Holy Monitor

Southern Lights

Blackspin (2021)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 06/04/2021
Στον τρίτο τους δίσκο αποδεικνύονται όχι απλώς πιο ώριμοι, αλλά και μία κατηγορία πάνω από τα υπόλοιπα ελληνικά neo psych συγκροτήματα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Κάτι λίγότερο από δέκα χρόνια περιμέναμε αυτόν τον δίσκο. Και ναι, γνωρίζω ότι το "II" είναι μόλις τρία χρόνια πίσω μας, αλλά στην πραγματικότητα το "Southern Lights" είναι μία κυκλοφορία που μας έλειπε από το 2012 όταν οι Assemble Head In Sunburst Sound μας έδωσαν τον τελευταίο, μέχρι τώρα, δίσκο τους. Γιατί, παρότι οι Έλληνες Holy Monitor ίσως φαινομενικά να έχουν λιγοστές κοινές πολιτιστικές αναφορές με τους Καλιφορνέζους, είναι από τότε ή ίσως και από τις ακόμα καλύτερες, παλιότερες στιγμές τους, που είχαμε να ακούσουμε αυτήν την ποιοτική και ελκυστική νεοψυχεδέλεια που πατάει ταυτόχρονα στη '60s σκηνή της Δυτικής Ακτής αλλά και το νέο ήχο που δικαιολογεί τη λέξη neo μπροστά από το αγαπημένο psych μας.

Άγνωστο (σε εμένα) σε τι ποσοστό είναι αντικειμενικό και σε τι είναι προσωπικό γούστο, αλλά η πρώτη ένδειξη ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν σπουδαίο δίσκο είναι το πόσο ποιοτικές είναι οι κιθάρες κατά τη διάρκεια και των οκτώ συνθέσεων. Παρότι αναντίρρητα μπάσο, drums και κυρίως πλήκτρα στρώνουν εξαιρετικά το έδαφος για να πατήσει ο ήχος των εξάχορδων, είναι εκπληκτική η ωρίμανση των δύο κιθαριστών στο πώς παίζουν αυτό που πρέπει, όσο πρέπει και όπως πρέπει. Αυτή είναι πιθανότητα και η ειδοποιός διαφορά σε σχέση με τις προηγούμενες έτσι κι αλλιώς πολύ καλές κυκλοφορίες τους.

Καλά τραγούδια υπήρχαν και στα δύο πρώτα άλμπουμ. Τραγούδια που μένουν στο μυαλό, άλλοτε περισσότερο κατάλληλα για ραδιόφωνο και άλλοτε για ακρόαση στο πικάπ του σπιτιού σου, είχαν ήδη δείξει τον συνδυασμό γκρούβας και φαζαριστού θορύβου που αποτελούν βασικά συστατικά κάθε καλού ψυχεδελικού ήχου. Και φυσικά αυτό το στοιχείο διατηρείται και εδώ αλλά εμπλουτίζεται ακόμα περισσότερο με ακόμα πιο περίτεχνη μελωδική ανάπτυξη του εκάστοτε τραγουδιού που ορισμένες φορές προσεγγίζει τα όρια της επικής ανάτασης.

Η πρώτη πλευρά του δίσκου είναι εν τέλει μνημειώδης, από τα καλύτερα πράγματα που έχουν παρουσιαστεί στο ελληνικό ψυχεδελικό rock και ας με κάψει ο θεός του LSD αν είμαι υπερβολικός. Ειδικά τα "Naked In the Rain". "Blue Whale", "Southern Lights" είναι ικανά να σε εγκλωβίσουν σε μία ατέρμονη λούπα αιώνων repeat. Η δεύτερη πλευρά ξεκινάει εξίσου δυνατά, με το "The Sky Is Falling Down" να στέκεται στο ίδιο επίπεδο, αλλά σταδιακά μία μικρή πτώση να παρατηρείται μέχρι το όμορφο κλείσιμο του "Under The Sea". Είναι όμως τόσο υψηλό το επίπεδο που έχει τεθεί εξαρχής που ακόμα και αυτή η πτώση δεν είναι αρκετή για να φτάσουμε ούτε καν σε μέτριο τραγούδι.

Είναι σαφές φαντάζομαι ότι το "Southern Lights" είναι δίσκος που μπορεί να προκαλέσει ενθουσιασμό, τουλάχιστον σε ανθρώπους όπως ο γραφών, που ζουν και αναπνέουν για αυτού του είδους την ψυχεδέλεια και στην οποία πραγματικά καλές, ξεχωριστές δουλειές έρχονται αραιά και σπάνια. Το στοίχημα είναι αν μπορεί να έχει την ίδια επίδραση και σε ένα ευρύτερο κοινό αλλά αυτό εν τέλει δεν αφορά στην ποιότητα του δίσκου ή τη δουλειά των μουσικών.

  • SHARE
  • TWEET