Οι Nine Inch Nails έχουν μια μακρά ιστορία στον χώρο της alternative/industrial rock, καθώς υπάρχουν από το 1988. Σε αυτά τα σχεδόν 20 χρόνια έχουν κυκλοφορήσει, αν δεν κάνω λάθος, 6 studio albums, αριθμό σχετικά μικρό αναλογικά με τον χρόνο ζωής τους. Θα έλεγε κανείς πως τα μεγάλα διαστήματα μεταξύ των κυκλοφοριών θα μπορούσαν να λειτουργούν ευεργετικά όσον αφορά την ποιότητα τους, αλλά δυστυχώς, μιας και με το “Year Zero” ήρθα σε επαφή με τους N.I.N., δεν είμαι ένας από αυτούς που θα υποστήριζαν κάτι τέτοιο. Οι NIN είναι ουσιαστικά μια one man band και όποτε είναι αναγκαίο για live εμφανίσεις, ο Trent Reznor φωνάζει φίλους και γνωστούς για να κατορθώσει να παρουσιάσει ζωντανά τις προσωπικές δουλειές του.
Ξεκινώντας να ακούσω το "Year Zero" και χωρίς να έχω καμία επίσημη πληροφόρηση σχετικά με το είδος της μουσικής του συγκροτήματος, είχα την εντύπωση ότι θα ήταν κάτι στο ύφος των Alice In Chains. Ίσως να έφταιγε και η ομοιότητα των ονομάτων τους, τουλάχιστον κατά τα 2/3 τους. Πόσο έξω έπεσα… Αυτό λοιπόν που άκουσα ξαφνικά ήταν ένα υβρίδιο industrial ήχων με πολλή ηλεκτρονική και pop μουσική, ακανόνιστων θορύβων σκορπισμένων από δω και από κει, ενώ για να δικαιολογηθεί ο όρος rock έκανε που και που αμυδρά την εμφάνισή της και καμία κιθάρα. Σε όλα αυτά ερχόταν να προστεθεί η πολύ καλή φωνή του Reznor, η οποία κυριαρχεί μιας και είναι πολύ μπροστά από όλα τα υπόλοιπα «όργανα» και σώζει κάπως την κατάσταση. Στην πλειοψηφία τους τα κομμάτια μου φάνηκαν αδιάφορα έως θορυβώδη και ενοχλητικά. Λαμπρές εξαιρέσεις 4-5 κομμάτια από το σύνολο των 16, μεταξύ των οποίων τα "Another Version Of The Truth", "Zero-Sum" και "The Good Soldier".
Τελικά, αν και βρίσκω πολύ πιθανό το ενδεχόμενο ο δίσκος να αρέσει στους μυημένους στη μουσική των N.I.N, προσωπικά, αυτό το είδος της μουσικής για την ώρα δεν περιλαμβάνεται στις προτιμήσεις μου. Ίσως είναι πολύ μπροστά για την εποχή τους. Ίσως πάλι και να εγκλωβίζονται στην προοδευτικότητα τους, χωρίς να έχουν κάτι το καινούριο να προσφέρουν στον απαιτητικό ακροατή. Ένα είναι σίγουρο. Δεν μπορεί μια μπάντα της οποίας κομμάτι επέλεξε να διασκευάσει ο μεγάλος Johnny Cash (βλέπε "Hurt") να περάσει απαρατήρητη. Ακούστε το και σχηματίστε την δική σας άποψη.
