Little Feat

Rooster Rag

Rounder (2012)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 21/11/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Για πολλούς, ίσως τους περισσότερους, οι Little Feat παραμένουν ακόμα ένα συγκρότημα συνυφασμένο με τη μορφή του ιδρυτή τους Lowell George κι ας έχουν περάσει 32 χρόνια από τον θάνατό του κι ας έχουν συνεχίσει ακάθεκτοι οι υπόλοιποι να δισκογραφούν τακτικά, αν όχι συχνά. Είναι φυσικό, αφού μετά το George η σπίθα εκείνη που είχε αυτό το συγκρότημα κάπου χάθηκε, ίσως να το έπιασε και η καταστροφική δεκαετία του '80, πάντως έκτοτε κινήθηκε σε ρηχά νερά.

Φέτος, μετά από εννέα χρόνια χωρίς νέο υλικό και ενώ έχει μεσολαβήσει ο δίσκος επανεκτελέσεων, "Join The Band", οι Little Feat προσφέρουν και πάλι στους οπαδούς τους το δικό τους μίγμα country, blues, rock και jam που τους έκανε για πολλούς το αμέσως επόμενο συγκρότημα μετά τους Allmans και τους Dead. Αντίθετα μάλιστα με τις σύγχρονες εκδοχές αυτών των δύο, οι Little Feat όχι μόνο κυκλοφορούν studio δίσκους αλλά έχουν κρατήσει και μία σύνθεση που αποτελείται από μέλη κύρια ή δευτερεύοντα αλλά πάντα από την κλασική τους εποχή. Έτσι, εξακολουθούμε να βρίσκουμε τους de facto ηγέτες τους Paul Barrere και Βill Payne σε κιθάρα και πλήκτρα αντίστοιχα, ο percussionίστας Sam Clayton και ο μπασίστας Kenny Gradney έχουν παραμείνει από την κλασική τους σύνθεση όλα αυτά τα χρόνια, ενώ και ο Fred Tackett, που από συνεργάτης επί Lowell George έχει πλέον προαχθεί σε μόνιμο μέλος και βασικό συνθέτη, μετράει 25 χρόνια ακριβώς, από την επανενεργοποίηση δηλαδή του συγκροτήματος. Τελευταίος συμπληρώνει την ομάδα ο μόνος νέος, ο Gabe Ford (ανιψιός του κιθαρίστα Robben Ford).

Αν κάτι σίγουρα δεν θα λείψει κατά την ακρόαση του "Rooster Rag" αυτό είναι το έξοχο παίξιμο όλων των μουσικών. Η ενορχήστρωση είναι τόσο πλούσια αλλά και εκτελεστικά άρτια που δεν ξέρεις σε κάθε τραγούδι τι να πρωτοπροσέξεις. Και σαν να μην έφτανε το πλούσιο ταλέντο και η εμπειρία των βασικών μουσικών, έρχονται και οι guest μουσικοί σε βιολί, πνευστά και φυσαρμόνικα για να συμπληρώσουν κατάλληλα τον ήχο. Ακόμα και στις πιο άμεσα country στιγμές, το υπόστρωμα των blues και του αυτοσχεδιασμού είναι φανερό και κάνει την ακρόαση πιο ελκυστική ακόμα και σε ένα κοινό που δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με τους ήχους αυτούς. Εκεί όμως που δίνουν το μέγιστο των ικανοτήτων τους, θυμίζουν την ένδοξη ιστορία τους και, τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά, είναι ο λόγος που τους θες ακόμα στη μουσική σκηνή, είναι τα πιο ασαφούς μορφής τραγούδια με πολύ μεγαλύτερη ελευθερία έκφρασης όπως τα "Church Falling Down", "Rag Top Down", "Way Down Under" και "Mellow Down Easy" (που έχει μία περαστική ομοιότητα με το "One Way Out" των Allman Brothers).

Αν ακούσετε τους κλασικούς δίσκους των Little Feat, οι οποίοι σαφώς και θα έπρεπε να είναι και η αφετηρία γνωριμίας μαζί τους, και στη συνέχεια ακούσετε το "Rooster Rag", θα διαπιστώσετε μία συνέχεια σε ύφος και ποιότητα που με ευκολία κρύβει τις δεκαετίες που έχουν μεσολαβήσει. Αν, δε, σκεφτούμε και ότι στη σημερινή πραγματικότητα η τέχνη τους έχει λίγους συνεχιστές και μάλιστα τόσο άξιους, θα έλεγα ότι οι Little Feat μας είναι απαραίτητοι.
  • SHARE
  • TWEET