Kaleo

Για τους Ισλανδούς και πιο συγκεκριμένα για τους Kaleo τα είπαμε εδώ. Αυτό που έχουν καταφέρει μέσα σε ελάχιστο χρόνο να παίζουν σε ελληνικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς, είναι τουλάχιστον ανεξήγητο. Ιδιαίτερα όταν δεν είσαι αμερικάνικη μπάντα και παίζεις έτσι. Πώς δηλαδή; Οι Kaleo (που θα πει ήχος στα χαβανέζικα) έχουν πολλή από την αμεσότητα των Black Keys, συνδυάζοντας folk και blues ήχους όπως οι Iron & Wine με κυρίαρχο στοιχείο το rock. Σε σημεία αγγίζουν τα όρια της pop και μάλλον κάπως έτσι τους έπιασαν και οι τοπικοί σταθμοί.

Ο δίσκος ξεκινάει δυνατά με έντονη rock διάθεση και το "No Good". Από τον πρώτο στίχο που ξεστομίζει ο Jokull γίνεται ξεκάθαρο ότι ένα από τα δυνατά χαρτιά της μπάντας είναι τα φωνητικά. Μελωδικά, αλλά και γρεζάτα όταν πρέπει, αποπνέουν έναν '80s αέρα και φέρνουν στον νου τη χροιά Dan Auerbach. Από κοντά και η μουσική. Στη συνέχεια έχουμε το κομμάτι-που-παίζουν-στο-ηφαίστειο ή αλλιώς "Way Down We Go". Αρκετά πιο ήρεμο από το εναρκτήριο, πιο συναισθηματικό, κατάλληλο για καλοκαιρινό απογευματόβραδο. Μέχρι στιγμής έχουμε δει τα δυο διαφορετικά πρόσωπα της μπάντας. Το πιο σκληρό, rock του "No Good" και το πιο μελαγχολικό, πιο pop του "Way Down We Go". Αυτές είναι και οι δυο κατευθύνουσες των Kaleo του "A/B". Σε κανένα κομμάτι δεν χάνουν την εμπορικότητά τους, ενώ η ποιότητα των συνθέσεων τους καταφέρνει να γείρει το ισοζύγιο θετικά.

Στον δεύτερο δίσκο των Ισλανδών μπορεί κανείς να βρει από bluesy κομμάτια - ένα από τα πιο ιδιαίτερα του δίσκου, "Broken Bones", πιο χορευτικά - το ανεβαστικό "Glasshouse", μπαλάντες - το κομμάτι που θα μπορούσε να ανήκει στους συμπατριώτες τους Of Monsters And Men, "All The Pretty Girls", καθώς και folk κομμάτια - αμερικάνικη του "Automobile" ή του "Save Yourself" και ισλανδική του "Vor I Vaglaskoki", το οποίο είναι, ίσως, το πιο όμορφο του δίσκου. Ή αυτό ή το "I Can’t Go On Without You".

Το "A/B" θα μπορούσε κάλλιστα να είχε κυκλοφορήσει από μια μπάντα στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Το γεγονός, όμως, ότι φέρει τη στάμπα της χώρας της φωτιάς και του πάγου, του δίνει ένα χαρακτηριστικό που το ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα. Οι Kaleo δεν είναι κόπια των Black Keys, αλλά σίγουρα θα τους εκτιμήσεις περισσότερο αν σου αρέσουν. Έχουν τη δυναμική να εξελιχθούν σε κάτι μεγάλο - αν δεν τους πνίξει η ξαφνική δημοσιότητα και η μετακόμιση στις ΗΠΑ - και το "A/B" είναι η απόδειξη αυτού.