Nightstalker, Fundracar, Bad Habits @ Τεχνόπολη, 16/06/23

Μάλλον δεν έχω συνειδητοποιήσει ακριβώς πόσο γκελ κάνουν σήμερα οι Nightstalker στον κόσμο. Οι Αθηναίοι μετράνε κοντά 35 χρόνια καριέρας, όμως το φαινομενικά παράδοξο που συμβαίνει είναι ότι την τελευταία δεκαετία, η φήμη τους ολοένα και μεγαλώνει. Σε αυτό έχει βοηθήσει το επικό "Dead Rock Commandos", μετά το οποίο φάνηκαν να ανανεώνονται για τα καλά. Όμως και οι πάντα καλές ζωντανές τους εμφανίσεις σίγουρα συνηγορούν στο να προσελκύουν πάντα κόσμο. Για το φετινό event στο Γκάζι εμφανίστηκαν μαζί τους οι επίσης δημοφιλείς Fundracar και οι νεοξεπεταγμένοι Bad Habits. Και οι δύο μπάντες ετοιμάζουν νέους δίσκους, όπως μας έχουν πει και η μία και η άλλη!

Αφού ξεπεράσαμε την πιθανότητα να βραχούμε μιας και οι ουρανοί αδειάσανε μάλλον ολοκληρωτικά το απόγευμα, πήραμε τον δρόμο για τη φιλόξενη Τεχνόπολη. Πρώτοι πήραν τη σκυτάλη οι Bad Habits. Δεν είχα την τύχη να τους έχω δει ζωντανά και ήταν μια πάρα πολύ ευχάριστη έκπληξη. Ολόκληρη η μπάντα ήταν αεικίνητη (εντάξει, όχι ο ντράμερ, μη βαράτε!), η τραγουδίστρια ήταν πολύ καλή και επικοινωνιακή και τα κομμάτια τους, καρφί rock 'n' roll. Τα μισά περίπου είναι ήδη κυκλοφορημένα, όμως παίξανε και κάποια που λογικά θα είναι στον πρώτο τους δίσκο που έρχεται (όχι στη συλλογή που βγαίνει εντός Ιουνίου).

Στο τέλος μας άφησαν με μια εξαιρετική διασκευή στο "Please Don’t Touch" των Johnny Kidd & The Pirates, το οποίο τους πήγαινε πολύ. Πολύ τους πήγαινε επίσης και η μεγάλη σκηνή, έδειξαν ότι είναι συγκρότημα που έχει εην απαιτούμενη αυτοπεποίθηση και σε μια μικρότερη σκηνή μπορεί και να ήταν περιορισμένοι και να μην είχαν χώρο να κάνουν τα δικά τους. Πολύ καλό άνοιγμα από μια μπάντα που παίζει ψυχωμένα.

Στις 9:30 είχε έρθει η ώρα να παίξουν οι Fundracar, οι οποίοι αποδείχτηκε ότι έχουν και πολύ και φανατικό κοινό. Πέρσι τους είχαμε δει να ανοίγουν το Athens Rocks στον περίβολο του Ολυμπιακού Σταδίου, αλλά εδώ πέρα το κοινό ήταν σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό δικό τους κι αυτό φάνηκε από την αρχή. Η εισαγωγή έγινε με τη μπάντα να παίζει Slayer, πράγμα που δημιούργησε χαμό από την αρχή. Ο οποίος συνεχίστηκε αμείωτος στο μετονομασμένο, για λόγους πολιτικής ορθότητας "Gomenes Φάνκυ". Είναι βέβαιο ότι ο ελληνικός στίχος δημιουργεί μια αμεσότητα από μόνος του. Όταν από πάνω είναι και διανθισμένος με προκλητικές λέξεις και έννοιες, η αμεσότητα μεγαλώνει.

Στη μέση του set βγήκε κι ένας χορευτής που τους συνόδευσε για δυο-τρία τραγούδια, λες και δεν έφτανε η ήδη έντονη σκηνική παρουσία του τραγουδιστή Μάριου Νταβέλη ή του ανθρώπινου beatbox Felipe Manev! Η συμμετοχή του (αρκετού) κόσμου ήταν εντυπωσιακή, ειδικά σε up tempo κομμάτια όπως "Το Λέσι". Μια αναμενόμενη, αλλά εννοείται ευχάριστη, έπληξη που μας περίμενε ήταν ότι ανέβηκαν ο Αργύρης και ο Τόλης από τους Nightstalker για το "Ήρθε Η Ώρα / Say Your Prayer", το κομμάτι που έβγαλαν μαζί πριν λίγο καιρό οι δύο μπάντες. Στο τέλος φτάσαμε να χωριστούμε στα δύο στην αρένα και να παίξουμε φιλικό ξύλο υπό τους ήχους των "Είμαστε Ακατάλληλοι" και "Νόμιμη Φούντα". Οι Fundracar έδειξαν ότι «το έχουν» με τον κόσμο!

Έχοντας ενάμισι χρόνο να δω τη μπαντάρα, χρειαζόμουν τη δόση μου. Ως intro αυτή τη φορά χρησιμοποιήθηκε το "Stay Clean" των Motorhead, για να μπούνε οι Nightstalker με τα "Trigger Happy" και "Baby God Is Dead". Τα κομμάτια αυτά συνήθως τα έπαιζαν προς το τέλος των εμφανίσεών τους, οπότε αυτή δεν ήταν και μια πολύ συνηθισμένη κίνηση. Δυστυχώς ο ήχος ήταν τραγικός, ευτυχώς όμως έστρωσε πολύ γρήγορα, μετά από δυo-τρία τραγούδια το πολύ. Για τα "All Around (Satanic Drugs From Outer Space)" και "Use" ανέβασαν στη σκηνή δύο κοπέλες για να τους βοηθήσουν με τα φωνητικά, πράγμα που έχουν κάνει και σε άλλες πρόσφατες εμφανίσεις τους. Βγαίνει ωραία ζωντανά αυτή η συνύπαρξη, δίνει κάτι το διαφορετικό σε κλασικά κομμάτια που έχουμε μάθει και συνηθίσει να ακούμε με συγκεκριμένο τρόπο.

Έχω γράψει πολλές φορές ότι οι συναυλίες των Nightstalker έχουν το χαρακτηριστικό ότι δεν κάνουν κοιλιά, γιατί όλα τα κομμάτια που παίζουν είναι κομματάρες. Από αυτή την άποψη, το ίδιο ακριβώς συνέβη και στην Τεχνόπολη. Οι δύο τελευταίοι τους δίσκοι έχουν στραφεί σε κάααπως πιο space μονοπάτια, όσο μπορεί να αλλάξει ένα συγκρότημα με τόσα χρόνια στην πλάτη του. Κανένα πρόβλημα, όλα τα κομμάτια που παίζουν από τα "As Above So Below" και "Great Hallucinations" έχουν κολλήσει μια χαρά δίπλα στα παλιά έπη. Το μικρό σερί νέων κομματιών προς το τέλος του set το απέδειξε περίτρανα, με highlight – ίσως και ολόκληρης της βραδιάς – για μένα το "Sad Side Of The City".

Το πρώτο ρεφραίν του "Dead Rock Commandos" δεν έχουμε μάθει ακόμα να το τραγουδάμε σωστά, κι ας έχει περάσει πάνω από δεκαετία από τότε που μας χτύπησε για πρώτη φορά κατάμουτρα! Το δε "Great Hallucinations" είναι μια τριπάρα άλλο πράγμα, που μας έστειλε και πάλι. Τα ψευτοπαρακάλια δεν κρατήσανε ούτε μισό λεπτό, για να επανέλθει η ανόσια τετράς για τον Εθνικό Ύμνο "Children Of The Sun", το οποίο απαιτήθηκε μετ’ επιτάσεως από σχεδόν άπαντες τους παρόντες. Το "Hassan I Sabbah" μας αποχαιρέτησε για μια ακόμη φορά από τα ηχεία κι εμείς γεμάτοι, αποχαιρετήσαμε την Τεχνόπολη και τους Στόκους μέχρι την επόμενη, πολύ κοντινή φορά. Γιατί έτσι είναι οι αγάπες, θέλουν τακτικές δόσεις.

Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής