Human Impact

Human Impact

Ipecac Recordings (2020)
Από τον Αντώνη Αντωνιάδη, 13/03/2020
Μια σπουδαία κυκλοφορία από ένα νέο σχήμα με γερές ρίζες στη μουσική σκηνή της Νέας Υόρκης
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η Νέα Υόρκη είναι μια πόλη που μας έχει χαρίσει σημαντικά συγκροτήματα και σπουδαίες μουσικές. Και μπορεί όταν μιλάμε για αυτή, η post-hardcore και noise rock σκηνές να μην είναι τα πρώτα πράγματα που σας έρχονται στο μυαλό, όμως η συμβολή τους στην εξέλιξη της σύγχρονης κιθαριστικής μουσικής είναι αδιαμφισβήτητη. Σε αυτό το πλαίσιο, οι Unsane υπήρξαν ένα από τα σπουδαιότερα σχήματα που εμφανίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Ύστερα όμως από τριάντα χρόνια αξιοσημείωτης παρουσίας,ο Chris Spencer, τον Αύγουστο του 2019, ανακοίνωσε την αποχώρησή του δίνοντας ουσιαστικά τέλος σε αυτήν την ιστορία.

Οι Human Impact λοιπόν, εκ πρώτης όψεως, αποτελούν το νέο μουσικό όχημα του frontman των Unsane. Παράλληλα όμως, είναι και πολλά παραπάνω αφού το νέο supergroup συμπληρώνουν οι Jim Coleman (Cop Shoot Cop), Chris Pravdica (Swans, Xiu Xiu) και Phil Puleo (Cop Shoot Cop, Swans). Και αν τα μέλη του συγκροτήματος σας προδιαθέτουν θετικά για το τι να αναμένετε από την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά, η ακρόαση του ομώνυμου άλμπουμ τους δεν πρόκειται να σας απογοητεύσει.

Ο δίσκος αποτελείται από δέκα κομμάτια που ισορροπούν άψογα μεταξύ ωμής ενέργειας και πειραματικής ατμόσφαιρας, μεταξύ του Νεοϋορκέζικου post-hardcore των Unsane, της πειραματικής παράνοιας των Swans, και του παγωμένου βιομηχανικού θορύβου των Cop Shoot Cop. Και μπορεί ο Spencer να έχει περάσει πια τα πενήντα όμως, σε αντίθεση με πολλούς συναδέλφους του που όσο μεγαλώνουν ρίχνουν όλο και περισσότερο τους τόνους, συνεχίζει να μας χαρίζει μανιασμένα riff και να φωνάζει με πάθος, ίσως όπως κανείς άλλος, στο μικρόφωνο. Συγχρόνως, το απλησίαστο rhythm section των Pravdica και Puleo λειτουργεί ως στιβαρή ηχητική ραχοκοκαλιά που σηκώνει πάνω της το βάρος των συνθέσεων. Ειδικά δε το μπάσο μπαίνει ξεκάθαρα σε πρώτο πλάνο αφού είναι μάλλον και το πρώτο πράγμα που θα προσέξει ο ακροατής.

Είναι όμως σημαντικό να γίνει σαφές πως το έργο των Human Impact δεν έχει δεύτερους ρόλους. Ακόμη όμως και αν είχε, ο Jim Coleman δεν θα μπορούσε ποτέ να μπει σε μια τέτοια κατηγορία αφού τα πλήκτρα και τα samples του είναι αυτά που δίνουν μια ιδιαίτερα δυστοπική ηχητική ατμόσφαιρα στα κομμάτια και τα κάνουν να ξεφεύγουν από τα στενά όρια της rock μουσικής. Η σχέση εξάλλου των Spencer και Coleman αποτέλεσε και το βασικό λόγο ύπαρξης του συγκροτήματος αφού, μετά από δεκαετίες φιλίας και κοινής πορείας (τα παλιά τα χρόνια εξάλλου, οι Unsane και οι Cop Shoot Cop μοιράζονταν ένα προβάδικο στην Avenue B της Νέας Υόρκης) πήραν επιτέλους απόφαση να συνεργαστούν.

Μπορεί λοιπόν το ντεμπούτο τους να μην ανήκει απαραίτητα στην κατηγορία των «εύκολων ακουσμάτων» όμως, η μουσική τους πιστεύω πως έχει την ικανότητα να αγγίξει πολλούς. Από οπαδούς του alternative μέχρι πάνκηδες και μεταλλάδες, όλοι κάτι θα βρουν σε αυτό το σπουδαίο άλμπουμ που, μπορεί να πατάει έντονα στα '90s, όμως δεν μένει εκεί. Δεν πρόκειται δηλαδή σε καμία περίπτωση για μια νοσταλγική προσέγγιση και απόπειρα αναβίωσης ενός παλιού ήχου αλλά για μια γενναία κατάθεση που αφορά το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της “σκληρής” μουσικής. Όσοι εξάλλου είστε λίγο εξοικειωμένοι με την πορεία του Chris Spencer γνωρίζετε καλά πως πρόκειται για έναν πραγματικά ανήσυχο καλλιτέχνη με μια καριέρα στην οποία δύσκολα θα βρει κανείς αδύναμες στιγμές. Έτσι, κι εδώ, καθώς καταπιάνεται στιχουργικά με το έργο του J.G. Ballard, ενός συγγραφέα με έντονο στίγμα στη βρετανική post-punk και industrial σκηνή, συνεχίζει να δημιουργεί μικρά αριστουργήματα.

Ευφυείς ρυθμικές κιθάρες που τη μια στιγμή κόβουν σαν χασαπομάχαιρο και την άλλη σαν σουγιάδες εμπλουτίζονται με σκοτεινά πλήκτρα, γενναίες δόσεις θορύβου, και ημιτελείς αργόσυρτες μελωδίες, καταλήγοντας σε συνθέσεις που ακούγονται σαν μια τέλεια μίξη των συγκροτημάτων από τα οποία προέρχονται τα μέλη τους αλλά και σαν κάτι απολύτως νέο και φρέσκο. Σημαντικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα έχει σαφώς και ο παραγωγός του άλμπουμ, Martin Bisi, ο οποίος στο παρελθόν έχει συνεργαστεί με τους Unsane, τους Cop Shoot Cop αλλά και με άλλα σημαντικά σχήματα όπως οι Sonic Youth και οι Helmet. Κοινώς, πρόκειται για μια ιδανική επιλογή, κάτι που αποδεικνύεται και από την εξαιρετική δουλειά που έχει κάνει στον δίσκο.

Το σχεδόν αψεγάδιαστο ντεμπούτο των Human Impact φανερώνει ένα συγκρότημα που αποτελεί την ιδανική συνέχεια των Unsane αλλά και πολλά περισσότερα αφού όλοι οι συμμετέχοντες έχουν αφήσει έντονα το στίγμα τους στις συνθέσεις. Αν αναρωτιέστε τι απέγινε η κληρονομιά εκείνης της γενιάς που τη δεκαετία του 1990 βάδισε με αξιοσημείωτη συνέπεια τον δικό της δρόμο, ισορροπώντας τέλεια μεταξύ mainstream και underground, τότε αυτός ο δίσκος θα σας συγκινήσει με τρόπους που είχατε ξεχάσει. Οι τέσσερις μουσικοί δείχνουν να ξεκίνησαν ένα νέο, απολύτως ευοίωνο, ταξίδι που σε ένα δίκαιο κόσμο θα τους εξασφάλιζε τεράστια αναγνώριση. Ακόμη όμως και αν αυτό δεν συμβεί ποτέ, το άλμπουμ που μόλις κυκλοφόρησαν θα μείνει ως σημείο αναφοράς για το πως μια παρέα μουσικών, σε πείσμα των καιρών, συνεχίζει να μένει πιστή στο ηχητικό της όραμα χαρίζοντας μας αριστουργήματα. Χωρίς αμφιβολία, ένας από τους καλύτερους δίσκους για το 2020.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET