Anders Bjorler

Πρέπει να 'σαι λιγάκι υποψιασμένος όταν πας να ακούσεις το νέο δίσκο του Anders Björler. Οι χρόνιες τάσεις φυγής του από τους At The Gates και τους Haunted, που είχαν ως αποτέλεσμα την οριστική αποχώρησή του από τους τελευταίους, ενδεχομένως να πηγάζουν από τις καλλιτεχνικές ανησυχίες του, τις οποίες δεν μπορούσε να εκφράσει πλέον μέσω του ακραίου ήχου που αντιπροσωπεύουν τα δυο δημιουργήματά του. Ψήγματα αυτών των αναβρασμών του Anders βλέπαμε κατά καιρούς στα κομμάτια του, αλλά το αποτέλεσμα του "Antikythera" απέχει παρασάγγας από ό,τι έχει κάνει ως τώρα ο Σουηδός.

Λίγο μετά την κυκλοφορία του "Unseen", ο εγκέφαλος των θρυλικών At The Gates αποχώρησε, οριστικά αυτή τη φορά από την βασική του μπάντα, τους Haunted, βρισκόμενος σε δημιουργικό ζενίθ, αποφασίζοντας να μοιράσει το χρόνο του γράφοντας τον πρώτο προσωπικό του δίσκο και παίζοντας live με τους At The Gates. Στόχος του ήταν να κάνει κάτι εντελώς διαφορετικό, κυκλοφορώντας πολλές ιδέες που δεν ταίριαζαν με το death / thrash / modern metal, στο οποίο έχει διακριθεί. Ήταν επιτέλους ευκαιρία να ακολουθήσει τον δικό του δρόμο, να δείξει στον κόσμο μια διαφορετική πτυχή της μουσικής του προσωπικότητας.

Η αγάπη του για τα soundtrack, ιδιαίτερα ιταλικών ταινιών του '60-'80, συνθέσεων των Morricone, Nicolai και Frizzi, αλλά και η ανάγκη του να εκφράσει τις ποικίλες επιρροές του, τον οδήγησε στην δημιουργία του "Antikythera". Έψαξε και βρήκε τους κατάλληλους συνοδοιπόρους σε αυτό το εγχείρημα, μεταξύ των οποίων ο Peter Wiberg (The Spotnicks) στα πλήκτρα, ο Dick Lövgren (Meshuggah) στο μπάσο και ο Morgan Ågren (Frank Zappa, Iommi) στα κρουστά. Μαζί με τους Carl Svensson στις κιθάρες και Anders Gabrielson στο σαξόφωνο δημιουργήθηκε η κατάλληλη ατμόσφαιρα, η οποία και αντικατοπτρίζεται στον δίσκο.

Οι δώδεκα συνθέσεις του καθαρά instrumental δίσκου, ένα δείγμα του οποίου είδαμε εδώ, εμπεριέχουν στοιχεία από κλασική μουσική, progressive rock, post rock ως και jazz. Ο χαρακτήρας του "Antikythera" αν και αρκετά κινηματογραφικός, όπως επιδίωξε άλλωστε και ο δημιουργός του, διαφέρει σε κάτι ουσιώδες από τα soundtrack. Τα κομμάτια του δίσκου έχουν το καθένα ξεχωριστή οντότητα, που συνήθως λείπει από τα soundtrack, κύριο μέλημα των οποίων είναι να στηρίξουν ηχητικά μια σκηνή.

Η πρώτη προσωπική απόπειρα του Anders Björler φαντάζει εξαιρετική και μπορώ με άνεση να πω ότι προσωπικά με ενθουσίασε σε βαθμό που δεν το περίμενα. Αρκετά προοδευτικό σαν άκουσμα, ταξιδιάρικο, ατμοσφαιρικό, «γεμάτο» παρά την απουσία φωνητικών, αφού εκτός της κιθάρας, το mellotron, το σαξόφωνο, αλλά και το μπάσο, που αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αρκετά σημεία, δεν αφήνουν το κενό να φανεί. Πάνω από όλα όμως το "Antikythera" είναι ένας εμπνευσμένος δίσκος ενός έξυπνου δημιουργού που απευθύνεται σε κάθε ανοιχτόμυαλο ακροατή, έτοιμο να ακούσει κάτι που απέχει έτη φωτός από κάθε προηγούμενη δουλειά του Anders Björler. Οι υπόλοιποι ας αρκεστούν στην φράση του ίδιου ότι δεν θα εγκαταλείψει ποτέ το metal.