παρθενικού πονήματος τους φτάνει και περισσεύει για να αντιληφθούμε τον χώρο δράσης τους.

Με αφετηρία τους Blind Guardian και Rhapsody (με ή χωρίς Of Fire), το αμερικανικό σχήμα επιδίδεται σε ένα συμφωνικό euro-power της μεσο-ύστερης περιόδου, βασισμένο στην μελωδία και τις φωνητικές του γραμμές για να εντυπωσιάσει τους επίδοξους ακροατές του. Σε σημεία τα καταφέρνει καλά, αλλού χωλαίνει σε μονοπάτια επανάληψης και ελλιπούς έμπνευσης, μα για τα δεδομένα του - κοινώς τη φύση του ως ντεμπούτο και την αυτοχρηματοδότηση του - μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια καλοδεχούμενη πρώτη προσπάθεια. Σημαντικότερο ζήτημα, βέβαια, αποτελεί η εκτεταμένη του διάρκεια, παρά οι όποιες συνθετικές ανεπάρκειες, αφού 80 λεπτά και 15 τραγούδια παραείναι πολλά ακόμη κι αν το "The Elven Dream" αποτελούσε το αριστούργημα που σε καμία περίπτωση δεν είναι.

Από την άλλη, ιδέες υπάρχουν, οι συντελεστές του μονάχα παιδαρέλια δεν είναι, οπότε με λίγη τύχη και με κάπως περισσότερη προσπάθεια συνθετικά, θαρρώ πως μπορούν να δείξουν περισσότερα μελλοντικά. Εκεί που, όμως, θέλω να σταθώ είναι στην παρουσία του Rek Antony πίσω από το μικρόφωνο της μπάντας, ενός μικρού cult ήρωα του underground καναδικού metal, καθώς ο ίδιος ήταν τραγουδιστής του περίφημου "In Days Of Heavy Metal" των Breaker, ιστορικού κειμηλίου της σκηνής από τα βάθη των ‘80s.

Εδώ, μάλλον πραγματοποιεί τις πιο ώριμες και δυναμικές ερμηνείες του, σε μια περισσότερο Dickinson-ική προσέγγιση, αποτελώντας τον πρωταγωνιστή της κυκλοφορίας - μαζί, ίσως, με την εξαιρετική Sarah Teets των MindMaze (που συμμετέχει σε δύο κομμάτια ως guest). Πέραν τούτου, οι Ominous Glory μπαίνουν σε μια συνομοταξία σχημάτων όπως οι Theocracy, μόνο που για να καταφέρουν να μπορούν να μνημονεύονται μελλοντικά όπως εκείνοι, θα χρειαστεί κάτι περισσότερο από το απλά συμπαθές "Elven Dream".

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET