Ironed Out

Οι Λονδρέζοι Ironed Out, αν και υφίστανται από το 2014 κυκλοφόρησαν μόλις στα μέσα του περασμένου Οκτωβρίου το ντεμπούτο τους. Το "We Move As One", όπως ονομάζεται ο δίσκος, βρίσκει το συγκρότημα να επιχειρεί να εδραιώσει το όνομά του στη σημερινή, και ραγδαία ανερχόμενη βρετανική hardcore σκηνή. Με ξεκάθαρη στάση, που γίνεται αντιληπτή άμεσα από τον πολιτικοποιημένο τους στίχο, οι Ironed Out, με τα μέλη τους να έχουν προϋπηρεσία στους Knuckledust μεταξύ άλλων, είναι πρώτιστα μια επίκαιρη «φωνή», αλλά καταφέρνουν να στηρίξουν την οπτική τους μέσω της μουσικής τους κατεύθυνσης.

Το συγκρότημα, στον πυρήνα του είναι μια hardcore μπάντα αλλά δεν μένει εκεί. Με γενναίες δόσεις crossover, αγγίζοντας μέχρι και πεδία μεταλλικού hardcore, όπου η επιρροή των Hatebreed δεσπόζει, οι Ironed Out συνθέτουν ογκώδη και οργισμένα κομμάτια με έμφαση σε riffs και breakdowns. Το στοιχείο όμως που τους διαχωρίζει αισθητά, είναι η φωνητική προσέγγιση των Dave Mkbu και Louis Gino, η οποία κινείται για τα καλά εντός του grime, με τις hip-hop επιρροές να είναι επίσης εύκολα αντιληπτές. Το αποτέλεσμα έτσι, καθίσταται ιδιαίτερα σκοτεινό και δυσοίωνο, με το χαμηλό κούρδισμα να συνδυάζεται με ενδιαφέροντα τρόπο με τις χροιές και την απαισιόδοξη προσέγγιση των φωνητικών.

Σε αυτό το σημείο, είναι θεωρώ αναμενόμενο επίδοξοι ακροατές να θυμηθούν την περίοδο που μπάντες όπως οι Machine Head, Biohazard, Slipknot και λοιποί προσέφεραν μια νέα προσέγγιση πάνω στο heavy metal. Η αλήθεια όμως είναι, πως οι Ironed Out έχουν το βλέμμα τους στραμμένο, αν και αρκετές μελωδίες και φωνητικές γραμμές υπενθυμίζουν τις προαναφερθείσες μπάντες, στους Suicidal Tendencies και Body Count. Κατά αυτόν τον τρόπο, το εναρκτήριο "Pavement Strong" είναι αντιπροσωπευτική σύνθεση για να αντιληφθεί κανείς το ιδιαίτερο ύφος των Ironed Out. Το "Crazy Old World" στη συνέχεια βασίζεται στο εξαιρετικό του ρεφραίν, αναδεικνύοντας παράλληλα και τον ιδιαίτερο ρόλο που διαδραματίζει το μπάσο στις συνθέσεις.

Η στιγμή όμως που οι Ironed Out εισάγουν κάτι ειλικρινά ενδιαφέρον και συνάμα διαφορετικό στη συζήτηση, είναι στο, αντιφασιστικό "Pagans". Η εν λόγω σύνθεση, ξεδιπλώνει στον μέγιστο βαθμό τις αρετές της μπάντας, συνδυάζοντας ατμόσφαιρα, riff και φυσικά ευκολομνημόνευτο ρεφρέν και breakdown. Η επανηχογράφηση που προσφέρουν στη συνέχεια, στο "ACAB", δημιουργεί ένα σερί κορυφών για τον δίσκο, αποτελώντας την πιο «γηπεδική» στιγμή του δίσκου, αλλά και μια από τις πιο οργισμένες. Είναι γεγονός πως εξαιτίας των grime φωνητικών, οι Λονδρέζοι εμμένουν σε mid-tempo ταχύτητες, κάτι που πιθανώς να λειτουργήσει ανασταλτικά κατά τη διάρκεια των 40 λεπτών που διαρκεί ο δίσκος. Όταν όμως αφοσιώνονται περισσότερο στα κιθαριστικά θέματα όπως γίνεται στο, "All Hope Is Lost", καταφέρνουν εκ νέου να κερδίσουν το ενδιαφέρον.

Ο ωμός τόνος του "We Move As One", προσδίδει μια ρεαλιστική χροιά στις θεματικές του, επιτρέποντας έτσι στον δίσκο να ηχεί ως μια πικρή γροθιά στο στομάχι. Σε μια εποχή που ο Bob Vylan δικαίως τράβηξε τα βλέμματα, και που οι Big Cheese υπενθύμισαν που μπορεί να φτάσει το παραδοσιακό hardcore του Νησιού, το crossover των Ironed Out δεν έχει τίποτα να ζηλέψει μπροστά στις επιρροές του. Η αλληλουχία "Stranger Than Fiction", "6 Weeks" ομότιτλου που κλείνει τον δίσκο, θα αναδείξει και τη μελωδική πλευρά ενός συγκροτήματος που φροντίζει ώστε η ιδιαίτερη φωνητική του τεχνοτροπία, πολεμική όσο και οι ρίμες των Run The Jewels, ισορροπεί ιδανικά με την crossover λογική τους. Το "We Move As One" χαρίζει στους οπαδούς της σκηνής άλλη μια μπάντα που αξίζει να παρακολουθούν.