Konvent

Puritan Masochism

Napalm (2020)
Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 24/01/2020
Μονολιθικό, αρχετυπικό death/doom που ροκάρει μέχρις εσχάτων. Τί ντεμπούτο!
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Πρώτη δουλειά για το all female κουαρτέτο από την Κοπεγχάγη και τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι απλούστερα. Από το πρώτο ως το τελευταίο δευτερόλεπτο είναι απολύτως σαφές με το τί έχουμε να κάνουμε εδώ, σαφής η ποιότητα και τα όρια του. Και αν κάποιοι προσπαθήσουν να χτίσουν hype για το γεγονός ότι οι Konvent είναι κορίτσια, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος. Το "Puritan Masochism" περιέχει πολύ καλή μουσική για να χρειάζεται φτηνά τρικ.

Τα εννέα τραγούδια που περιέχονται, σύμφωνα με το δελτίο τύπου, θα μας πάνε πίσω στο θεοσκότεινο doom/death των early '90s και σε μπάντες όπως οι Mythic, Paradise Lost, Winter και Scepticism. Δεκτόν αλλά να προσθέσω έναν αστερίσκο: Ο ήχος και η riff-οπλασία των Konvent προσωπικά με πάνε ακόμα πιο πίσω και, ειδικότερα, στη ρυθμική φύση των '80s. Και αν οι ίδιες αναφέρουν τους Candlemass ως επιρροή τους (πράγματι, εδώ υπάρχει ανάμεσα σε άλλες και η παχιά σκιά του Leif), είναι τα αργά και σάπια riffs των Celtic Frost που, στα δικά μου αυτιά τουλάχιστον, αποτελούν το απόλυτο σημείο αναφοράς.

Έχοντας κρατήσει μακριά τα μελαγχολικά/funeral στοιχεία του doom metal, η μουσική των Konvent πατάει γερά πάνω σε απλοϊκά και ατσαλένια riff, διατηρώντας την αίσθηση ενός παρατεταμένου mid-tempo groove. Εδώ κρύβεται η πρώτη νίκη τους: εύκολα φαντάζεται κανείς ότι η μπάντα θα είναι πολύ ζουμερή σε live συνθήκες κι ότι το υλικό της θα δημιουργεί συνθήκες άγριας ενέργειας, κοινώς στις συναυλίες τους θα πέφτει ξύλο. Το εντυπωσιακό εδώ είναι ότι τα απλά τους riffs καλλωπίζονται από ένα συγκεκριμένο fuzz-άρισμα που θα τα κάνει τελικά αρεστά σε παραδοσιακά αλλά και σε σύγχρονα αυτιά. Αυτή είναι και η δεύτερη νίκη: οι Konvent παίζουν κάτι παλιό με τρόπο που ακούγεται φρέσκος και μοντέρνος. Τα φωνητικά της Rikke Emilie List πάνω από όλη αυτήν την doom μυσταγωγία είναι brutal death παλαιάς κοπής και κλασικής αισθητικής. Ο Martin Van Drunen θα είναι περήφανος για την κληρονομιά του.

Οι εναλλαγές ανάμεσα στα τραγούδια είναι ελάχιστες, αυτό όμως δεν εμποδίζει το άλμπουμ να κυλήσει με γρήγορη κι εύστοχη ροή. Η διλογία "Ropes" που το ολοκληρώνει εισάγει δειλά και σχεδόν ανεπαίσθητα μια δόση μελωδίας, χωρίς να αλλοιωθεί στο ελάχιστο ο χαρακτήρας της γκρίζας μυσταγωγίας που το περιβάλλει. Πολλά credits στην εξαιρετική παραγωγή που, χωρίς να τραβάει τα φώτα, αναδεικνύει στο έπακρο κάθε θετικό αισθητικό στοιχείο της μπάντας.

Το "Puritan Masochism" είναι ένα εξαιρετικά καλοστημένο ντεμπούτο που εκπλήσσει με τη σαφήνεια και την ομοιογένεια του. Δεν αφήνει υποσχέσεις για μελλοντικές εκπλήξεις αλλά κάτι τέτοιο δεν μοιάζει να είναι το ζητούμενο ούτε για τις Konvent, ούτε για το κοινό που θα τις εκτιμήσει. Μόνο ζητούμενο είναι η σκόνη που θα σηκώσει ο βαρύς του βηματισμός και η τραχιά φωνή μιας τέχνης που είναι διαχρονικά σοφή μέσα στην απλότητα της.

  • SHARE
  • TWEET