Ocean Grove

Αν υπήρξε ένα arch-nemesis-genre στον σκληρό ήχο των τελευταίων δεκαετιών, αυτό χωρίς αμφιβολία είναι το nu-metal. Τι κι αν οι μέρες που οι Linkin Park έπαιζαν σερί στο MTV έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τι κι αν το MTV πλέον δεν είναι μουσικό κανάλι. Τι κι αν οι εφτάχορδες και τα drop κουρδίσματα έχουν σταματήσει να προσθέτουν πόντους διαφορετικότητας εδώ και καιρό. Τι κι αν οι rappers είναι οι νέοι rock stars. Ακόμα και σήμερα μία μεγάλη μερίδα του κοινού αντί απλά να το προσπεράσει, όπως οτιδήποτε στο οποίο δεν βρίσκει ενδιαφέρον, συνεχίζει να το κατηγορεί για τα δεινά του heavy σύμπαντος και να το βλέπει ως φθηνή μόδα.

Μία δυνατή απάντηση στο τελευταίο έρχεται ξεκάθαρα από νέα συγκροτήματα με σαφείς nü επιρροές. Η λίστα αυτή μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, ενώ ανάμεσα στις εγγραφές της ξεπετάγονται ονόματα που πραγματικά δίνουν κάτι φρέσκο. Οι Ocean Grove είναι αναμφίβολα μία από αυτές τις περιπτώσεις. Δίπλα στους εξαιρετικούς φετινούς δίσκους των Higher Power και Loathe, το δεύτερο LP της παρέας από τη Μελβούρνη δίνει μία πρόταση που ολοκληρώνει ένα άτυπο τρίγωνο. Εδώ, αντί για τσαμπουκαλεμένο hardcore και μαυρισμένα χρώματα, κυριαρχούν τεράστια grooves και μυρωδιές παραλίας. Η οργή προσφέρεται με χαμόγελο και ομπρελίτσα στο ποτήρι. Για προβληματισμούς δεν υπάρχει χώρος.

Τα πρώτα δείγματα είχαν φανεί από το πανέξυπνα παράξενο "The Rhapsody Tapes", ωστόσο εδώ το κουαρτέτο κάνει άλλο ένα βήμα μπροστά. Ή άλμα στο πλάι. Το σύνολο είναι ιδιαίτερο σε βαθμό που είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις. Με το καλημέρα το "Superstar" σε πιάνει από το γιακά. Το φως στα "Sense Again" Και "Sunny" είναι τόσο έντονο που χρειάζεται γυαλιά ηλίου. Γεμάτος ήχος, πάνω-κάτω ρυθμοί, κολλητικές γραμμές, εναλλαγές στα φωνητικά. Συγκριτικά με το ντεμπούτο, οι συνθέσεις μοιάζουν να κουβαλάνε την ίδια τρέλα, αλλά με κάπως πιο οργανωμένη υλοποίηση. Κι επειδή είναι αμφίβολο κατά πόσο αυτό βγάζει νόημα, το "Thousand Golden People" είναι εκεί για του λόγου το αληθές.

Αν αγαπάς το nu-metal, κάνε τη χάρη στον εαυτό σου και μην προσπεράσεις το "Flip Phone Fantasy". Αν δεν φοβάσαι τα μοντέρνα ηχοχρώματα και τα εκ πρώτης όψεως αταίριαστα μπασταρδέματα, προχώρησε ελεύθερα με ανοιχτά αυτιά. Το άλμπουμ είναι γεμάτο μεγάλες μελωδίες και πιασάρικα vibes. Το στήσιμο είναι έξυπνο, ζεστό και ξεδιάντροπα εμπορικό, ακόμα και χωρίς να υπάρχει το αντίστοιχο hype. Το "Junkies" από μόνο του είναι αρκετό για να γυρίσει πίσω στο 1997 και να μοιράσει τριδόλλαρα από το μέλλον. Μην περιμένεις να βρεις σοβαροφάνεια ή αυστηρή στιλιστική συνοχή έστω και για μισό δευτερόλεπτο. Οι Ocean Grove παραείναι φιλόδοξοι για κάτι τέτοιο.