Mitochondrial Sun

Οι καλλιτέχνες, ιδίως της metal σκηνής, έχουν μια ιδιαιτερότητα όταν αποφασίζουν να κυκλοφορήσουν μια σόλο δουλειά, μακριά από την κύρια μπάντα τους. Είτε ο λόγος είναι πως δεν μπορούν να εκφραστούν 100% μέσα από μια συλλογική δουλειά, είτε γιατί θέλουν να δείξουν μια εντελώς διαφορετική πλευρά τους. Σαφώς και οι δυο εναλλακτικές δεν είναι ανεξάρτητες μεταξύ τους. Στο πρώτο σκέλος, λοιπόν, ο μουσικός επιλέγει να κινηθεί λίγο πολύ στο χώρο που τον έχουμε συνηθίσει, παίζοντας σχετικά safe, με ενίοτε πολύ όμορφο αποτέλεσμα. Από την άλλη, υπάρχουν και οι ολικές μεταστροφές, όπου το τελικό προϊόν φαντάζει ξένο, αν και περισσότερο εξωτικό θα έλεγα, σε σύγκριση με τη «βάση» του καλλιτέχνη.

Μια από αυτές τις περιπτώσεις, είναι και ο Niklas Sundin. Τον γνωρίζουμε εδώ και 30 χρόνια με τους Dark Tranquillity, ως κιθαρίστα και βασικό συνθέτη τους, αλλά και ως γραφίστα, δημιουργό πολλών artwork εκεί έξω. Το μόνο βέβαιο είναι ότι είναι ανήσυχο πνεύμα, οπότε η «γέννηση» του "Mitochondrial Sun" ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη.

Όχι όμως και το περιεχόμενο της. Αφού στην πρώτη του solo κυκλοφορία, ο Sundin δίνει χώρο στην ηλεκτρονική μουσική να κυριαρχήσει. Αλλά το "Mitochondrial Sun" δεν είναι ένας αμιγώς ηλεκτρονικός δίσκος, καθώς περιλαμβάνει κλασικά όργανα, όπως το τσέλο και το πιάνο, τα οποία προσδίδουν μια κινηματογραφική ταυτότητα στο αποτέλεσμα. Παίζοντας με τις αντιθέσεις, ο μουσικός μεταφέρει τις εικόνες, που έχουμε πολλές φορές συναντήσει στα σχέδιά του, στις συνθέσεις του. Η ψυχρότητα του απόλυτου κενού συγκρούεται με τις ζεστές, γλυκές μελωδίες των εγχόρδων. Ο μινιμαλισμός κόντρα στις πομπώδεις εξάρσεις.

Η πρώτη προσωπική δουλειά του Sundin δεν είναι ένας εύκολος δίσκος. Δεν είναι ένα άλμπουμ που θα βάλεις να παίξει στο background και δεν θα καταλάβεις για πότε τελείωσε. Θα σε προβληματίσει, θα σε βάλει σε σκέψεις και θα σου αποσπάσει την προσοχή. Οι φίλοι των Dark Tranquillity στην πλειοψηφία τους καλό θα είναι να μείνουν μακριά. Εκτός και αν το "Reconstruction Time Again" (ηλεκτρονική εκδοχή των "State Of Trust", "None Becoming", και "Uniformity" από το "Construct", που βρίσκεται σαν bonus track του "Atoma" χτύπησε ευαίσθητη χορδή.

Από την άλλη, οι Ulver έχουν βάλει πολύ νερό στο συγκεκριμένο πειραματικό αυλάκι, οπότε ενδεχομένως το ίδιο κοινό να εκτιμήσει το "Mitochondrial Sun". Προσωπικά, αν και το "Antikythera" του Anders Bjorler των At The Gates, που κινείται σε παρόμοια μονοπάτια, μου έκανε μεγαλύτερη αίσθηση, και ο Sundin δεν τα πάει διόλου άσχημα στην πρώτη του απόπειρα...