MGMT

Το αμερικάνικο duo επιστρέφει μετά το αρκετά καλό "Little Dark Age (2018)", με έναν περισσότερο pop δίσκο και λιγότερο νεοψυχεδελικό, όπου η μελωδία και η καθαρότητα των φωνητικών παίρνουν την θέση των ατερμόνων ηλεκτρονικών περιπλανήσεων.* Είναι ένας δίσκος, ο οποίος παραπέμπει σε britpop μουσικές των 90s, διαφοροποιώντας αρκετά τον ήχο του συγκροτήματος. Αυτή η διαφοροποίηση συνοδεύεται επίσης από την αλλαγή δισκογραφικής εταιρίας, καθώς για πρώτη φορά, αφήνουν την Columbia Records και εισέρχονται στο δυναμικό της ανεξάρτητης Mom + Pop Music.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της μεταμόρφωσης είναι το δεύτερο κομμάτι του δίσκου "Mother Nature", το οποίο άνετα περνιέται για κάποιο hit των Suede ή των The Auteurs κάπου στις αρχές του '90, καλώντας τους ακροατές να βρουν την δική τους θέση σε ένα κόσμο, στον οποίο ο δισταγμός και οι κοινωνικές πιέσεις περιορίζουν τις επιθυμίες τους. To "Dancing in Babylon", αποτελεί μία κλασσική φολκ μπαλάντα σε συνεργασία με τον Chris (Christine and the Queens), με κύριο χαρακτηριστικό τις διφωνίες, τις δυναμικές, το πιάνο, ενώ το αμέσως επόμενο "People In the Streets", κατ’ εμέ το καλύτερο τραγούδι του δίσκου, κινείται σε αντίστοιχα μονοπάτια, με το άρπισμα της ακουστικής κιθάρας να κυριαρχεί. Γενικά ακούμε αρκετή ακουστική κιθάρα, καθώς τα synth riffs που χαρακτήρισαν το σύνολο σχεδόν των παλαιότερων επιτυχιών τους απέχουν. Με ρυθμικά ακόρντα μπαίνει επίσης το "Bubblegum Dog", μάλλον το δεύτερο καλύτερο κομμάτι του δίσκου. Το "Νothing to Declare" θυμίζει έντονα κάτι από το σύνολο της καριέρας του Elliot Smith, ενώ η chorus κιθάρα στην εισαγωγή του "Nothing Changes" προσδίδει μια πιο post punk – Cure αισθητική. Για το τέλος έχουν κρατήσει μια τριάδα ambient κομματιών, τα οποία διαφέρουν κάπως από τα υπόλοιπα, συνδυάζοντας κατά κύριο λόγο strings με πειραγμένα φωνητικά.

Καταλήγοντας, φαίνεται σαν το duo να θέλει να εκφράσει μια άλλη πλευρά των μουσικών του δυνατοτήτων, μέσω της απλότητας μιας μελωδίας και ενός ακόρντου, παραμερίζοντας προς το παρών τις πεπατημένες πρακτικές που το ανέδειξαν. Είναι ένας δίσκος που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αριστούργημα και όπως όλα στη ζωή, σε κάποιους θα αρέσει και σε κάποιους όχι.

*Ενδιάμεσα, το 2022 είχε κυκλοφορήσει από τους MGMT το live album "11•11•11", με πρωτότυπη μουσική, ως επένδυση για ένα έργο του Ιταλού καλλιτέχνη Maurizio Cattelan, χωρίς όμως αυτό να μπορεί συμπεριληφθεί στη στούντιο δισκογραφία του συγκροτήματος.