MOb

Το ντεμπούτο των Αθηναίων MOb ξεκινάει με το "Recovering" και τον MC Yinka να περιγράφει τον δυστοπικό σύγχρονο τρόπο ζωής μας πάνω σε ένα υπέροχο ρομποτικό krautrock groove. Η ειρωνεία βρίσκεται στο ότι ανακάλυψα τους MOb και την επικείμενη κυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ από ένα τυχαίο ποστάρισμα φίλου στου Facebook, από μια καθαρή εύνοια του αλγόριθμου δηλαδή. Από την στιγμή που άκουσα το "MOb1", τρομάζω συχνά στην ιδέα πως θα μπορούσα να έχω χάσει ολοκληρωτικά αυτό το άλμπουμ. Βλέπεις, δεν συμβαίνει συχνά να ανακαλύπτεις ένα ελληνικό γκρουπ το οποίο παίζει τόσο καλοφτιαγμένη και τόσο επίκαιρη μουσική.

Πρόκειται για ένα trio που αποτελείται από τους Μάριο Βαληνάκη (σαξόφωνο, electronics), Αλέξανδρο Δελή (μπάσο, κιθάρα, fx) και Παναγιώτη Κωστόπουλο (τύμπανα). Η σύνθεση υπονοεί ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα jazz σχήμα κι αυτό είναι αλήθεια, μόνο όμως κατά μέρος. Οι MOb είναι ένα εκρηκτικό σύνολο που καταφέρνει να χωρέσει στις επτά (σχεδόν) instrumental συνθέσεις του "MOb 1" μια σωρεία ηχητικών αναφορών, από το kraut στην ψυχεδέλεια κι από την free jazz στο post-punk. Η μουσική τους είναι γεμάτη φαντασία, ενέργεια και πραγματικά φανταστική ροή. Ο αυτοσχεδιασμός μπαίνει σταδιακά με το σαξόφωνο στο "Otto" και πριν καταλάβεις πως, το "Du3" σε έχει ήδη απορροφήσει σε ένα μαγικό ambient φινάλε.

Κι ενώ προσπαθείς να χωνέψεις τις τόσο πλούσιες ηχητικές πινελιές των τραγουδιών, έρχεται το κολοσσιαίο "KPAW". Το απίθανα νευρωτικό κι «αλήτικο» ταυτόχρονα rhythm section παίζει στα κόκκινα για επτά λεπτά, με το σαξόφωνο να αυτοσχεδιάζει πάνω σε samples. Εδώ πια μοιάζει να βρισκόμαστε στο βασίλειο της Rune Grammofon και του σκανδιναβικού jazz/prog, με το "MOb 1" συνολικά να αποτελεί μία δουλειά που γεννήθηκε από τρεις μουσικούς που γνωρίζουν τί σημαίνει σύγχρονη βρετανική jazz κι electronica, τί σημαίνει κεντροευρωπαϊκή kosmische μουσική, τί σημαίνει nordic prog. Χωρίς καμία αμφιβολία, η αισθητική των MOb είναι καθόλα εντυπωσιακή.

Το βασισμένο στα synths "5055", αν και πολύ όμορφη σύνθεση, αποτελεί το μόνο στραβοπάτημα του άλμπουμ σε ότι αφορά το χτίσιμο μιας αινιγματικής ατμόσφαιρας, την μόνη απομάκρυνση από το ύφος ως εκείνη την στιγμή. Το "4044" επαναφέρει το ηχητικό ημίφως. Άρρυθμα, abstract μέρη και φουτουριστικές neo-noir μελωδίες στο σαξόφωνο οικοδομούν έναν φανταστικό μουσικό γρίφο, πριν το άλμπουμ σβήσει με την ισοπεδωτική και θρυμματισμένη ενέργεια του "VAG". Αν αυτή είναι η jazz του μέλλοντος - απειλητική, σπασμωδική, με σχεδόν punk attitude - τότε το μέλλον πρέπει να έρθει γρηγορότερα.

Μέσα σε 35 μόλις λεπτά, οι MOb καταφέρνουν να μας χαρίσουν ένα πραγματικά έξοχο άλμπουμ, σε δομή, σύλληψη και άποψη. Θεωρώ δεδομένο ότι το "MOb 1" είναι ένας πολύ ανταγωνιστικός δίσκος στα διεθνή του συμφραζόμενα, στοιχείο που δυστυχώς δεν συναντάμε όσο συχνά θα θέλαμε στο underground μας. Ακόμα πιο δεδομένο είναι ότι πρόκειται για μία από τις πιο ποιοτικές δουλειές που θα ακούσουμε μέσα στην χρονιά από την σκηνή της ημεδαπής και - με τον πήχη να ανεβαίνει αμέσως πολύ ψηλά - αναμένουμε από τους MOb μια ανάλογη συνέχεια.

Bandcamp