Hookworms

Microshift

Domino (2018)
Από τον Μάνο Πατεράκη, 10/04/2018
Μετά τα δύο πρώτα άλμπουμ, στρέφουν τον ήχο τους σε πιο ηλεκτρονικά μονοπάτια, ωστόσο η neo-psychedelia τους αντί να πετάξει στο διάστημα των Spiritualized μένει ευδιάθετα ακίνδυνη
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι δύο πρώτοι δίσκοι των Hookworms, το "Pearl Mystic" του 2013 και το "The Hum" του 2014, κυκλοφόρησαν με κεκτημένη ταχύτητα και κατάφεραν να αναδείξουν την μπάντα από το Leeds σε μία από τις ηγετικές νέες μορφές στο μοδάτο προσκήνιο της indie neo-psychedelia. Έκαστοι πήραν την «διάκριση» της rocking επιλογής όταν παρουσιάστηκαν στο διαδικτυακό μας περιοδικό (ανατρέξατε στη σελίδα τους). Έκτοτε, οι υποχρεώσεις τους και κυρίως η ολική καταστροφή του στούντιο του ηγέτη τους, MJ, από τη σαρωτική καταιγίδα «Εύα» που έπληξε το 2015 την Αγγλία, προκάλεσαν μια σημαντική καθυστέρηση στη δημιουργία του νέου άλμπουμ.

Εν τέλει, το "Microshift" έλαβε σάρκα και οστά, παρουσιάζοντας σημαντικές διαφορές στο ηχητικό τους αποτύπωμα. Λιγότερες κιθάρες και πολύ περισσότερα synth και ηλεκτρονικά στοιχεία, σε μια συνειδητή απόφαση να πάνε προς space rock και krautrock ταξιδιάρικες φόρμες. Η θεματολογία παραμένει σκοτεινή. Όλοι οι δίσκοι των Hookworms καταπιάνονται με τον έναν τρόπο ή τον άλλον με ψυχικές παθήσεις. Το ντεμπούτο, ειδικά, ήταν βαθύτατα επηρεασμένο από τη μάχη του MJ με την κατάθλιψη. Εδώ, πια, έχουμε μέχρι και κομμάτι που αναφέρεται στον θάνατο του πατέρα του που έπασχε από Alzheimer.

Σε αντίθεση με τη στιχουργία, η πλειοψηφία των συνθέσεων έχει ιδιαιτέρως ευδιάθετο mood -είτε είναι χορευτικοί, όπως στο εναρκτήριο synthpop "Negative Space" είτε ταξιδιάρικοι όπως στις δύο μεγαλύτερες συνθέσεις τους, που είναι και εκ των κορυφαίων στιγμών, "Ullswater" και "Opener". Από εκεί και έπειτα, και με την εξαίρεση της μινόρε διάθεσης του κύκνειου άσματος "Shortcomings" που ξεκινάει ταιριαστά με τον στίχο "This party is nearly over/Lately, love feels cynical", το άλμπουμ γεμίζεται από fillers που προσπαθούν να πιάσουν το πέταγμα στα ουράνια των Spiritualized μα χωλαίνει σε αξιομνημόνευτες μελωδίες.

Οι Hookworms έγιναν λιγότερο θορυβώδεις, τα παραμορφωμένα wah της κιθάρας υπάρχουν σε συγκεκριμένες δόσεις που μοιάζουν ολίγον τι άχαρες. Ως εκ τούτου, συνθέσεις σαν τα "The Soft Season" και "Each Time We Pass" μοιάζουν να βρίσκονται μετέωρες. Σαν να επιχειρούν να σε ταξιδέψουν κάπου, αλλά το μετανιώνουν στην πορεία και υποπίπτουν σε ένα μουσικό «άκυρο πήδημα». Από την άλλη, τα κάτω των τριών λεπτών "Boxing Day" και "Reunion" που διαδέχονται το ένα το άλλο δεν μας αποκαλύπτουν ποτέ τον σκοπό τους. Στο σύνολό του, το "Microshift" θα παραμείνει όμορφα σμιλεμένο μα ακίνδυνο και ολίγον τι άνευρο. Κάπου μεταξύ Spiritualized και Wooden Shjips, η μπάντα από το Halifax έχασε την πορεία μεταξύ του συμπαθητικού και του πραγματικά αξιοσημείωτου.

  • SHARE
  • TWEET