Maruja, MOb @ Gazarte, 13/12/24

Αργήσαμε λίγο, αλλά τελικά απογειωθήκαμε

Από τους Παντελή Κουρέλη, Ειρήνη Τάτση, 19/12/2024 @ 13:53

Πόση αξία έχει πραγματικά τελικά να δεις μέσα σε ένα χρόνο, δύο φορές το ίδιο συγκρότημα στην πόλη σου; Μερικές φορές, πολλή. Δεν έχει κλείσει λοιπόν πράγματι χρονιά από την πρώτη φορά που παρακολουθήσαμε ζωντανά το φαινόμενο των Maruja στην Αθήνα, σε ένα sold out που συζητήθηκε. Παρ’ όλα αυτά, για όσους δεν πρόλαβαν, αλλά και τιμώντας το νέο τους EP, “Connla’s Well”, η ευκαιρία να βιώσει κανείς αυτό το τρομερό συγκρότημα βρέθηκε και πάλι μπροστά μας και όπως φαίνεται, την αξιοποίησε πάρα πολύς κόσμος – στα πλαίσια μάλιστα και μιας εκτενούς περιοδείας τους στα ευρύτερα Βαλκάνια αλλά και την πρώτη τους εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη.

MOb

Ο χώρος του Gazarte έχει αρχίσει να γεμίζει από νωρίς, ενώ στη σκηνή ετοιμαζόντουσαν για να μας υποδεχτούν οι απόλυτα ταιριαστοί, MOb. Το Αθηναϊκό τρίο πραγματικά ίσως είναι ό,τι κοντινότερο θα μπορούσαμε να ακούσουμε στην μουσική ευφυΐα των Maruja, μιας που συνδυάζουν αρμονικά το punk μουσικό ηχόχρωμα με τη φιλοσοφία του avant-jazz. Με μια παράξενη για τα rock μουσικά αυτιά σύσταση που αποτελείται από drums, σαξόφωνο και ηλεκτρικό μπάσο, οι MOb με τη βοήθεια φυσικά και των «έτοιμων» μουσικών τους συνθέσεων – γιατί τα πάνε φοβερά και στους αυτοσχεδιασμούς – από την κυκλοφορία τους “MOb”, τράβηξαν άμεσα το ενδιαφέρον.

MOb

Θες από το βιρτουόζικο και παθιασμένο παίξιμο όλων των μελών τους, θες από τον εξαιρετικό τους ήχο, θες από τα φώτα τα οποία στο χώρο του Gazarte καταφέρνουν να εντυπωσιάσουν, η μουσική τους σπιρτάδα κέρδισε και τους βοήθησε να αποκτήσουν σίγουρα πολλούς νέους οπαδούς. Αυτό ακόμη και παρά την απουσία της κιθάρας, κάτι που ως concept ειρωνικά θα μας συνόδευε για λίγο ακόμη. (Ε.Τ.)

Για δεύτερη φορά σε λίγους μήνες λοιπόν, οι Maruja από το Manchester ξεδίπλωσαν το αναρχο-προοδευτικό jazz post-punk τους, αναβαθμιζόμενοι αυτή τη φορά από το μικρό Temple στο μεγαλύτερο Gazarte. Με πραγματικά ελάχιστες κυκλοφορίες στη διάθεσή τους, είναι ελαφρώς απορίας άξιο το πώς κατάφεραν τόσο το sold out την πρώτη φορά, όσο και ένα σχεδόν γεμάτο Gazarte τη δεύτερη. Φαίνεται ότι για ορισμένα συγκροτήματα, ως κοινό έχουμε κάποιου είδους «μύτη» και τα μυριζόμαστε από την αρχή τους και πριν ακόμα γίνουν γνωστά (και αρκετά αρχίσουν να μας σνομπάρουν).

Maruja

Η τετράδα έλαβε θέσεις υπό επευφημίες και η αδημονία όλων, υποψιασμένων και μη, σύντομα θα λάμβανε τέλος. Το κακό είναι ότι με το που ξεκίνησε το “The Invisible Man” διαπιστώσαμε ότι η κιθάρα απλά δεν ακουγόταν και δυστυχώς αυτό το κομμάτι πέρασε και σχεδόν δεν ακούμπησε. Ύστερα από πολύ τρέξιμο και πολλή προσπάθεια, ο ηχολήπτης κατάφερε να διορθώσει το πρόβλημα κάπου προς το τέλος του δεύτερου κομματιού, “Break The Tension”. Πρόκειται για ένα κομμάτι που έχει βγει μόλις πριν δυο μήνες και ακολουθεί το πολυσυλλεκτικό στυλ στο οποίο κινείται το συγκρότημα.

Maruja

Στο “Zeitgeist” τα πράγματα πια είχαν φτιάξει και ουσιαστικά η συναυλία ξεκίνησε τότε, δηλαδή περίπου ένα τέταρτο αφότου η μπάντα είχε εμφανιστεί στη σκηνή. Η ενέργειά τους πάντως ήταν παρούσα από την πρώτη στιγμή, απλώς από τότε που έφτιαξε και το πρόβλημα με τον ήχο μπορέσαμε κι εμείς να συντονιστούμε καλύτερα. Οι Harry Wilkinson και Joe Carroll έπαιζαν κιθάρα, σαξόφωνο ή κρουστά ακόμα και μέσα στον κόσμο, κατεβαίνοντας κατά συρροή από τη σκηνή. Εκτός από αυτούς όμως που ήταν οφθαλμοφανώς υπερκινητικοί, το rhythm section των Matt Buonaccorsi στο μπάσο και Jacob Hayes στα τύμπανα αποδείχτηκε εξίσου δραστήριο και παθιασμένο. «Λίρα εκατό» όλη η μπάντα στο θέμα της ενέργειας και της μετάδοσής της.

Maruja

Το νέο, ακυκλοφόρητο ακόμα “Look Down On Us” μας απέδειξε ότι βλέπαμε μπροστά μας μια μπάντα όχι απλώς της εποχής μας, αλλά μια μπάντα που «συμβαίνει τώρα» και που βρίσκεται σε μια πολύ δημιουργική φάση της. Κάπου εκεί ήρθε το αγαπημένο μέρος της συναυλία για τον Harry, όπως μας είπε ο ίδιος. Ένας δεκάλεπτος και βάλε αυτοσχεδιασμός, που κάνουν σε κάθε τους συναυλία, τους έδωσε την ευκαιρία να ξεφύγουν λίγο από την όποια νόρμα έχουν τα τραγούδια τους.

Maruja

Τα δικά μου αγαπημένα μέρη ήρθαν από το “One Hand Behind the Devil” και μετά. Μάλιστα, παρατήρησα ότι είχαμε όλοι αρχίσει να χτυπάμε κόκκινα. Μπορεί να ακουστώ ...πρωτοϊπάκιας, αλλά ειδικά το δίδυμο που ακολούθησε ήταν οι καλύτερες στιγμές ολόκληρης της βραδιάς. Το χειμαρρώδες “Thunder” μας εξέπληξε με την ορμή του και τα δυνατά του riffs και ήταν και αυτό στο οποίο ξεχώρισε ο Jacob Haynes. Το “Kakistocracy” το απολαύσαμε σε μια εκτέλεση διπλάσιας διάρκειας από τη στουντιακή και, ευτυχώς, σε κλίμα ησυχίας στα πιο ήρεμα μέρη του.

Maruja

Η ενέργεια που βγήκε στα δύο συγκεκριμένα κομμάτια ήταν τρομερή και συναρπαστική και δημιουργούσε το συναίσθημα ότι βλέπαμε κάτι φρέσκο, σημαντικό και όμορφο. Αφού σηκώσαμε όλοι μαζί τις γροθιές μας στο αέρα ύστερα από την παραίνεση του μονίμως ημίγυμνου Harry Wilkinson, «σβήσαμε» με το “Resisting Resistance” από το τελευταίο EP.

Maruja

Οι Maruja έμειναν σχεδόν μιάμιση ώρα στη σκηνή. Παρ’ όλο που πρακτικά η συναυλία άργησε λίγο να «πάρει μπρος» λόγω του προβλήματος που αναφέραμε νωρίτερα με την κιθάρα, μόλις αυτό διορθώθηκε αρχίσαμε να ανεβάζουμε στροφές και να ακολουθούμε τη μπάντα στις ορέξεις της. Η ανταπόκριση τελικά ήταν φοβερή, ήρθαμε σε έξαψη, χειροκροτούσαμε, σφυρίζαμε, φωνάζαμε με όλη μας τη δύναμη και η μπάντα μας παρέσυρε με την ορμή της. Το μέλλον είναι δικό τους και μακάρι να τους ξαναδούμε σύντομα.

Φωτογραφίες: Ρωμανός Λιούτας

SETLIST

The Invisible Man
Break The Tension
Zeitgeist
Look Down On Us (νέο κομμάτι)
Jam
One Hand Behind The Devil
Thunder
Kakistocracy
Resisting Resistance

  • SHARE
  • TWEET