Nocturnal Rites

Σε μια επιστροφή που λίγοι περίμεναν, κυρίως λόγω του μεγάλου διαστήματος αποχής που μεσολάβησε, οι Nocturnal Rites κυκλοφορούν φέτος τον ένατο δίσκο της καριέρας τους. Δέκα ολόκληρα χρόνια πέρασαν από το αρκετά καλό (αλλά και πιο σύγχρονης αισθητικής άλμπουμ τους μέχρι τότε) "The 8th Sin" και οι Σουηδοί power metallers δείχνουν να συνεχίζουν στα ίδια μονοπάτια σε τούτο το άλμπουμ «αναγέννησης» τους, δίχως αυτό να μας χαλάει διόλου.

Άλλωστε, το "Phoenix", ήδη από τον τίτλο και το εξώφυλλο του, μας ωθεί αβίαστα στα παραπάνω συμπεράσματα, με το εναρκτήριο "A Heart As Black As Coal" να επιβεβαιώνει πως η επιστροφή των Σουηδών συνεχίζει στα σύγχρονα μονοπάτια των πιο πρόσφατων προκατόχων του. Κι όσο κι αν αυτό δεν συναρπάζει κάποιον που θεωρεί τις πρώτες τρεις δουλειές της μπάντας ως τις κορυφαίες της, η συνολική δισκογραφική παρουσία των Nocturnal Rites έχει το σπάνιο προσόν να αποτελείται μονάχα από άλμπουμ υψηλής ποιότητας για το είδος τους και σε αυτόν τον τομέα ο νέος δίσκος δεν λαθεύει.

Για παράδειγμα, το "Before We Waste Away" που ακολουθεί σε σειρά, είναι ένα υπέροχο catchy κομμάτι (και απόλυτα ταιριαστή επιλογή ως το πρώτο single του άλμπουμ), ενώ τo "The Poisonous Seed" κυρίως και το "What’s Killing Me" δευτερευόντως δανείζονται σε τεχνοτροπία κι αισθητική αρκετές Kamelot μανιέρες, αλλά με τρόπο εξαιρετικά καλαίσθητο. Ανάμεσα τους, το μελωδικότατο "Repent My Sins" προσφέρει μια ακόμη αξιομνημόνευτη στιγμή στη ροή του δίσκου, στον οποίο λάμπουν οι φοβερές ερμηνείες του αγέραστου Jonny Lindqvist που ακούγεται καλύτερος από ποτέ.

Βέβαια, θα ήταν παράληψη να μην αναφερθεί η άψογη κιθαριστική δουλειά και οι σωστές ενορχηστρώσεις που γεμίζουν έξυπνα τις συνθέσεις, ασχέτως αν η μπάντα μας έχει συνηθίσει σε καθ’ όλα προσεγμένες δουλειές. Άλλωστε, στα κιθαριστικά lead συναντάμε και το νέο πρόσωπο στο lineup της μπάντας, τον πεπειραμένο Per Nilsson (των Scar Symmetry), ο οποίος προσφέρει τα εκτελεστικά του διαπιστευτήρια με κάμποσα καλοβαλμένα solo σε ολόκληρη τη ροή του άλμπουμ.

Πραγματικά, ο δίσκος αποτελεί την επιτομή του καλοπαιγμένου, ποιοτικού μελωδικού metal που δεν φοβάται να ακουστεί πιασάρικο μην τυχόν και παρεξηγηθεί. Χαρίζοντας απλόχερα αρκετές δυνατές συνθέσεις για το είδος, δίχως σε καμία περίπτωση να εκβιάζει την προσοχή, καταφέρνει κι επιστρέφει στο προσκήνιο τους Σουηδούς με τρόπο σχεδόν ιδανικό. Ας ελπίσουμε μονάχα πως δεν θα τους πάρει άλλη μια δεκαετία για να μας προσφέρουν ακόμη μια συνέχεια της έως τώρα σπουδαίας δισκογραφικής τους πορείας.