Mogwai

Οι Mogwai είναι ωραίοι τύποι και συνεχίζουν την τριακονταετή πορεία τους με το "The Bad Fire", ένα άλμπουμ που ισορροπεί μεταξύ της ατμοσφαιρικής τους κληρονομιάς και μιας πιο εκλεπτυσμένης, συναισθηματικά φορτισμένης προσέγγισης στον θόρυβο του παρελθόντος. Το συγκρότημα, αν και δεν απομακρύνεται από τα γνώριμα ηχοτοπία του, παραδίδει έναν δίσκο που είναι ταυτόχρονα ανανεωτικός και καθηλωτικός.

Το άλμπουμ ξεκινά με μια χαρακτηριστική Mogwai σύνθεση, δημιουργώντας σιγά-σιγά έναν ήχο που πηγάζει από τις ρίζες του post-rock, αλλά εμπλουτίζεται με μελωδικά και ηλεκτρονικά στοιχεία. Κομμάτια όπως το "God Gets You Back" και το "Fanzine Made of Flesh" αναδεικνύουν την ικανότητα της μπάντας να εξερευνά νέες διαστάσεις, με το πρώτο να φλερτάρει με το synthwave και το δεύτερο με την indie rock μουσική σκηνή.

Το "If You Find This World Bad, You Should See Some Οf The Others" αποτελεί αναμφίβολα μία από τις κορυφές του δίσκου, καθώς επαναφέρει την ένταση και το μεγαλείο των Σκοτσέζων, με ένα κρεσέντο που κορυφώνεται σε μια ηχητική έκρηξη. Η μπάντα παραμένει απορροφητική και διαχρονική και το κομμάτι αυτό θα γίνει κλασικό. Προσωπικά γουστάρω πολύ και τα "Fact Boy", "Hi Chaos" και "Pale Vegan Hip Pain" αν και πιο ήσυχα, ίσως πιο απλά, τα βρίσκω άκρως γοητευτικά.

Παρά τις έντονες στιγμές του, ο δίσκος παρουσιάζει και κάποιες αδυναμίες. Κομμάτια όπως το "Hammer Room" και το "18 Volcanoes" δείχνουν λιγότερο συνεκτικά, μοιάζοντας περισσότερο με πειραματισμούς παρά με οργανικά μέρη του δίσκου. Οι Mogwai φαίνεται να έχουν βρει μια ζώνη άνεσης που, αν και παράγει καλά κομμάτια, αν και ο δίσκος στο σύνολο είναι απολαυστικός, δεν απογειώνει το άλμπουμ σε επίπεδο αριστουργήματος. Όση ώρα διαρκεί, το ακούς αέρα. Είναι διασκεδαστικό, δεν κάνει κοιλιά, δεν κουράζει. Εγώ προσωπικά περνάω καλά ακούγοντας το. Μπορεί να μου λείπουν κάποια στοιχεία, κάποιοι θόρυβοι, κάποια πιο ριφάτα μέρη, αλλά ικανοποιούμαι με υποκατάστατα και νέες ιδέες. Νομίζω μου αρέσει λιγότερο από το "As The Love Continues" αλλά το βρίσκω καλύτερο από "Every Country's Sun" και "Rave Tapes"

Τίποτα, όμως, δεν μειώνει την αξία του δίσκου. Συνεχίζουν να ισορροπούν ανάμεσα στην ευφορία και τη μελαγχολία, δημιουργώντας ένα έργο που προκαλεί έστω και περιστασιακό δέος και στοχασμό. Όπως και να το κάνουμε είναι μια απόδειξη ότι η μπάντα εξακολουθεί να έχει φωτιά μέσα της, ακόμα και αν αυτή δεν καίει τόσο εκρηκτικά όσο στο παρελθόν.

Bandcamp