Neaera

Ποιος είπε ότι μόνο οι Σουηδοί ξέρουν από καλό λάδι; Ή για να το θέσω αλλιώς, από καλό μελωδικό death metal; Η απάντηση σε αυτούς που ισχυρίζονται κάτι τέτοιο έρχεται από την πολυτάλαντη Γερμανία και τους Neaera, οι οποίοι με το τέταρτο άλμπουμ τους κάνουν την έκπληξη -όχι στον ήχο, μη βιάζεστε- και κυκλοφορούν ό,τι πιο συγκροτημένο και συμπυκνωμένο έχει βγάλει πλέον αυτή η μπάντα, μετά το "The Rising Tide Of Oblivion". Το "Omnicide: Creation Unleashed" είναι λίγο-πολύ αυτό που περιγράφει και ο τίτλος του, χωρίς την παραμικρή υποψία λάθους, απαλλαγμένο από κάθε δισταγμό - απλά ψυχρόαιμο, εκτελεστικό και βάναυσο μελωδικό death metal.

Τώρα κάποιοι από σας θα πείτε «μα καλά, τι το καινούριο έχει να δώσει μια μπάντα που παίζει μελωδικό death» και η απάντηση είναι, σαφέστατα, τίποτα. Το άξιο λόγου σε αυτή την περίπτωση είναι ότι το κάνουν με πλήρη συνείδηση και απαράμιλλη τεχνική, που ναι μεν θυμίζει τις χρυσές ημέρες των At The Gates και άλλων τόσων ειδημόνων στο είδος, από την άλλη είναι τόσο αδίστακτο και τόσο καλά δοσμένο που δε σου αφήνει και πολλά περιθώρια να το αποχωριστείς από το cd player σου. Από την καταιγιστική δράση του "I Loathe", που δε μπορείς να πιστέψεις πως τα τύμπανα ακουμπούν ανθρώπινα χέρια, και την αμεσότητα του "Prey To Anguish" και το κολληματικό riff του, μέχρι το αδυσώπητο μίσος του "Age Of Hunger" και την σουηδική σκοτεινιά του "Omnicide" (βλέπε Tranquility), όλος ο δίσκος φέρει τη death ατμόσφαιρα με μια πιο σύγχρονη προσέγγιση, που άλλοτε δίνει δείγματα του προσωπικού ύφους της μπάντας κι άλλοτε φέρνει στο νου «old school» στοιχεία του είδους.

Δε θα σας κουράσω άλλο και δε θα μπω σε πλέον άχρηστες λεπτομέρειες του στιλ «έπρεπε σε αυτό το σημείο να πρωτοτυπήσουν» ή «στο άλλο να είναι περισσότερο επιβλητικοί». Κλείνοντας, θα μείνω στην αγωνία της κραυγής του Benjamin Hilleke στο "Prey To Anguish", όταν λέει "Fear will eat your soul without taking a stand". Καλή σας απόλαυση.