Kimball Jamison

Kimball Jamison

Frontiers (2011)
Από τον Χρυσόστομο Μπάρμπα, 03/11/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Όταν δύο τεράστια για το χώρο τους ονόματα αποφασίζουν να συμπορευθούν σε ένα κοινό project, τότε οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν είναι αναμφίβολα αρκετοί. Από άνοστα μουσικά μπασταρδέματα χωρίς ουσία, μέχρι διαφωνίες για την ερμηνευτική πρωτοκαθεδρία και ανούσιους εγωισμούς για την πρώτη θέση στη «μαρκίζα». Όλα αυτά έχουν στερήσει στο παρελθόν την ευκαιρία από μεγάλες -στα χαρτιά- συνεργασίες να παρουσιάσουν αποτελέσματα αντάξια του αναμενόμενου υψηλού επιπέδου. Κάτι τέτοιο σε κάνει να αντιμετωπίζεις αυτές τις συνεργασίες μεγάλων ονομάτων με, αν μη τι άλλο, αρκετή επιφύλαξη.

Δύο από τους διασημότερους ερμηνευτές της aor σκηνής, λοιπόν, ο Bobby Kimball και ο Jimi Jamison, αποφάσισαν να ενώσουν τις φωνές τους και να μας παρουσιάσουν ένα ολοκαίνουργιο project. Η είδηση αυτή, όταν γνωστοποιήθηκε, σίγουρα γέμισε με μεγάλη ανυπομονησία κάθε οπαδό του μελωδικού ήχου, αφού πρόκειται για δύο καλλιτέχνες που συνδέονται με μπάντες-ορόσημα για τον ήχο, τους Toto και τους Survivor αντίστοιχα. Τι θα μπορούσαμε να περιμένουμε από αυτό το εγχείρημα λοιπόν; Τίποτε άλλο εκτός από καλό, ποιοτικό aor, έρχομαι να απαντήσω.

Με ονόματα όπως αυτά των John Waite (Bad English), Erik Martensson (Eclipse, W.E.T.), Robert Sall (Work Of Art, W.E.T.) και Jim Peterik (Survivor, Pride Of Lions) στα credits των κομματιών εξ' άλλου, το "Kimball Jamison" δε θα μπορούσε παρά να προσφέρει -τουλάχιστον- αυτό. Μελωδικό rock, με γερές δόσεις κιθάρας, με τα απαραίτητα πλήκτρα βέβαια να κρατούν τις soft ισορροπίες και την παραγωγή να φέρνει τον ήχο στο σήμερα με περισσή άνεση.

Αξίζει να σημειωθεί, πάντως, πως, παρότι πρόκειται για ένα ξεκάθαρα aor άλμπουμ, οι κιθάρες υπερισχύουν έναντι των πλήκτρων. Δυναμικά -για τα δεδομένα του ήχου- riff εμφανίζονται στα περισσότερα κομμάτια, ενώ όμορφα solo ξεπηδούν με την πρώτη ευκαιρία. Βέβαια, άλλο ένα κύριο συστατικό του «μείγματος» είναι, όπως είναι φυσικό, τα bigger than life ρεφραίν και οι πιασάρικες μελωδίες. Εξαιρετικό παράδειγμα των παραπάνω αποτελεί το single "Can't Wait For Love", όπως και τα "Worth Fighting For", "Chasing Euphoria", "Get Back In The Game" και "Shadows Of Love" (γραμμένο από τον Waite για το φετινό solo δίσκο του).

Τώρα, όσον αφορά στις ερμηνείες των δύο τραγουδιστών, ανά σημεία, γίνεται αρκετά εμφανές πως διανύουν την έβδομη δεκαετία της ζωής τους (ειδικά για τον Bobby Kimball) και πως αυτό δυσκολεύει σε αρκετά υψηλό βαθμό τα πράγματα γι' αυτούς. Κανείς δε θα μπορούσε να ισχυριστεί βέβαια πως δεν έχουν κάνει αμφότεροι μια ιδιαίτερα φιλότιμη προσπάθεια, τόσο για να δώσουν ό,τι περισσότερο μπορούν, όσο και για να δέσουν τις φωνές τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Το συγκεκριμένο εγχείρημα αυτών των δύο ιστορικών φωνών κρίνεται, λοιπόν, αρκούντως επιτυχημένο, αφού προσφέρει αρκετές στιγμές απολαυστικού μελωδικού rock, εμποτισμένου με δυνατές κιθάρες και ωραίες μελωδίες. Έτσι, το "Kimball Jamison" δεν απογοητεύει και μπορώ να πω, με σιγουριά, πως κάθε οπαδός του ήχου θα βρει κάτι αξιοπρόσεκτο σε αυτό.
  • SHARE
  • TWEET