Ihsahn

Amr

Candlelight/Spinefarm (2018)
Από τον Αντώνη Κονδύλη, 19/04/2018
Δουλεμένος, πολυδιάστατος και ακομπλεξάριστος δίσκος
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Είναι πλέον μακρά η ιστορία αυτού του μουσικού που συμπληρώνει 25 χρόνια στη δισκογραφία και συνεχίζει σε μονοπάτια εντελώς διαφορετικά από το μακρινό του παρελθόν όσο και αν ο ίδιος επιμένει να χαρακτηρίζει την μουσική του ακόμα black metal.

Οπωσδήποτε υπάρχουν ηχητικά στοιχεία που ταυτοποιούν αυτή την άποψη ακόμα και ψήγματα αντίστοιχής ατμόσφαιρας, αλλά τα μονοπάτια που ακολουθεί έχουν απομακρυνθεί αρκετά από τις διδαχές του ίδιου του Νορβηγού αλλά και άλλων συνοδοιπόρων του από τον μακρινό βορρά.

Το "Amr" αποτελεί το έβδομο προσωπικό άλμπουμ του Ihsahn και ουσιαστικά συνεχίζει στο μονοπάτι που ο ίδιος περπατάει εδώ και πολλά χρόνια. Εννοείται ότι οι ταμπέλες δεν έχουν σημασία στην περίπτωση του και η όποια περιγραφή εξυπηρετεί απλά στο να δώσει ένα στίγμα της μουσικής του.

Η ορμητικότητα και η τραχύτητα του εναρκτήριου "Lend Me The Eyes Of The Millennia" είναι παραπλανητικές, καθώς το κομμάτι δεν μπορεί να θεωρηθεί χαρακτηριστικό του υπόλοιπου δίσκου. Βέβαια στην τελική μάλλον κανένα από τα κομμάτια δεν διεκδικεί τον τίτλο του αντιπροσωπευτικού.

Αν υπάρχει ένα στοιχείο που είναι πιο έντονο από ποτέ και οδηγεί το δίσκο σε ένα μονοπάτι που μπορεί να ξενίσει πολλούς είναι τα πολλά πιασάρικα στοιχεία και περάσματα, που εύκολα τους αποδίδεται και η ταμπέλα της pop. Τα ρεφρέν του "Samr" και "Marble Soul", το κύριο θέμα του "Where You Are Lost And I Belong", η ατμόσφαιρα του "twin Black Angels" μεταξύ άλλων το πιστοποιούν.

Ο δίσκος όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι pop. Απλά μέσα στην ελευθεριότητα με την οποία προσεγγίζει ο Ihsahn την σύνθεση έχει μπολιάσει την μουσική με διαφορετικά και πολλές φορές ετερόκλητα στοιχεία. Το άλμπουμ παραμένει ένα αμάλγαμα rock  και metal μουσικής, με πειραματισμούς και έντονο προοδευτικό χαρακτήρα.

Τα υπέροχα riff των "In Rites Of Passage" και "Marble Soul", η φαντασία, οι ευφυείς αυτοσχεδιασμοί και πολλά άλλα αφήνουν το στίγμα του ταλαντούχου Νορβηγού. Ακόμα και το μινιμαλιστικό "Alone" με τα 11 λεπτά του οποίου κλείνει ο δίσκος εμπεριέχει και περικλείει όλα όσα θα ήθελε ο δημιουργός του να κάνει σε ένα ολόκληρο δίσκο.

Όπως και στο "Arktis" έτσι και τώρα, οι ελεύθεροι πειραματισμοί και η φαινομενικά χωρίς κανένα πλάνο δημιουργία του "Das Selenbrechen" έχουν πάει περίπατο. Οι δομές είναι πιο σφιχτές και πειθαρχημένες, αν και το συνθετικό εύρος παραμένει μεγάλο. Σε αυτό το πρίσμα μπορούμε να τοποθετήσουμε το “Amr” στο ενδιάμεσο μεταξύ των δύο προαναφερθέντων άλμπουμ.

Το "Amr" είναι ένας άκρως δουλεμένος, πολυδιάστατος και ακομπλεξάριστος δίσκος που συγκεντρώνει πολλά διαφορετικές μουσικές επιρροές και απαιτεί ανοιχτό μυαλό και χαλαρή διάθεση για να ακουστεί και να κατανοηθεί.

  • SHARE
  • TWEET